‘I wasn’t comfortable with it at first,’ said Osmond, ‘you start wondering is it really necessary?’ But the reaction of the locals soon persuaded him. ‘We had people coming up to us afterwards, not scared to talk to us. They felt they were being protected’.
Qua onveiligheidsgevoel kunnen we nog veel leren, omringd als we zijn door De Vijand. Neem nu Schuilnaam Osmond, losjes babbelend over zijn passie: het neerschieten van mensen. Hij en zijn vrindje hebben, in dit artikel alleen al, 105 Muzelmannen uiteen doen spatten, meestal van op een kilometer afstand. Het is moeilijk kiezen, welke quote er uit te plukken, daarom, na de bedenking, nog eentje. En die bedenking is: Waarom draagt een guerillagroep als de Taliban een enorm fluorescent herkenningsteken op het hoofd met daarop geschreven: “I AM TALIBAN”? Anders zou ik niet weten hoe twee toffe jongens al minstens 105 keer zo geruststellend zeker van hun zaak konden zijn.
“They know the consequences of what they’re doing and they are very measured men. They are both highly dedicated to the art of sniping. They’re both quiet, softly spoken, utterly charming, two of the nicest men in the company, if the most dangerous.”