De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Terrorisme in Nieuw-Zeeland?
“This action has violated the trust that has been developing between Maori and pakeha and sets our race relations back 100 years.”
Aldus Pita Sharples, leider van de Maori Partij in Nieuw-Zeeland.
De politie van Nieuw-Zeeland heeft recent een aantal Maori gearresteerd onder verdenking van terrorisme. Net als de rest van de wereld is de wetgeving op het gebied van terrorisme daar ook de laatste tijd stevig aangescherpt. Maar nu wordt het gebruikt tegen de eigen, oorspronkelijke bevolking. En dat zet kwaad bloed.
Is er werkelijk sprake van een mogelijk gewelddadige opstand of regeert de angst?
Intussen is afluisteren van gewone burgers ook daar al praktijk. Nooit gedacht dat Nieuw-Zeeland überhaupt een doel voor internationaal terrorisme zou kunnen zijn trouwens.
Weekendquote – Rechters zijn geen watjes
Het idee dat rechters licht zouden straffen, klopt niet met de feiten. Uit internationaal vergelijkend onderzoek blijkt dat Nederland binnen Europa tot de gemiddeld strenger straffende landen behoort. De suggestie dat rechters het strafrechtelijk verleden van verdachten niet meewegen in een nieuwe strafzaak, is niet juist.
De Raad voor de Rechtspraak neemt afstand van de vingerwijzingen in Amsterdam als zouden rechters het “tuig” te licht straffen. De klassieke roep om zwaardere straffen na een incident is bekend. Zou het in dit geval helpen? Of is het financieel straffen van de ouders een betere optie?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
KSTn – Geestelijk gestoord stemmen
Net in de week van de democratie lees ik dat een grondwetswijziging waarschijnlijk zeer eenvoudig door de tweede ronde gaat komen. De grondwetswijziging bestaat uit het schrappen van lid b uit artikel 54.2:
Artikel 54
2. Van kiesrecht is uitgesloten:
…..
b. hij die krachtens onherroepelijke rechterlijke uitspraak wegens geestelijke stoornis onbekwaam is rechtshandelingen te verrichten.
Oftewel, het land is weer wat democratischer geworden. Deze specifieke groep is niet langer in zijn algemeenheid uitgesloten van het kiesrecht. Lees het oorspronkelijke memorie van toelichting voor de achterliggende redenen.
Na alles gelezen te hebben, worstel ik er toch wel mee. Ja het is eerlijker dat ook die groep kiesrecht heeft en zich daarmee kan laten vertegenwoordigen in dit land. Maar kan je spreken van de reële mogelijkheid van een afgewogen keuze? Waar ligt de grens? Wie bepaalt dan dan? Moeilijk.
Vind het in ieder geval wel een goede zaak dat dit niet langer op het niveau van de grondwet wordt geregeld straks.
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.