Democratie is niet terreur van de meerderheid

In aanloop naar de Europese Verkiezingen van 4 juni hebben de kandidaten van alle partijen hier de mogelijkheid om hun standpunten te verduidelijken, mits ze deelnemen aan de discussie die daar op volgt. Vandaag is het woord aan Sophie in 't Veld, kandidaat voor D66. Sophie zal waarschijnlijk binnen een dag reageren op uw comments. In zijn blogpost bij Sargasso maakt PvdA kandidaat René Cuperus een grote denkfout als hij D66 verwijt de uitslag van het referendum over de Europese Grondwet niet te respecteren. Volgens Cuperus had D66 na het 'Nee' in 2005 van mening moeten veranderen over Europa. Dat is nogal een beperkte opvatting van democratie: de meerderheid bepaalt wat de minderheid moet vinden. Cuperus volgt de methode Verdonk: hij laat zijn mening bepalen door de uitslag van een stemming. Minderheden of pluralisme bestaan niet voor Cuperus. 38% van de Nederlanders heeft 'Ja' gezegd tegen de Grondwet. Voor Cuperus bestaan die mensen niet, maar bij D66 krijgen ook zij een stem. D66 was ook voor een tweede referendum, over het Verdrag van Lissabon, maar dit Kabinet was daartegen. Misschien dat Mijnheer Cuperus zijn pijlen dus beter kan richten op zijn PvdA collega's in de regering.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Is D66 geloofwaardig bezig?

, door

renecuperusIn aanloop naar de Europese Verkiezingen van 4 juni hebben de kandidaten van alle partijen hier de mogelijkheid om hun standpunten te verduidelijken, mits ze deelnemen aan de discussie die daar op volgt. Vandaag is het woord aan René Cuperus, kandidaat voor de PvdA.

Er zijn twee partijen die me het meest verbazen bij de aanstaande Europese verkiezingen. En laten dat nou net de Europa-fanatieke partijen zijn, de fanatiek anti-Europese PVV van Wilders en het extreem euroforische D66 van Alexander Pechtold. Over de ongeloofwaardigheid van de PVV een andere keer (hoe denkt men zogenaamd de westerse vrijheden in nationaal isolement te kunnen verdedigen?). Nu over het langs de randen van de geloofwaardigheid heen scheren van D66.
Die partij voert een ultra-pro-Europese campagne, met als motto 1000 keer JA voor Europa en ‘’Wij zijn de enige partij voor Europa’’. Platte, onzinnige campagneretoriek natuurlijk, maar wat me verbaast is veel meer dit. Hoe kan de partij die zichzelf karakteriseert als de referendumpartij van Nederland zich zo weinig gelegen laten liggen aan het Massale Nee bij de uitslag van het referendum over de Europese Grondwet? Erger nog: ze leggen die uitslag totaal naast zich neer, vegen er hun politieke achterste mee af en gaan er een frontale confrontatie mee aan, alsof er nooit een referendum werd gehouden. Dat mag van mij, maar een referendumpartij heeft daar een goed verhaal bij te leveren, en dat ontbreekt tot op de dag van vandaag.

D66 is ook bij uitstek de partij die, terecht, democratie als bijna-heilig principe omarmt en verdedigt. Maar hoe kan juist zo’n partij dan de gemankeerde democratie die de Europese Unie volgens vriend en vijand is, zo kritiekloos bejubelen en omarmen? Hoe kan een partij 1000 keer ja zeggen tegen een Europees Project waarvan zelfs de meest uitgesproken Eurofiel nog meent dat het geen democratische schoonheidsprijs verdient?
Ik ben doorgaans een fan van de vrijzinnig-democratische instincten van D66, maar vind hun totaal kritiekloze omarming van Europa intellectueel armoedig en electoraal opportunistisch. Er valt toch wel iets af te dingen op en te bediscussiëren over de huidige inrichting en werking van de Europese Unie?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mijn bijzondere kinderen

, door

In aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Voorwaarde is wel dat ze meedoen in de discussie die er op volgt. Hier de bijdrage van de Judith Merkies, vierde op de lijst van de PvdA.

Mijn bijzondere kinderen,
judithmerkiesGeen andere dagen in het jaar tekenen jullie geschiedenis zo beeldend als de eerste dagen van mei. Dag van de Arbeid, Dodenherdenking, Bevrijdingsdag en Schumandag. Deze dagen zijn, in een notedop, de basis van jullie bestaan. In deze dagen komen alle lijnen samen die jullie erfenis en mijn overtuiging tekenen.
Elk jaar op 4 mei vertel ik over de oorlog en over Anne Frank. Toen ik jullie dat laatst vroeg wisten jullie het nog feilloos van vorig jaar. Natuurlijk, in ieder huis wordt verteld over de oorlog, maar bij ons komt de geschiedenis van twee kanten, met een Duitse vader en een Nederlandse moeder. Daarom kunnen we niet om de geschiedenis heen, onze kinderen, jullie, zijn vredeskinderen. Liefde overwint, waar wapens hebben gefaald.
Je vader kan het jullie vertellen, Duits zijn betekent altijd weer geconfronteerd met vooroordelen en makkelijke stempeltjes. Altijd weer de oorlog, de fiets die terugmoet, de Heil Hitlers, ook na 64 jaar.
En daarom, omdat mensen altijd weer om verantwoording zullen vragen, zelfs aan de vierde generatie, hierbij jullie geschiedenis.
De grootvaders van je vader leefden in het Derde Rijk, de ene was officier in het leger en de andere keerde zich tegen de maatschappij en haar normen. De officier had misschien principes tegenover zijn land, maar niet tegenover zijn kinderen, die hij nog tijdens de oorlog verliet en nooit meer heeft willen zien. De andere had wel principes tegenover zijn kinderen, maar niet tegenover zichzelf en eindigde met de fles in de hand. Deze laatste grootvader droeg de verscheuring al in zich, met voorouders uit Polen, het altijd en eeuwige onderdrukte land, een Poolse naam en een Duitse identiteit waarmee hij zich tijdens het nazi-regime niet wilde identificeren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Asscher: lever uw recht maar in

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Rutger Schimmel, dat eerder op zijn eigen weblog verscheen.

Lodewijk Asscher, PvdA-wethouder in Amsterdam, pleit in de Volkskrant voor het verbieden van neef-nichthuwelijken. Die spelen volgens hem een aanzienlijke rol in het achtergesteld houden van allochtonen in Nederland. Er komen namelijk nogal veel zwakbegaafde kinderen uit voort.

“De problemen rond zwakbegaafde jongens worden opgelost met importbruiden. Ze worden als mantelzorgster/echtgenote naar Nederland gehaald. [..] Deze vrouwen krijgen levenslange vonnissen met dergelijke huwelijken, waaruit ook vaak weer zwakbegaafde kinderen worden geboren.” Alleen een verbod kan deze vicieuze cirkel breken, concludeert Asscher.

Asscher?s pleidooi oogt sympathiek. Er spreekt een diep besef van de omvang van de huidige problematiek uit. Asscher gelooft niet dat het allemaal wel goed zal komen als we maar genoeg wijken opknappen en integratiecursussen geven.

Asscher?s betoog is echter niets minder dan inperking van onze burgervrijheden, een verdere penetratie van de overheid in ons persoonlijk domein.

Ondanks dat hij jurist is lijkt Asscher te vergeten dat rechten niet hun geldigheid ontlenen aan de positieve uitwerking ervan. De wet biedt alleen een moreel kader, heeft niet tot taak gezonde en morele burgers te kweken. Alleen vanuit de cultuur kan een verantwoorde omgang met rechten komen. Wanneer de traditionele cultuur van een cultuur zich niet leent voor een verstandige houding naar een recht toe, dan is het tirannie als andere groepen dat recht onder het mom van rechtsgelijkheid ontnomen wordt.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ons kent ons in het beloningsdebat

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Irene, dat eerder verscheen op Waterlog.

De discussie over topsalarissen leek even uit te monden in nieuwe principes en nieuwe praktijken. Maar de beloning van de ’topman’ van Aedes, Marc Calon, laat toch weer zien dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Calon zou voor drie dagen werk per week 200.000 euro ontvangen. In de Tweede Kamer ontstond hierover veel commotie. Vandaag wordt zijn benoeming vermoedelijk definitief.

Pikant detail is dat alle spelers in dit spel van PvdA huize komen ? de grootste voorvechters van een helder beloningsbeleid in de publieke sector. Bovendien zijn het allemaal goede bekenden van elkaar: Hans Alders, die nu voorzitter van de Raad van Commissarissen van Aedes is, was Commissaris van de Koningin in Groningen, waar Calon gedeputeerde was.

De afgelopen dagen zagen we dan ook een mooi staaltje crisismanagement van de betrokken heren. Calon leverde 50.000 euro per jaar in. Hij mocht in de media uitgebreid vertellen dat hij vertrouwen wilde, en, idealistisch als hij is, van een hogere beloning dan 150.000 euro heeft afgezien. De site van Aedes meldt trots dat Calon bereid is een vast dienstverband aan te gaan ? in plaats van als freelancer, wat belastingstechnisch veel voordeliger is. Minister Eberhard van der Laan mocht de salarisverlaging van Calon als zijn succes claimen. Een staaltje van regentengedrag: heren die elkaar kennen, die eerst een hoger en dan een lager salaris afspreken en elkaar vervolgens de bal toespelen om het succes te claimen. Dit alles uitsluitend naar aanleiding van ophef in de Tweede Kamer.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Joint Struikel Fighter

, door

jsfenHet besluitvormingsproces voor de vervanging van de F16 is inmiddels het beste te vergelijken met een soap, en met behoorlijke kijkcijfers zelfs. Om nog eens de onzinnigheid van dit proces en het voornemen om die testtoestellen aan te schaffen uit te leggen, lijkt me niet meer nodig en zinvol.
Vanavond was weer een aflevering van deze nationale soap te zien. De besluiteloosheid van de PvdA wordt pijnlijk duidelijk. Het kabinet – inclusief de PvdA-ministers stemmen in – terwijl de PvdA-fractie tegen aanschaf is van de beide testtoestellen. Staatssecretaris De Vries heeft de PvdA-fractie er niet van kunnen overtuigen dat de JSF het “beste vliegtuig is, voor de beste prijs”. Dit ambivalente – maar o zo vertrouwde – PvdA-optreden, siert deze partij niet. Neem nou eens duidelijk een standpunt in. Maar goed de JSF-soap, leidt wel de aandacht af van meer wezenlijke zaken.
Boeiend, maar niet verrassend – ook typisch ‘soap’ – is om te zien dat een belangrijke hoofdrolspeler wederom ontbreekt, en weer niet thuis geeft. Ik doel op onze minister van Defensie Van Middelkoop. Want hoe is het mogelijk dat hij geen acte de présence geeft op dit cruciale moment voor de door hem gekoesterde wens de JSF aan te schaffen? Desnoods neemt hij De Vries mee om zijn hand vast te houden. Ik vermoed dat hij bezig is de strategische visie op de rol van krijgsmacht – en van de Luchtmacht – eindelijk uit te werken; handig om te zijner tijd eens wat zinnigs te kunnen zeggen over de aanschaf van defensiematerieel; vliegtuigen bijvoorbeeld.

Typisch voor een soap is ook dat plotseling een lang dood gewaand familielid of collega weer op de proppen komt. Ook daar was in deze aflevering sprake van. Staatssecretaris De Vries kwam namelijk op de proppen met onze Michiel de Ruyter, die precies 333 jaar geleden is overleden, vertelde hij ons. De Ruyter overleed aan de verwondingen opgelopen tijdens zijn laatste zeeslag in de Baai van Syracuse. Zou hij over een luchtwapen hebben beschikt, dan was dat dat niet gebeurd, zei De Vries.
Zoveel onzin, en een erg slechte poging om nationale sentimenten op te roepen, is zelden opgetekend in zo’n korte tekst. Wat is de relevantie hiervan? Wat is het verband met deze zeeslag, de beide JSF-testtoestellen en de opleiding van onze militairen, waar De Vries vervolgens over rept? ‘Overdrijving’ is overigens wel een typisch kenmerk van een soap. Maar er zijn grenzen, ook voor een soap.
Het was – niet verrassend – een slechte aflevering. De soap duurt te lang, het plot wordt steeds ongeloofwaardiger, de teksten steeds onsamenhangender. Het is tijd dat deze soap stopt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PvdA: ‘Een land zonder allochtonen’

, door

PvdA: ‘Een land zonder allochtonen’

Onder het motto ‘onafhankelijk en vrij, maar niet over de partij’ publiceren we regelmatig columns op pvda.nl. Dit keer een column van PvdA-lid en filmmaker Eddy Terstall. Hij wil het woord allochtoon afschaffen: ‘De term biedt een aanknopingspunt voor uitsluiting. Het suggereert dat het om een buitenstaander gaat. Een rotwoord.’

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende