Het kan niet aan Sargasso liggen dat u onvoldoende bent voorbereid op de verzorging van uw uitvaart. We hebben het met u gehad over bijzondere muziek, over de kist, urn of grafzerk. Het aangegrepen worden door verlies is besproken. Hoe u er bij wil liggen tot monumenten en poëzie voor op grafzerk of rouwkaart, we zijn het niet uit de weg gegaan.
Zolang het leven voortgaat, kunnen gedachten en wensen over de uitvaart veranderen. Stel uw naasten er van op de hoogte. Het zal hen tot steun zijn als het moment daar is om uw afscheid vorm te geven.
Zelf had ik nog geen concreet idee over wat er op mijn rouwkaart zou kunnen staan. Tot ik kortgeleden het boek ‘Ik bel je wel als ik dood ben’ (Cherry Duyns, Atlas Contact, april 2023) in handen kreeg.
In 2007 ging het Armando Museum in Amersfoort in vlammen op. Niet alleen ging veel kunst verloren, ook filmmateriaal, waaronder gesprekken met Armando was verbrand. Cherry Duyns stelde Armando voor die gesprekken nog eens over te doen en dat resulteerde in dit boek. Het is geen documentaire, geen roman, maar een letterlijke transcriptie van de gesprekken.
Voorin het boek staat een citaat uit Herenleed, het programma dat Duyns en Armando, soms bijgestaan door Johnny van Doorn, voor de VPRO maakten. En dat citaat lijkt mij nu een heel goede tekst voor mijn rouwkaart.
Alles wat geweest is, kwam dat?
Dat kwam.
En als het kwam, komt het dan niet meer?
Nee, het komt niet meer.
Dit stukje is de slotscene van ‘De dameskapper’, uitgezonden bij de VPRO op zondag 23 april 1978 en dat ging zo:
https://www.youtube.com/watch?v=U3W7JR8soks&t=27m55s
Meer Herenleed is terug te zien bij de VPRO. De complete ‘Dameskapper’ kunt u hier zien.
Weet u al wat u op uw rouwkaart graag ziet staan? U kunt het natuurlijk eenvoudig houden en een keuze maken uit de tientallen voorbeeldteksten die uitvaartondernemers aanbieden. Die zijn meestal niet bijster origineel en inspirerend. Maar wellicht heeft u zelf al een hele mooie bedacht of er een gevonden.
Zo trof ik op een rouwkaart die bij eens mij in de bus viel dit gedicht van Fernando Pessoa:
Wanneer de lente komt…
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar.
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
De weduwe van de in 2008 overleden dichter, schrijver Adriaan Jaeggi zette een van zijn gedichten uit zijn laatste bundel ‘Het tegenovergestelde van heimwee’ op de rouwkaart:
Voor later
Dit heb ik geprobeerd te zijn
de stappen die je hoort op een lenteavond
het passeren van stevige zolen op vertrouwde steen
eventueel een flard van Au Privave
of een gefloten partita.
Niet: rolkoffertjes, rolkoffertjes, rolkoffertjes.
Oud-premier Dries van Agt kondigde in 2015 een gedicht aan dat in zijn eigen overlijdenadvertentie zou worden gezet. In 2024 was het zo ver (Hugo Pos - Nestoriaanse kwatrijnen):
Beloof me, kind, als ik van hier verdwijn
treur niet om mij, straks bloeit weer de jasmijn
en geurt de kamperfoelie. Erger zou het wezen
als zij verdwenen waren, — ik er nog zou zijn
U weet er vast meer. Kunnen we aan de Sargassolijsten uw bijdrage toevoegen aan ‘de mooiste rouwkaarttekst’?
Hierdoor werden er maar drie vier nummers door meerdere mensen genoemd werden. De rest hebben we dus maar geen positie gegeven.
![Fille en Pleurs [1953]](http://c48743.r43.cf3.rackcdn.com/Images/2012_05/20/11/115824681/992849b7-3fd9-4acf-b651-dbcaf4a3f5af_570.Jpeg){kind=link}
![Zelfportret met Karin [1932]](http://www.sammyleeft.nl/images/Van%20Leyden.jpeg){kind=link}
