De overheid overweegt om een tijdslot op de programma's van de publieke omroep te zetten die niet geschikt worden gevonden voor kinderen onder de 12 jaar. Voor 8 uur 's avonds wordt het dan onmogelijk voor iedereen om die programma's te bekijken. Het idee achter dit concept is begrijpelijk. Nederland heeft immers een Europese richtlijn aangenomen waarin staat dat aanbieders van online-videodiensten moeten voorkomen dat kinderen 'ernstig schadelijke content' kunnen bekijken. Dat ik het met die richtlijn oneens ben doet er niet toe.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Veranderen is lastig. Langs politieke weg iets veranderen is nog lastiger. En iets veranderen dat al heel lang bestaat langs politieke weg is bijna onmogelijk. Denk aan de hypotheekrente, de publieke omroepen en de pensioenleeftijd.
Het lastige in de discussies over die punten is dat je moet uitgaan van de bestaande situatie als een gegeven en dan moet verdedigen waarom een verandering beter is. Opboksen tegen gewoonterecht is schier onmogelijk.
Maar soms kan het verhelderend werken als je de zaak omdraait. Dus in plaats van te zeggen waarom we naar een andere situatie moeten, vragen wat je zou doen als de bestaande situatie er niet zou zijn.
Dus stel we hebben, door een speling in de Nederlandsche geschiedenis, nu alleen maar commerciële omroepen. De overheid heeft zich er nooit mee bemoeid. De publieke omroepen hebben nooit bestaan. En nu wil men plots een publieke omroep in het leven roepen. Is dat wel wenselijk? Wat zou zo’n publieke omroep dan moeten doen? Hoe organiseer je het en hoeveel geld besteed je er aan? Ik weet zeker dat je tot een heel andere constructie komt dan waar we nu mee zitten of zelfs dan de meeste voorstellen voorstellen.
Hetzelfde kan je natuurlijk doen bij de pensioengerechtigde leeftijd. Het is even lastig natuurlijk, een wereld zonder pensioenleeftijd, maar probeer het eens. En bedenkt men dat het toch best asociaal is dat ouderen altijd maar moeten blijven werken. Laten we een leeftijd afspreken waarop je mag stoppen van de overheid en ook nog eens recht krijgt op een uitkering. Welke leeftijd zouden we kiezen? Of zouden we gaan voor gewerkte jaren? En wat is een normale uitkering in dat geval?
Laat iemand maar eens verdedigen dat ten opzichte van het niet bestaan van de pensioenleeftijd en uitkeringen het toch beter is een soort pensioenstelsel in te voeren. Sterkte!
Oh wat waren ze interessant, al die debatten. We zagen Cohen enorm hakkelen, Balkenende verlekkerd kijken, Roemer grappen en Halsema knietjes in het kruis van Balkenende denken. Maar tussen al dat audiovisuele geweld bleef één aspect op de televisie totaal onderbelicht: de verkiezingsprogramma’s.
Je weet wel, die boekjes waarin staat wat de partijen nou daadwerkelijk willen. Op basis waarvan het land de komende jaren zal worden bestuurd. De inhoud, beste mensen, niet de poppetjes. Die boekwerkjes die de redactie van GeenCommentaar heeft doorgeworsteld.
Waarom, oh waarom, moesten wij dat doen? Waarom was er geen serie op de publieke omroep waar in afleveringen van een half uur, gesorteerd op thema, dit vitale onderdeel van de verkiezingen werd doorgenomen?
De programma’s zijn bij uitstek geschikt voor een objectieve analyse. Nodig een paar onafhankelijke experts uit die de programma’s interpreteren, zonder daar direct een waardeoordeel aan te hangen. Om misrepresentatie te voorkomen leg je de bevindingen voor aan de partijen voordat je het uitzend en voila! Het lijkt me bij uitstek een taak voor de publieke omroep.
Natuurlijk wordt het geen spetterende televisie, maar gaat het daarom? Plaats de afleveringen op het internet en ik garandeer je dat ze zullen worden bekeken. Daar had wat mij betreft best een debatje aan opgeofferd mogen worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
”Dit is opnieuw een voorbeeld dat de staatsomroep de weg kwijt is. Nu gebruikt men ons belastinggeld om mensen politiek te beïnvloeden.”
Oelala, de KRO heeft in een brief aan haar leden gezegd dat stemmen op PVV of Groen Links stemmen op beleid is dat mogelijk het einde van de KRO zou kunnen inhouden. En daar is de PVV uiteraard bedroefd over, zo blijkt uit deze uitspraak van kamerlid Martin Bosma. Maar verenigingen (wat de PVV dus niet is) zijn niets meer dan groepen van mensen met een gedeeld belang of interesse, en het is normaal dat een vereniging zich uitlaat over zaken die haar voortbestaan bedreigen.
Vanmiddag verscheen er op GeenStijl een ronkend postje van collegablogger Spin Stift waar geen speld tussen te krijgen leek: “Harde cijfers. NPO is een rabiaat PvdA-bolwerk”. De bron hiervoor was een doorgetwitterd grafiekje van iemand/iets die sinds 18 februari (net voor de kabinetsbreuk) heeft bijgehouden welke politici er op de publieke omroep zijn verschenen ..en wat bleek: het waren héél véél PvdA-ers! Er verschenen echter ook veel CDA- en VVD-politici bij publieke omroep? Ook trouwens aardig wat SP-ers en D66-ers? Niet zoveel PVV-ers, dat dan weer wel… Maar wat is nu het juiste kijkbuisquotum per partij? Zou dat niet per huidig zetelaantal verrekend moeten worden? Het Sargasso “Nuance door Statistiek” Departement deed wat hardcore number crunching en deelde het aantal tv-optredens door het zetelaantal. “Hoe meer zetels hoe meer zendtijd op de overheidsgefinancierde netten” dat klinkt democratisch toch? En wat blijkt? De NPO is potverpielekes een rabiaat D66-bolwerk?!
Pech told you so…. Natuurlijk kunnen deze resultaten ook weer gespint worden want D66 is ook links en dus blijft de publieke omroep een links bolwerk, “bepaalde mensen zijn bepaalde dingen beu”, immers.
…was 17 juni 1972. Het Watergateschandaal. Niet toevallig was het in 1972 dat verkoopscijfers van de kleurentelevisie hoger waren dan die van de zwart-wit televisies. Vermaak vraagt om kleur. En media werden steeds minder aanbieder van informatie, maar des te meer van entertainment.
Rond het Watergateschandaal begon de trend om de kracht van de onafhankelijke massamedia via vermarkting en manipulatie onderuit te halen. Entertainment kan een uitstekend middel zijn om informatie over te brengen. Maar massamedia zijn er niet uitsluitend ter vermaak van het volk. Juist de Nederlandse publieke omroep zou niet mee moeten doen met de trend om vermaak boven informatie te stellen. Een pleidooi voor een publieke omroep naar het model van BBC en VRT.
Op de avond van 17 juni 1972 ontdekte de beveiligingsmedewerker van het campagnebureau van de Democratische partij in de VS dat er tape zat op sommige deuren. Hij dacht er verder niets van, haalde de tape eraf en ging verder met zijn werk. Een uur later bemerkte hij dat er opnieuw tape op de deuren zat.
Hij belde de politie en om 02:31 uur werden Virgilio González, Bernard Barker, James W. McCord, Jr., Eugenio Martínez, en Frank Sturgis gearresteerd. Een inbraak die door de journalisten Carl Bernstein en Bob Woodward – met wat hulp van de onderdirecteur van de FBI W. Mark Felt aka Deep Throat – de geschiedenis in zou gaan als ‘The Watergate scandal’, vernoemd naar het gebouw waar het zich afspeelde.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De onderzoeksjournalistiek staat onder grote druk. De publieke omroepen krijgen meer armslag om hun actualiteitenrubrieken vorm te geven en verbannen gevestigde programma’s als Zembla, Reporter en Argos naar de marge van de televisie. Ook de ervaringen bij andere media, beloven weinig goeds.
Zonder onderzoeksjournalistiek zouden we nog steeds geloven dat de JSF een goed idee is, zou de Commissie-Davids niet hebben bestaan, de bouwfraude pas veel later zijn opgemerkt, ziekenhuizen vies blijven, incompetente Officieren van Justitie zich niet hoeven verantwoorden, pensioenfondsen de productie van clustermunitie financieren.
We hebben onderzoeksjournalistiek hard nodig. Ministeries, gemeenten en bedrijven verbergen zich in toenemende mate achter een schild van voorlichters die ontwikkelingen, documenten en nieuws in een voor hen gunstig licht proberen te spinnen (politie Utrecht: ‘we communiceren voortaan veiligheid’). Er zijn inmiddels meer voorlichters dan journalisten en daar kun je inmiddels ook een bescheiden stadion mee vullen.
De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) laat de invulling van de rubrieken voortaan aan de omroepen. Die krijgen daar meer geld voor. Dat lijkt goed nieuws. Maar gevestigde programma’s als Zembla, Reporter en Argos zijn zonder scrupules naar de marge van de televisie verbannen. Zembla zendt voortaan op zaterdagavond tegen elven uit. Het voortbestaan van Reporter en Argos is onzeker. Er komt ook wat voor terug. KRO gaat bijvoorbeeld Brandpunt weer op de tv brengen en belooft ook aan onderzoeksjournalistiek te doen. EO wil Tijdsein nieuw leven inblazen. De Vara wil iets van een nieuwsuur.
Ik vind dat de tv-journalistiek te weinig tegen de stroom in roeit. Ik begrijp de dagelijkse spanning tussen inhoud en kijkcijfers, maar ik verwacht op z’n minst dat men zijn best doet niet te makkelijk mee te gaan in sentimenten waarvan je weet dat ze scoren.
Henk Hagoort, baas van de publieke omroep, vindt dat de actualiteitenrubrieken te veel zijn gericht op scorende onderwerpen. Nog los van de vraag of het feit dat omroepen keihard worden afgerekend op hun kijkcijfers, daar wellicht iets mee te maken heeft, is het de vraag of de voorgestelde wijzigingen hier verandering in gaan brengen:
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
