Kunst op Zondag | Kopje thee

Wij hebben geen theecultuur. De Britten wel en vandaar dat zij al eeuwen de wereld langs de meetlat van een kopje thee leggen. Als iets hen niet bevalt heet het dan ook ‘not my cup of tea’ te zijn. Het is niet zo heel aardig een willoos voorwerp tot instrument van het menselijk beoordelingsvermogen te maken. Wij trekken het kopje thee daarom uit die onverdiende beklemming. Want thee is knusse gezelligheid. Wel behoorlijk elitair en voorbehouden aan dames van stand: Marie Bracquemond - Le goûter (Middagthee), 1880 Of in ieder geval voor het vrouwelijk smaldeel der ‘gegoede burgerij’: Mary Cassatt - The Tea, 1880 Maar dat ooit elitaire kopje thee is nu een attractie voor iedereen. https://www.youtube.com/watch?v=ptyKbDsXT5E Die draaiende kopjes komen uit het verhaal over een idioot theekransje (hoofdstuk 7 uit ‘Alice in Wonderland’). Vereerd met menig sculptuur. Harry Marinsky - The mad tea party, 1994 Allemaal een beetje zoetsappig. Wat goed kan als het bijvoorbeeld om aardbeienthee met twee scheppen suiker gaat. Maar dat terzijde. Een volledig uit de hand gelopen ‘mad tea party’ was de Boston Tea Party. Een groepje als indianen verklede anti-belasting kolonisten overvielen Britse schepen die thee aan land wilden brengen. De thee belandde in het water van de haven van Boston. Naar verluid was dit een van de acties die uiteindelijk leidden tot de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten. Nathaniel Currier - The Destruction of Tea at Boston Harbor, 1846 Overigens is thee tot op vandaag niet zo’n heel onschuldig drankje. De BBC bracht in februari aan het licht op theeplantages van Unilever en James Finlay & Co in Kenia vrouwen al jaren misbruikt worden. Niet alleen in Afrika, ook in Bangladesh, India en Sri Lanka is thee is nog steeds een van die producten dat samen gaat met uiteenlopende vormen van uitbuiting. Dat is op geen enkele manier met de mantel der liefde te bedekken. Of wat voor mantel dan ook. Meret Oppenheim - Object, 1936 Zouden theedrinker wezenlijk verschillen met en koffiedrinkers? Zoals Frank Zappa ooit een verschil zag tussen wijndrinkers en bierdrinkers. In zijn autobiografie ‘The Real Frank Zappa Book’ schreef hij: I have a theory about beer: Consumption of it leads to pseudo-military behavior. Think about it-winos don't march. Hoe dat met theedrinkers zit kunnen we achterhalen als we heel verschillende karakters ter theekrans zetten. Graffitti-artiest Jef Aerosol deed dat. ‘Edgar Allan Poe has invited John Lee Hooker to his little Boston tea party ! (but John Lee would prefer one bourbon, one scotch, one beer...)’ Jef Aerosol - Little Boston tea party, 2015 Edgar Allen Poe in Boston is geboren, maar wat verder het verband is tussen de stad en John Lee Hooker? Misschien de blues? Daar zou Poe nogal last van gehad te hebben, volgens de makers van deze Edgar Allen Poe thee: “This dark, earthy blend evokes the damp tombs of Poe's stories.” Tot slot en terzijde: Ziet u op de terrassen wel eens het schuim van bier uit snorren druipen? Gek eigenlijk dat er geen bierglas is uitgevonden die dat kan voorkomen. Het ‘snorrenkopje’ kan dat wel: ‘The Ringling Brothers with their moustache cups’. Prettige dag verder

Door: Foto: Jo Zimny (cc)
Waan van de dag

Ted Cruz (R.) kondigt gooi naar presidentschap aan

, door

NIEUWS - Ted Cruz, de 44-jarige Republikeinse senator uit Texas, geassocieerd met de Tea Party, heeft aangekondigd in 2016 voor het presidentschap te gaan.

Update 13:31: Hierdoor kondigt zich natuurlijk ook iets anders aan, namelijk de vraag hoe om te gaan met presidentskandidaten die klimaatverandering ontkennen. Mediacriticus en professor journalistiek Jay Rosen ziet vier strategieën voor journalisten:

  • normaliseren (doe alsof het ook maar een mening is);
  • analyseren (ga alleen na of het campagnetechnisch een slimme zet is of niet);
    • Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

    Midterm 2014 | De Nachtmerrie-agenda van Ted Cruz

    , door

    NIEUWS - Ted_Cruz,_official_portrait,_113th_CongressHet ziet er naar uit dat de Republikeinen de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden behouden en de Senaat heroveren. De Texaanse Teaparty senator Ted Cruz gaat er van uit. Hij was in 2013 de drijvende kracht achter de Government Shutdown en hij weet precies wat de Republikeinen na 4 november moeten doen.

    In de USA Today van 19 oktober ontvouwde Cruz in tien punten zijn eigen plan, dat wat hem betreft moet dienen als wetgevingsagenda voor de Republikeinen in het nieuwe Congres. Hij zal het ook gebruiken als programma voor zijn eigen kandidatuur voor het presidentschap in 2016.

    Cruz staat een groeiagenda voor en hij is een groot voorstander van werkgelegenheid. Je verzint het niet. Briljant gewoon, banen en economische groei. Hoe Cruz dat gaat bereiken vertelt hij er helaas niet bij. De Tea Party Texaan leest voor uit het grote rechtse sprookjesboek.

    Cruz stelt voor de zoveelste keer voor de hervorming van de gezondheidszorg af te schaffen. Obamacare is immers socialistisch en dus de duivel. Cruz wil verder een vlaktaks invoeren, zodat iedere Amerikaan ongeacht zijn inkomen hetzelfde belastingtarief betaalt. Daarnaast wil Cruz een amendement toevoegen aan de Grondwet dat de federale overheid verplicht tot begrotingsevenwicht. Cruz heeft nog meer rood vlees voor zijn ultraconservatieve achterban in petto, zoals een boekenonderzoek bij de Federal Reserve en het invoeren van strenge grensbewaking met Mexico om de immigratie uit Zuid-Amerika tegen te gaan. Hij vreest een generaal pardon voor illegale immigranten die Amerika binnenkomen. Tenslotte wil Cruz keet schoppen in het Midden-Oosten onder de noemer van het ‘herstellen van Amerikaans leiderschap in de wereld’.

    Foto: Gage Skidmore (cc)

    Verrassing in de Amerikaanse voorverkiezingen

    , door

    ELDERS - Komend najaar vinden in de VS de tweejaarlijkse midterm elections plaats, waarbij een derde van alle senaatszetels en alle zetels in het Huis van Afgevaardigden op het spel staan. Zodoende zitten we nu midden in het voorverkiezingsseizoen, waarin kandidaten van dezelfde partij het tegen elkaar opnemen om het voorrecht in november aan de algemene verkiezingen mee te mogen doen.

    Eergisteren vonden de Republikeinse primaries in de staat Virginia plaats. Majority Leader Eric Cantor, de tweede Republikein in het Huis van Afgevaardigden, moest het daarbij opnemen tegen een obscure kandidaat die door de Tea Party naar voren was geschoven.

    Een makkie voor Cantor: het was immers nog nooit voorgekomen dat de House Majority Leader een voorverkiezing verloor, de peilingen zagen er goed uit en zijn campagnekas was vele malen beter gevuld dan die van zijn volstrekt onbekende uitdager.

    Toch verloor Cantor totaal onverwacht de voorverkiezing met een verschil van maar liefst 11%. Een landslide naar Amerikaanse begrippen.

    Voordat Cantor eergisteren slachtoffer werd van rabiaat conservatieve primary voters, werd hij jarenlang gezien als het conservatievere alternatief voor (en potentieel opvolger van) zijn partijgenoot House Speaker John Boehner.

    Maar vanaf 2013 begonnen de zaken te veranderen:

    In 2013, Cantor and the counter-establishment flew apart. Less than a month after Obama’s second inauguration, Cantor debuted a vision for a new GOP that would “make life work.” What if the GOP incentivized people to buy better health care and seek more useful college degrees? What if it went a little easier on immigrants? “It is time to provide an opportunity for legal residence and citizenship for those who were brought to this country as children and who know no other home,” Cantor said at a February 2013 speech at the American Enterprise Institute. […]

    None of this was “liberal,” per se. It just wasn’t what the conservative base had asked for, campaigned for, voted for. It was the agenda of the establishment, simpatico with the Chamber of Commerce. The business community had been there to elect Republicans in 2010 (and with less success in 2012), but in 2013 it was asking for Republicans to pass some sort of immigration reform and avoid a government shutdown. Cantor went with Democrats on a three-day tour to boost reform; he sought out a number of ways to avoid a shutdown, including a failed gambit to split the “defund Obamacare” vote from a separate appropriations vote.

    Steun ons!

    Mededeling

    De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

    Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

    Waan van de dag

    Steniging van homo’s

    , door

    NIEUWS - Probeer eens onverdraaglijk genuanceerd te zijn als alle vooroordelen over religieuze fundamentalisten, Amerikanen en de Tea Party zó elegant worden bevestigd.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 21-11-2022

    Radicalisme

    , door

    ELDERS - Politiek radicalisme viert tegenwoordig hoogtij in de VS. Maar in hoeverre was dat vroeger anders?

    ‘Het politieke klimaat in de VS wordt steeds radicaler,’ is de laatste tijd een veelgehoorde observatie. Aan de ene kant is dit een alleszins juiste waarneming: extreme elementen in de Republikeinse Partij zijn erin geslaagd hun agenda op te dringen aan de partij als geheel. Met als voorlopig hoogtepunt dat een paar weken geleden een nieuwe wereldwijde financiële crisis allesbehalve ondenkbaar leek.

    Aan de andere kant, zo schrijft Rick Perlstein, kenner van rechts Amerika en auteur van aanrader Nixonland: hoewel de invloed van radicaal-rechts de afgelopen jaren onmiskenbaar is toegenomen, speelt Tea Party-achtig reactionisme al decennialang een belangrijke rol in de Amerikaanse politiek.

    Joseph McCarthy, Barry Goldwater, Ronald Reagan, Jesse Helms en Newt Gingrich waren allen onderdeel van een radicale traditie, zo beweert Perlstein, waarvan figuren als Paul Ryan en Ted Cruz enkel de laatste vertegenwoordigers zijn. Het succes van dit soort politici is gebaseerd op de ongeveer dertig procent van het electoraat dat als reactionair valt te kenmerken. Dertig procent is natuurlijk geen meerderheid, maar dat hoeft ook niet:

    The reactionary percentage of the electorate in these United States has been relatively constant since McCarthy’s day; I’d estimate it as hovering around 30 percent. A minority, but one never all that enamored of the niceties of democracy—they see themselves as fighting for the survival of civilization, after all. So, generation after generation, they’ve ruthlessly exploited the many points of structural vulnerability in the not-very-democratic American political system to get their way. […]

    To take one infamous example, Pennsylvania has thirteen Republican and only five Democratic members of Congress, even though 52 percent of the state’s voters chose Barack Obama in 2012. […]

    It has also meant that Republican seats have become so safe that the remorseless far-right ideological entrepreneurs have been able to run further- and further-right candidates in primaries against establishment Republicans. It’s a win-win strategy: even if their candidates lose, they manage to drive incumbents far to the right to save their seats; and if they win, Tea Party representatives can rest secure in the knowledge that their re-election is safe no matter how recklessly they “govern.”

    Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

    Mededeling

    Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

    Waan van de dag

    De strijkstok van de Tea Party

    , door

    Conservatisme als oplichterij:

    When donors contribute to a political action committee, they generally assume the funds will be used to benefit like-minded candidates in competitive campaigns. But as Matea Gold reported over the weekend, Tea Party PACs are still raising plenty of money, though most of it doesn’t reach the candidates themselves. […]

    In other words, for every dollar a conservative donor sends to one of the major Tea Party PACs, about 18 cents ends up backing like-minded candidates. For some of the groups, it’s closer to just 5 cents. And what about the rest of the money? That’s a little more complicated, though it appears to go towards paying for salaries, polling, and of course, more fundraising.

    Waan van de dag

    Ted Cruz protesteert tegen sluiting monument dat is gesloten wegens ‘government shutdown’

    , door

    De hedendaagse Republikeinse Partij in een notendop:

    A crowd converged on the World War II Memorial on the National Mall on Sunday, pushing past barriers to protest the memorial’s closing under the government shutdown.

    Republican Sens. Ted Cruz of Texas and Mike Lee of Utah were among the demonstrators, as were Texas Rep. Steve Stockman and former Alaska Gov. Sarah Palin.

    Cruz and Lee are among the tea party-backed lawmakers who refused to keep the government operating unless President Barack Obama agreed to defund the nation’s health care overhaul.

    Waan van de dag

    Amerikaanse begrotingscrisis resultaat van maandenlange planning

    , door

    Republikeinen liepen aan de leiband van schimmige conservatieve groeperingen, aldus de New York Times:

    Shortly after President Obama started his second term, a loose-knit coalition of conservative activists led by former Attorney General Edwin Meese III gathered in the capital to plot strategy. Their push to repeal Mr. Obama’s health care law was going nowhere, and they desperately needed a new plan.

    Out of that session, held one morning in a location the members insist on keeping secret, came a little-noticed “blueprint to defunding Obamacare,” signed by Mr. Meese and leaders of more than three dozen conservative groups.

    It articulated a take-no-prisoners legislative strategy that had long percolated in conservative circles: that Republicans could derail the health care overhaul if conservative lawmakers were willing to push fellow Republicans — including their cautious leaders — into cutting off financing for the entire federal government. […]

    To many Americans, the shutdown came out of nowhere. But interviews with a wide array of conservatives show that the confrontation that precipitated the crisis was the outgrowth of a long-running effort to undo the law, the Affordable Care Act, since its passage in 2010 — waged by a galaxy of conservative groups with more money, organized tactics and interconnections than is commonly known. […]

    The billionaire Koch brothers, Charles and David, have been deeply involved with financing the overall effort. A group linked to the Kochs, Freedom Partners Chamber of Commerce, disbursed more than $200 million last year to nonprofit organizations involved in the fight. Included was $5 million to Generation Opportunity, which created a buzz last month with an Internet advertisement showing a menacing Uncle Sam figure popping up between a woman’s legs during a gynecological exam.

    Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

    Mededeling

    Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

    Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

    Volgende