Kunst op Zondag | 1000 + 1 in de eeuwigheid

Ik kan duizend dingen bedenken waarom een kunstenaar ook maar iets doet. Maar ik kan slechts één handvol dingen bedenken waarom een kunstenaar zevenduizend eiken plant. Of duizend kraanvogels vouwt. Of duizend hamburgers op een vloer tentoonstelt. In dat handjevol dreint één zin rond: gaat het misschien om de eeuwigheid? Duizend dingen, zelfs al zijn dat dagen, zijn natuurlijk een peuleschil in de eeuwigheid. Excuses voor het cliché. Toch dringt de gedachte over eeuwigheid zich op bij duizendvoudige kunst, zich eindeloos herhalende kunst en reusachtige, monumentale kunst. Zijn dat nou pogingen duurzame kunst van naam te maken of niet?

Door: Foto: peterned (cc)
Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Duizend

Een beetje kunst loopt in de duizenden…

Joseph Beuys7000 Eichen, 1982 – 1987.
Stadsbebossing in plaats van stadsbeheer, herbebossing van de wereld. Dat had Beuys in gedachten toen hij de stad Kassel 7000 eiken wilde schenken. Elke eik vergezeld door een basaltsteen. Start van het projekt in 1982 bij Documenta 7. De laatste eik werd in 1987 door zijn zoon geplant, Beuys was inmiddels op 23 januari 1986 overleden. Op deze foto de eerste en de laatste eik voor het Fridericianum museum in Kassel.
cc Flickr Wolfgang Staudt photostream documenta 12 Kassel Germany
Damien HirstA Thousand Years, sinds 1990.
Hirst, bekend van de schedel met duizenden diamanten of de duizenden vlindervleugeltjes, vindt zelf A Thouand Years zijn beste werk ooit.

Vliegen doen zich te goed aan een koeienkop en sterven een wisse dood in de vliegenvanger (de Insect-O-Cutor). Natuurlijk over leven en dood. Vanaf 2009 negen keer tentoongesteld.
cc Flickr Isabell Schulz photostream A Thousand Years

Jacqueline VerhaagenDuizend dagen, 1997.
Holle en bolle spiegels draaien rond in vijf trapezes,verdeeld over de twee vides in de centrale hal van een school. Ze tonen een voortdurend veranderend en vervormd beeld van de omringende ruimte en de toeschouwers. De spiegels projecteren het invallende licht naar de grijsblauwe achterwanden. Voor ieder seizoen is een andere choreografie ontworpen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Montecruz Foto (cc)

Kunst op Zondag | Straattheater

Al vanaf mei barst het van de straattheaterfetivals. Nu de zomervakantie is aangebroken is de kans wat kleiner dat het straattheater in regenbuien verzuipt. Dan zie je ineens ook theaterlieden, die normaal gesproken alleen binnen acteren, ook op straat, in parken en op pleinen aan het werk.

De echte straattheaterlui zijn natuurlijk de kunstenaars die niets anders doen. Of zijn dat kitschenaars? Makkelijk vermaak op braderieën, kermissen en buitenfestivals die de boel opleuken met acrobaten, jongleurs, clowns en grappige muzikanten.

Niks makkelijk. Straattheater is keihard werk. Alleen de voorbereiding al is pittig klussen. De aandacht van een slenterend publiek zien te vangen is zo mogelijk nog harder werken.

Veel straatthester is spektakel. Daar zit naar mijn smaak veel geschreeuw en weinig wol onder. Toch ben ik nog aardig wat straatheater tegengekomen dat me van begin tot eind kon boeien. Maar ik zou op straat wel eens verrast willen worden door een act die niet alleen boeit maar de toekijkende meute ook compleet stil doet vallen.

Krist Doo Straattheater met Ût Hunebed.

Parade van het 6e internationale straatthaterfestival in Sint-Petersburg.

Mr. Pejo’s Wandering Dolls met The Last bastion.

Teatro Pavana.

Natural Theatre Company met Umbrella Surprise.

Foto: BORIS G (cc)

Kunst op Zondag | Panama Papers

En ineens hebben we wat met Panama. Ook kunst komt voor in de Panama papers. Stinkend dure kunst, al dan niet gestolen.  Is dat nieuws? Welnee, al in 2013 was bekend dat kunstwerken van o.a. Rembrandt via Panamese offshore constructies verkocht werden.

Belastingontwijking, een belachelijk eufemisme voor diefstal, is niet het enige kunststukje van Panamese signatuur.  Vorig jaar werd de in Amerika wonende en in Panama geboren kunstenaar Richard Prince aan de schandpaal genageld omdat hij foto’s van Instagram jatte en die heel lucratief verkocht. Jatwerk, pardon, kopieerwerk, is overigens wel de kern van zijn oeuvre.

Awel, vandaag KoZ eigen Panama Papers. Om geen schrikbarende hoeveel geld kwijt te zijn aan copyrights, zult u het meer met links dan met plaatjes moeten doen.

In 2013 landde de Belgische ROA (street art) in Panama en liet beestachtig werk achter.

Antonio José Guzman, geboren in Panama maar woont en werkt in Amsterdam, tevens oprichter van The State of L3, een Pan Afrikaans collectief van kunstenaars, fotografen, film- en video makers, waar vier Panamese kunstenaars deel van uit maken. Eén daarvan is Cisco Merel.

Boat Transatlantic, installatie van Antonio Jose Guzman.
cc commons.wikimedia.org Antonio Jose Guzman MHKA Antwerp Boat TransatlanticRoland de Sedas baseert zijn werk op Panamese folklore.
cc Flickr Bialy photostream Girl in Pollera

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: markheybo (cc)

Kunst op Zondag | Street art quotes

Nu we weer meer naar buiten gaan, wordt het weer tijd buitenkunst te spotten. Street art is natuurlijk buitenkunst bij uitstek. Vandaag een bijzondere uitdaging voor de lezers van Sargasso: spot een street art quote en gooi ‘m in de reacties.

Okee, lijstjes genoeg op het internet. Waaronder een scala aan sites die citaten verzamelen. Te veel om wijzer van te worden. Veel minder sites verzamelen street art citaten. Op Quotesgram is een afdeling street art. En verder circuleren er wat lijstjes als deze op Widewalls.

Negeer de street art quote hierboven. Wat zoeken we?

Niet alleen street art waarin citaten van bekende mensen worden gebruikt, maar ook teksten van wie we de herkomst niet kennen en van de graffitikunstenaar lijken te zijn. U citeert daarmee het kunstwerkje zelf. Het mooiste is natuurlijk als uw inzending hier aan voldoet.

Nog mooier is als u maker en vindplaats erbij weet te vermelden. Geen foto of webklink voor handen? Geen nood, in uw fraaiste proza weet u de vondst ons wel duidelijk te maken.

Hier al vast wat voorbeelden.

Follow your dreams…
cc Flickr Chris Devers photostream Banksy in Boston F̶O̶L̶L̶O̶W̶ ̶Y̶O̶U̶R̶ ̶D̶R̶E̶A̶M̶S̶ CANCELLED, Essex St, Chinatown, Boston

An eye fo an eye…
cc Flickr duncan c photostream An eye for an eye makes the whole world blind

Painting pictures…
cc Flickr duncan c photostream Painting pictures seems to be a pointless way to spend your time

I’m free.
cc Flickr pshab photostream Graffiti on Philip St, Bedminster, Bristol, UK ,opposite Windmill City Farm

Foto: Hrag Vartanian (cc)

Kunst op Zondag | Aakash Nihalani’s dimensie

Drie dimensies zijn voor velen niet te vatten, gezien de bijna dagelijkse onenigheid over de werkelijkheid. De oplossing ligt, zo denken sommigen, in andere dimensies. Mochten die er al zijn, de wereld is nog steeds hetzelfde.

Eén simpele dimensie is genoeg om van de werkelijkheid een grote illusie te maken. Aakash Nihalani heeft niet meer nodig dan wat fluoriserend tape om driedimensionaliteit toe te voegen aan een wereld die aan driedimensionaliteit niet genoeg lijkt te hebben. Een kwestie van perspectief.

Domino.
cc Flickr Andrea Grover photostream Aakash Nihalani at Parrish

Landscrapers 1
cc Flickr Hrag Vartanian photostream Art in Odd Places Aakash Nihalani Landscrapers installation

Landscrapers 2
cc Flickr Hrag Vartanian photostream Art in Odd Places Aakash Nihalani Landscrapers

Bus stop
cc Flickr Hrag Vartanian photostream Tape Geometry by Aakash Nihalani

Portal
cc Flickr Scott Beale photostream 3D Geometric Street Art by Aakash Nihalani at rag and bone in SoHo

Minimal?
cc Flickr svennevenn photostream Aakash Nihalani

Aakash Nihalani aan het werk.

Aakash Nihalani prikt de mensen door (het werk is beter te begrijpen als je ook de details bekijkt die we op My Modern Met aantroffen).

Tot slot: bekijk ook eens de interactieve projecties en Eye scream sunday, het blog van Aakash Nihalani.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: blu-news.org (cc)

Kunst op Zondag | Vluchtelingen

Ook kunstenaars uit heel de wereld reageren op het verdronken Syrische jongetje. Wie even verder kijkt, ziet dat onder ‘kunstenaars’ vooral cartoonisten moet worden verstaan en verder en massa self-made kunstenaars die wat minuten met photoshoppen bezig zijn geweest.

Eén van de echte kunstenaars/cartoonisten is Rafat Al-khateeb, die reageert met ‘New World map’. Op de website Cartoon Movement (lees ook hun blog) vind je meer info over Rafat Al-khateeb.
© new world map by Rafat Al-khateeb

Nu is het niet zo dat dit ene tragische voorval de neuzen van kunstenaars ineens op de vluchtelingencrisis drukt. Kunstenaars zijn er al jaren mee bezig. De mate waarin en de wijze waarop kan verschillen. Meestal is het ‘de aandacht vestigen op’.

Natuurlijk zijn er de kunstenaars, die net als anderen, incidenteel met hun werk reageren op (facetten van) de vluchtelingenproblematiek. De hier vaak geciteerde Banksy reageerde op de vreemdelingenfobie (en werk dat overigens is verwijderd nadat er klachten over waren ingediend).
cc Flickr Paul Townsend photostream A satirical take on immigration involving birds on a wire by renowned artist Banksy

Banksy’s laatste commentaar op ‘de toestand in de wereld’ is Dismaland, een tegenhanger van het immer vrolijke Disneyworld. Leuk voor heel het gezin. In Dismaland ontbreken de vluchtelingen niet.
cc Flickr Florent Darrault photostream police pour stopper les immigrants - une installation de banksy à Dismaland

U dacht dat we alleen in de Middellandse Zee bootvluchtelingen hadden? Bij Amerika moeten regelmatig bootvluchtelingen worden gered. Amerika is, op een sterk gedecimeerd aantal autochtonen na, een land van louter immigranten. Dat heeft Amerika gemeen met Nederland.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Collectief

Kunstenaars worden meestal gezien als solisten, die in de eenzaamheid van hun atelier werk maken voor een immens collectief: het publiek. Kunstenaarscollectieven zijn vaak clubjes solisten die lid zijn van een lokale vereniging en samen ruimtes huren en tentoonstellingen organiseren.

Er zijn ook kunstenaarscollectieven van individuele kunstenaars die er voor kiezen gezamenlijk kunst te maken. Vandaag laten we werk zien van collectieven die de laatste jaren in Kunst op Zondag aan bod kwamen.

In ‘Surveillance’ zagen we het Spaanse collectief Luzinterruptus. Het donker is hun canvas en licht het ruwe materiaal, schrijven ze op hun website.

Literature versus traffic in Melbourne (tekening, voor foto’s van het resultaat op straat: klik de link).
cc Flickr marta menacho Ilustración para LUZINTERRUPTUS Literatua vs tráfico en Melbourne

Night of Urban Fishing.
cc Flickr r2hox photostream Pesca nocturna – X LuzInterruptus


Eveneens uit Spanje het collectief Boa Mistura (hier eerder in ‘Armoede’ en ‘WK Favela’). Zij werken vooral met verf en vrolijken troosteloze buurten op, in samenwerking met de bewoners.

Shine through.
cc Flickr Marta Nimeva Nimeviene Boa Mistura. Street Art

Omdat ik droom, ben ik niet gek.
cc Flickr Nunurix  Porque sueño, no estoy loco @boamistura en zaragoza

Het Franse collectief Claire Fontaine zagen we eerder in ‘Vrijheid’. Ook zij werken met licht. Behalve neon mag dat ook vuur zijn. Het collectief noemt zichzelf een “readymade artist”, die onder andere de politieke onmacht als terugkerend onderwerp op haar werklijstje heeft staan.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Joris Zwetsloot copyright ok. Gecheckt 22-04-2022

Street art in Yogyakarta: vluchtige kunst

REPORTAGE - Niet alles is kunst, maar graffiti is overal. Zeker in Yogyakarta, de stad waar geen centimeter onbenut blijft, schrijft Joris Zwetsloot.

Om de paar stappen doemt er een billboard op van een ander telecombedrijf en als je niet struikelt over een banner in de berm, zijn het wel de felle kleuren van de eigenhandig aangebrachte muurreclames of de geuren van de provisorisch opgezette satékraampjes die om aandacht vragen. Street art heeft een prominente positie binnen het straatbeeld.

Tussen al het kladderwerk is het niet makkelijk de pareltjes te spotten. Maar duidelijk is wel: street-art is immens populair in Yogyakarta. En waar graffiti voorheen gold als vandalisme, knijpt de overheid sinds 2009 een oogje dicht. ‘Er viel toch niets tegen te beginnen,’ aldus fulltime street artist Zent Prozent (22). Volgens Zent en zijn maatje Dyeget, Mo Saif (23) is street art legaal. Hoewel zij niet zo snel op de muur van het politiebureau zouden spuiten, kan je met een beetje gezond verstand altijd wel een plekje vinden om ongestoord te werken.

De graffiti heeft de overheid eerder overspoeld dan overtuigd. En hoewel de drempel om lukraak te gaan spuiten lager is nu de politie er niets meer tegen doet, is de kwaliteit van de street art volgens Dyeget juist gestegen de laatste jaren. ‘Omdat de stad vol staat met graffiti, schilder je altijd over andermans werk heen. Je kiest natuurlijk eerder een plekje waar iemand heeft zitten klooien, dus de toffe dingen blijven staan. Ook vanwege het respect wat je hebt voor mooie kunst,’ meent Dyeget. ‘Daarnaast hebben we nu meer tijd voor een werk, we hoeven niet meer op ons hoede te zijn,’ vult Zent aan. ‘Sterker nog, huiseigenaren brengen zelfs sigaretten en snacks als ze het mooi vinden wat je op hun muur schildert.’

Kunst op Zondag | Straatmeubilair

In de vorige artikelen ging het over museale kunst die op verschillende manieren de deur uit gaat. Hoe zit dat met kunst in het grootste openluchtmuseum, de openbare ruimte? Neem bijvoorbeeld kunst als straatmeubilair. Kun je dat zomaar als grof vuil aan de kant van de weg zetten?

Sommige publieke uitingen worden ronduit verboden, bronzen en koperen beelden worden soms door dieven aan het oog van het publiek onttrokken. Maar slordigheid en vergeetachtigheid kan ook de oorzaak zijn van ‘verdwenen kunst’. 

In Utrecht verdween bijna de helft van kunstwerken die de laatste decennia in de openbare ruimte zijn geplaatst. Van de 150 verdwenen werken ging 57 procent verloren bij het slopen van verouderde gebouwen en 14 procent is verloren gegaan aan criminaliteit. Van 29 procent weet de gemeente niet waar de kunstwerken zijn. 

Kunst dat dienst doet als straatmeubilair dreigde in Amsterdam ineens als grof vuil te  worden weggewerkt. In de nieuwe verkeersplannen van de gemeente passen de in 1990 geplaatste verkeerspaaltjes, bankjes en lantarenpalen van Alexander Schabracq en Tom Postma niet meer. Het ijzerwerk dreigde in de Hoogovens gestort te worden. Nu wordt een deel toch behouden en gaat naar het Groninger Museum en het IJzermuseum in Ulft.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende