Elke keer als ik iets van IKEA in elkaar zet, beloof ik mezelf nooit meer iets van IKEA te kopen. Per kastje of bed gebeurt het me zo’n drie of vier keer dat ik een paar stappen terug moet doen omdat ik voor een bepaalde handeling het verkeerde schroefje heb gebruikt. Ik verdenk IKEA ervan dat ze het erom doen. Sommige schroefjes lijken zo op elkaar dat ik me afvraag waarom ze überhaupt van elkaar verschillen. Er zitten bij IKEA ongetwijfeld ingenieurs en designers die er een sport van maken om de juiste balans te vinden tussen mij gek krijgen en ervoor zorgen dat ik nog in staat ben het meubelstuk in kwestie in elkaar te zetten. Ergens hoorde ik dat IKEA in de top 5 van staat van aanleidingen om te scheiden. Ik heb het maar van horen zeggen, maar ik kan het me goed voorstellen. Het ware IKEA-genie is in staat een echtpaar tot zulke waanzin te drijven dat de man vrouw en kinderen verlaat om nog diezelfde week naar de IKEA te gaan en een nieuwe slaapbank voor zijn in de gauwigheid gehuurde, ongemeubileerde kamertje te kopen.
[qvdd]
“I believe in the special relationship. Britain is, of course, the junior partner. I hope we bring things to that relationship.”
Cameron lijkt de relatie tussen Groot-Brittanië en de VS te herdefiniëren. Niet meer als gelijkwaardige partners, maar een wat bescheidener opstelling.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
[qvdd]
“En dat terwijl ik eigenlijk wilde benadrukken dat ik het zo moedig vond dat Jonathan er zo mee voor de draad is gekomen. Dát wilde ik tot uitdrukking brengen.”
André Rouvoet kwam in opspraak toen hij zei dat de homoseksuele CU-kandidaat Jonathan van der Geer (plek 41) niet op de lijst had kunnen komen als hij een relatie had. Die woorden slikt hij nu in.
“Ik heb het teruggekregen en aan de hand daarvan en gezien de reacties merk ik dat ik het te veel heb gebracht alsof ik een algemene beleidslijn of een partijkader naar voren bracht.”
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Deze keer een stuk dat Basszje ons per mail toestuurde.
‘Café de liefde‘ is min of meer een voortzetting van het VPRO-liefdesproject van programmamaker Bram van Splunteren. In de serie ‘Het Geluk van Nederland‘ was eerder aandacht voor de liefde van den moderne mens. Er kwam zelfs een heuse datingsite uit voort voor ‘ons soort mensen’. Blijkbaar het soort VPRO-mensen dat nippend aan de rosé het literair orgastische grachtengordelmoment van de ander probeert te achterhalen.
Enfin, het programma dus. Dit stuk is niet bedoeld als weloverwogen recensie, maar om twee emoties te ventileren die ik krijg als ik het programma tracht te overleven. En een programma uitkijken kan in dit geval uitdraaien op al knarsetandend je gebit een vierdaagse te laten lopen.
Gecompliceerde liefde
In de eerste plaats geeft het programma het idee dat gecompliceerde liefde alleen in Amsterdam voorkomt. Zo voert het programma een videoblog (lekker 2.0, lekker hip) op van ene Anna. Een typisch dorpsmeisje dat in de grote stad is neergezet en met een hoorbare errrr haar liefdesproblematiek uiteenzet op 480 bij 360 pixels. Het typetje dat haar verloren dorpsgevoel zoveel mogelijk probeert te compenseren door in de grote stad de attention whore uit te hangen en Hyvesvrienden te collecteren, al klagend op haar life journal.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“We voeren een verscherpt beleid dat begin dit jaar is ingezet […] Als blijkt dat het om een coffeeshop gaat, wordt de relatie beëindigd.”
Aldus de Postbank. Alle grote Nederlandse banken hebben inmiddels dit beleid, waardoor het steeds moeilijker wordt voor coffeeshops om een rekening te openen. Dwingen de banken de coffeeshop zo op de knieën?
Lord ? Protect my family and me. Forgive me my sins, and help me guard against pride and despair. Give me the wisdom to do what is right and just. And make me an instrument of your will.
De boodschap die Obama achterliet nadat hij gebeden had bij de klaagmuur. In Israël doet de publicatie nogal wat stof opwaaien. Het zou zijn privacy en relatie met God schenden.
(via)
Het belangrijkste dat ik met u kan delen is de historische en speciale relatie tussen de Verenigde Staten en Israel, een relatie die door niets verbroken kan worden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
