Frankrijk wordt belachelijk gemaakt omdat het een te groot begrotingstekort heeft, maar de Nederlandse media zijn zo verblind door het Duitse 'succes' dat ze het echte gevaar niet zien. Na Griekenland is nu Frankrijk de zondebok voor de eurocrisis. Velen vinden dat de Fransen maar eens goed de oren moet worden gewassen. Het land heeft 'gebrek aan discipline, is arrogant en gevaarlijk voor de euro,' volgens Carla Joosten van Elsevier. En het Financieel Dagblad schrijft: Of het nu de borreltafel is of de Tweede kamer, overal wordt van Frankrijk een karikatuur gemaakt; het land staat te boek als boertig, verwend en dommig. Hoe arrogant en vertekend dit beeld van Frankrijk is wordt treffend geïllustreerd in het Financieel Dagblad van zaterdag 29 november [*] in meerdere artikelen.
Spanje dreigt zwaar te zondigen tegen de begrotingsregels in het Europese Stabiliteits- en Groeipact (SGP). Maar wat er gebeurt als de conservatieve Spaanse regering niet bijstuurt voor de verkiezingen in december, blijft onduidelijk. Het lijkt erop dat de Spaanse premier Mariano Rajoy er met steun van zijn Duitse ‘partijgenoot’ Wolfgang Schäuble in is geslaagd zand in de Brusselse machine te strooien.
Bron: Financieel Dagblad 13 oktober, papieren versie.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Terwijl Minister De Jager op het allerlaatste moment probeert Brussel mild te stemmen met een nieuw, inderhaast in elkaar getimmerd bezuinigingspakket zien we elders de eerste scheuren in de neoliberale coalitie. The Guardian voorspelt dat het wel eens afgelopen zou kunnen zijn met de bezuinigingskoers in Europa. Het Duitse model van Merkel, lange tijd gesteund door de Franse president Sarkozy houdt geen stand als François Hollande op 6 mei de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen wint. Volgens The Guardian zijn er meer geluiden die duiden op een andere wind. “Of ze nu van de flanken of van het midden, van links of van rechts komt, de populaire boodschap luidt overal ongeveer hetzelfde: de Duitse bezuinigingsdrang doet afbreuk aan onze soevereiniteit, ontneemt onze jongeren hun toekomstperspectief en – althans volgens degenen die zich in het politieke midden of ter linkerzijde daarvan bevinden – vormt een voedingsbodem voor de opkomst van neofascistisch rechts.” Ook in de Duitse SPD zijn dergelijke stemmen te horen. SPD-leider Sigmar Gabriel, schaart zich achter Hollande’s voorstel om door het stimuleren van groei de eurozone uit de schuldencrisis te trekken.
Ook in Spanje hebben ze het helemaal gehad met Frau Merkel. Hoe zeg je ‘basta’ in het Duits? vraagt de Spaanse politicoloog Torreblanca in El País. Hij waarschuwt voor een situatie die vergelijkbaar is met die van Duitsland na de Eerste Wereldoorlog. De herstelbetalingen van Duitsland veroorzaakten een dermate hoge inflatie dat het land in een crisis terecht kwam die mede de oorzaak was van de Tweede Wereldoorlog. “Momenteel zorgt de Duitse regering er met een vergelijkbare houding en verblinding (het recht moet zegevieren, zelfs als de wereld daaraan ten onder zou gaan) voor dat niet alleen de Europese constructie in gevaar wordt gebracht, maar tevens dat anti-Duitse gevoelens worden aangewakkerd,” schrijft Torreblanca. En hij hoopt op de verkiezing van François Hollande die anders dan de huidige Franse president Sarkozy een tegenwicht kan vormen tegen de Duitsers.
(Update 21 jan) Beloftes moet je na komen. Dat weet iedereen. Maar is dat een reden om 7 miljard te bezuinigen in een jaar? Zo ongeveer is de redenatie in het voorpagina artikel van de NRC vandaag over de nieuwe bezuinigingen die ons mogelijk door Brussel zullen worden opgelegd. Letterlijk staat er:
Het kabinet moet veel sneller veel meer bezuinigen dan gedacht. Dat komt door afspraken met de Europese Commissie uit 2009. Volgens ingewijden moet er alleen al in 2013 op grond van de huidige prognoses minstens 7 miljard worden bezuinigd.
Om onder de 3% grens te blijven die is vastgelegd in het Groei en Stabiliteitspact moet 7 miljard euro worden bezuinigd. Deze bezuinigen komen boven op de al eerder voorgenomen bezuinigen van 18 miljard. Het bedrag is gebaseerd op een schatting van de afname van de economische groei. Het zou iets meer of minder kunnen zijn, maar laten we even aannemen dat het klopt. Door de krimpende economie – overal in Europa wordt nu bezuinigd – nemen de belastingkomsten van de staat af, en lopen de kosten op. Net als eerder de Belgen wordt Nederland nu door Brussel gedwongen om te bezuinigen: dat is het resultaat van de nieuwe afspraken die op 9 december zijn gemaakt. En belofte maakt schuld:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Kopt de Volkskrant:
Juncker was bij de sociaaldemocratische fractie voor een gesprek. Daar heeft hij gezegd dat een sociaaldemocraat de leiding zal hebben over het Europees Stabiliteits- en Groeipact. Hierin is onder meer geregeld dat het begrotingstekort van eurolanden niet groter mag zijn dan 3 procent van het bruto binnenlands product.
Met de bedoeling dat aan het Stabiliteits- en Groeipact kan worden gemorreld? Of dat uiteindelijk zelfs sociaal-democraten zich committeren aan de heilige 3 procent?
Een gastbijdrage van Jan Werts van het Montesquieu Instituut. Het stuk is aldaar ook te lezen.
De Europese Raad heeft 2010 afgesloten met besluiten die eerder ondenkbaar waren. Er komt een Europees Stabiliteits Mechanisme als permanente pijler onder de euro. Landen die anders op de fles gaan krijgen daarlangs steun om te saneren. Een strenger Stabiliteitspact moet tegelijk zulke faillissementen voorkomen. Mogelijk brengt 2011 Euro-obligaties en fiscale harmonisatie. Zoiets was tot voor kort in Europa onbespreekbaar. De eurocrisis doorbreekt veel taboes.
Wijziging Europees Verdrag
Twee zinnetjes op te nemen in het Verdrag van Lissabon (VWEU) maken het tijdelijke crisismechanisme van de EMU blijvend. ‘De lidstaten die de euro als munt hebben, stellen een stabiliteitsmechanisme in dat moet worden geactiveerd indien dat onontbeerlijk is om de stabiliteit van de eurozone in haar geheel te waarborgen’. Verdragstoevoeging nummer twee: ‘De verlening van financiële steun, indien vereist, uit hoofde van het mechanisme zal aan stringente voorwaarden gebonden zijn’.
De eurozone krijgt aldus een permanent Europees Stabiliteits Mechanisme (ESM). Het vervangt het in mei in crisissfeer uit de grond gestampte EFSF (Europees Financieel Stabiliteits Mechanisme). Hoeveel kapitaal het ESM krijgt is nog onbekend. Belangrijk is dat krachtens bovenstaande tekst financiële drenkelingen pas hulp krijgen zodra ‘de eurozone in haar gehéél’ kopje onder dreigt te gaan.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
