Politiek Kwartier | Schuldenstelsel

Het akkoord over het sociaal leenstelsel heeft meer nadelen dan voordelen. Maar klaarblijkelijk had van Ojik behoefte aan zijn eigen 'Kunduz'. Van Ojik heeft wat uit te leggen. Deze week tekende hij een akkoord waarmee de gemiddelde studieschuld met 15.000 euro wordt ophoogt. Volgens hem wordt het stelsel er eerlijker op. Toegegeven, sommige zaken in het plan zijn goed verdedigbaar. Het maximale percentage van het loon dat verplicht afbetaald wordt ligt flink lager, en mensen met een laag inkomen worden bij het afbetalen meer ontzien dan nu het geval is. Inderdaad een forse verbetering ten opzichte van de situatie nu. Verder is het natuurlijk leuk dat er wat extra OV-kaarten worden uitgedeeld. Maar dat was het dan ook wel.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Marina Noordegraaf (cc)

Te arm voor hulpverlening (2)

ACHTERGROND - Mensen met de ernstigste schuldproblematiek komen vaak niet eens in aanmerking voor schuldhulpverlening. En wanneer ze wel hulp krijgen, zijn de resultaten vaak niet goed. Schuldhulpverlening is een bedrijfstak waar veel geld omgaat, maar weinig resultaten worden geboekt. Dit is het tweede deel in een serie. Deel 1 verscheen gisteravond.

Charles de Haas is fractievoorzitter van Gemeentebelangen Smilde-Beilen-Westerbork in de gemeente Midden-Drenthe, en nummer één op de provinciale OPD-lijst. Hij kent het rapport van Westen. ‘De uitkomsten verbazen me niets. De resultaten van de schuldhulpverlening zijn volstrekt onduidelijk. Er gaat veel geld in om en je weet niet waar het blijft. In mijn gemeente Midden-Drenthe betalen we jaarlijks 350.000 euro aan de Gemeentelijke Kredietbank, maar welke resultaten ze nu echt boeken?’

Het is ‘mooie handel’, zegt hij onomwonden. ‘De mensen schrijven zich in bij de kredietbank, moeten daarna maanden wachten tot er iets gebeurt, maar de rekening die de bank stuurt aan de gemeente gaat wel al lopen, à 270 euro voor de intake en een vast bedrag per maand. Trouwens, zo’n kredietbank kan geld lenen tegen 1,7% rente maar rekent haar cliënten 7%. Ik zeg: de schuldhulpverlening is een zéér ondoorzichtige brij van belangen, met minimale resultaten.’

Ook Jaap Bos (74) die in Eindhoven al zestien jaar pro deo hulp en advies verstrekt aan mensen met schulden, herkent de door Westen gesignaleerde problemen. De gepensioneerde ambtenaar houdt spreekuur bij de plaatselijke Voedselbank, geeft een cursus ‘Eerste Hulp bij Schuld’ en gaat met schuldhebbers mee naar de rechtbank. ‘Ik krijg de mensen op mijn bordje die door de reguliere schuldhulpverlening worden afgewezen omdat hun problemen te ingewikkeld zijn. Het hele stelsel is rázend gecompliceerd en bovenal: volstrekt inefficiënt. Je hebt bijvoorbeeld beschermingsbewindvoerders voor de schuldenaars, saneringsbewindvoerders voor de schuldeisers, én curatoren. Mensen snáppen dat niet meer.’

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

SP wil private schuldenproblematiek aanpakken

Nu.nl:

Het kabinet moet veel meer doen om de enorme schuldenberg van burgers te verminderen. […]

Merkies wil dat er een ‘schuldentoets’ komt: bij elke wet die het kabinet wil invoeren moet worden gekeken wat de invloed is op de schulden van burgers. […]

Hij wijst erop dat de rijkste 10 procent van de Nederlanders een vermogen heeft van meer dan 700 miljard, terwijl de onderste 10 procent inmiddels voor 43 miljard euro in de schulden zit.

Het aanpakken van de private schuldenberg is volgens de SP ook economisch gezien verstandig. ”Mensen die in financiële nood verkeren, besteden nu eenmaal minder.”

Foto: Marina Noordegraaf (cc)

Te arm voor hulpverlening (1)

ACHTERGROND - Mensen met de ernstigste schuldproblematiek komen vaak niet eens in aanmerking voor schuldhulpverlening. En wanneer ze wel hulp krijgen, zijn de resultaten vaak niet goed. Schuldhulpverlening is een bedrijfstak waar veel geld omgaat, maar weinig resultaten worden geboekt.

Eind november 2013 tekent de 35-jarige Marcia een schuldhulpcontract bij de gemeente Doetinchem. Met haar handtekening verplicht ze zich om, met haar man en twee kinderen, drie jaar lang op een zeer karig leefbudget te gaan zitten van zo’n vijftig à honderd euro per week. Lonkend perspectief: aan het einde van die drie jaar wordt wat dan nog resteert van hun schuld van 13.000 euro kwijtgescholden. Een eenmalige kans om met een schone lei te beginnen.

Bijna een half jaar later blijkt die lei nog even troebel als voorheen. ‘Het is dramatisch…’ vertelt Marcia. ‘Alles zit nog steeds in de aanvraagfase. Sinds november hebben we niks meer gehoord van de gemeentelijke afdeling schuldhulpverlening. En de schuldeisers zijn inmiddels weer begonnen met de incassoprocedures. Daar hebben ze nog gelijk in ook. En de Belastingdienst zal binnenkort ook wel weer op de stoep staan. Ik snap eigenlijk niet meer waar ik toen precies voor heb getekend. Ik dacht dat zo’n contract voor alle partijen verplichtingen inhield…?’

Marcia figureerde eind vorig jaar in een reportage in de Groene Amsterdammer over de afdeling schulddienstverlening van de gemeente Doetinchem. Ze legde toen uit hoe ze in de schulden was geraakt: man depressief en werkeloos thuis, zijzelf een aflopend, tijdelijk contract bij de gemeente. Als gevolg van de gekelderde inkomsten konden ze een doorlopend krediet niet meer aflossen. Ook moesten ze teveel ontvangen kinderopvangtoeslag terugbetalen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 17-10-2022

Gemeenten door bezuinigingen in het rood

NIEUWS - De decentrale overheden hebben het zwaar. Gemeenten, provincies, waterschappen en regionale samenwerkingsverbanden staan ruim 70,5 miljard in het rood, bleek vandaag uit cijfers van het CBS.

Media citeren het CBS dat ‘de crisis en daarmee samenhangende bezuinigingen’ als oorzaak noemt voor de stijgende schulden. De cijfers van het CBS laten echter zien dat de totale balans van de lokale overheden uitkomt op een negatieve 15,5 miljard euro, niet 70,5 miljard.

Tegenover schulden staan ook vorderingen. Die hebben de overheden nog niet in keiharde euro’s in kas, maar moeten boekhoudkundig gezien wel meegerekend worden. Dat neemt niet weg dat ook 15,5 miljard euro in de min niet gezond is voor de lokale financiën.

Het zwaarst gedupeerd zijn de gemeenten. De totale schulden zijn ruim 52 miljard euro. Na verrekening van de vorderingen staan de gemeenten ruim 24,6 miljard euro in de min. De provincies staan er beter voor en houden ruim 14,5 miljard euro over.

Bron: CBS.

Schulden lokale overheden

Blijkbaar hebben de zware bezuinigingsoperaties die gemeenten uitvoeren weinig positief effect op de lokale financiën. Dat zou betekenen dat de gedecentraliseerde taken met dusdanig minder budget zijn overgeheveld van Rijk naar gemeenten, dat deze nu tegen oplopende schulden aankijken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: flickr.com/urbanwoodswalker

Zuid-Amerika: schuldencrisis, sloppenwijkorkest, Hitler

ELDERS - Deze week vanuit Zuid-Amerika: Argentijns voorstel voor schuldenregeling kansloos, inspirerend documentairevoorstel over gerecycled sloppenwijkorkest, en de Venezolaanse campagne begint goed met een Godwin.

De ruzie tussen schuldeisende fondsen, die het volle pond willen innen, en de Argentijnse regering, die de ‘holdouts’ onder geen beding wil betalen, kreeg deze week een nieuwe aflevering (hier een snel overzicht, met Lego nota bene!).  De Argentijnen hadden wat uitstel gekregen om aan een oplossing te werken, maar konden niet veel meer bedenken dan een vergelijkbare regeling als in 2005 en 2010. Naar alle verwachting zullen de zogenaamde ‘holdout’ schuldeisers hier absoluut niet van onder de indruk zijn en ook de rechtbank zal waarschijnlijk blijven aandringen op betaling. Dat betekent dat Argentinië nog naar het Hooggerechtshof kan stappen, kan proberen de houders van heronderhandelde schuldenpapieren via andere landen geld toe te schuiven, of in een ‘technical default’ terechtkomt. Het Hof komt zeer binnenkort met een reactie. Spanning, spanning en sensatie…

Op GlobalVoices deze week aandacht voor een inspirerend documentairevoorstel op KickStarter, over een Paraguayaans sloppenwijkorkest bestaande uit kinderen die instrumenten gemaakt van afval bespelen. De titel van het project maakt het plaatje compleet: “Landfill-harmonic Orchestra”. Zeer het funden waard, wat mij betreft.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Nederland schuldenland

DATA - Nederland kijkt afkeurend naar de Griekse leenmoraal, maar we hebben onszelf de afgelopen jaren veel meer in de schulden gestoken dan de zuiderlingen.

Soms kom je cijfers tegen die heerlijk ontnuchterend zijn. Credit Suisse heeft in zijn jaarlijkse Wealth Report een mooie opsomming gemaakt van de schuldenlast van huishoudens, gemeten over 2000, 2007 en 2012. De laatste is uiteraard een schatting.

Wat blijkt? Nederlandse huishoudens hebben zich sinds 2000 flink in de schulden gestoken. Er zijn maar weinig landen die ons op dit vlak kunnen evenaren.

Credit Suisse keek naar de mate van schuld ten opzichte van bezit. Voor de meeste ontwikkelde landen geldt dat dat percentage ergens tussen de 20 en 30 procent meandert. Een aantal landen zit daar in 2012 ver boven, waaronder Ierland (44 procent), Nederland (45 procent) en Denemarken (51 procent).

Credit Suisse geeft geen verklaring voor het hoge percentage in Nederland. Deels kan het te maken hebben met het uitgebreide uitkeringsstelsel in Nederland, waardoor mensen hier minder geneigd zouden zijn om grote financiële buffers aan te leggen (zoals in de VS wel meer gebeurt). Anderzijds denk je meteen aan de hoge mate van huizenbezit.

Opvallend is de mate van groei van dat schuldaandeel. In 2000 lag het percentage nog veel gemiddelder, namelijk op 26,3 procent. Qua stijging van de private schuldenlast zitten Nederland duidelijk in de voorhoede, nog veel meer dan Griekenland. Credit Suisse speculeert voorzichtig dat dit soort signalen op een kredietbubble kunnen wijzen: we hebben te goedkoop geleend. Geen verrassing op dat front dus.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Droom. Verdiep. En strijd tegen het Europa van de banken

Waarin ZeitGeist-voorman Seth Lievense en companen een dringende oproep doen voor een discussie over de banken in Europa. We moeten weer durven te dromen, daar begint het mee. Bekijk ook hun fraaie video (onderaan) die zijn première heeft op Sargasso.

‘Europa is teveel geweest van diplomaten en politici, maar nu dreigt Europa van bankiers te worden’. Treffender had Alexander Pechtold het niet kunnen formuleren. Alleen linksom of rechtsom lijkt dit Europa van de banken vrij spel te hebben.

De bancaire wereld wordt nog steeds met fluwelen handschoenen behandeld door de overheden en het geld blijft -zij het nu via Brussel stromen naar de financiële wereld. Waar zijn de hervormingsvoorstellen? De scenario’s die alternatieven bieden? En waar zijn de parlementariërs die de fundamentele vragen stellen over ons bancaire proces van geldcreatie welke ons deze schulden brengt?

Europa is ooit begonnen met de intentie oude rivalen tot samenwerking te brengen met vrede in het verschiet. Mettertijd ontwikkelde zich een economische unie met de belofte en verwachting dat een politieke unie onvermijdelijk zou zijn. Deze politieke unie is echter nooit gerealiseerd.

Eenzelfde belofte doet zich nu voor met de monetaire eenwording van Europa. Vanuit de financieel-monetaire wereld wordt politici en volk een noodzaak tot snelle besluitvorming gedicteerd om deze monetaire eenwording te realiseren waarbij slechts zijdelings wordt gepraat over politieke eenwording. Bij monde van Jan Kees de Jager blijkt dat deze financieel-monetaire sector zelfs kan dicteren wat politici zeggen onder -een overigens onware- dreiging van verhoogde rentepercentages.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende