VPRO distantieert zich van anonieme bron Wildersfilm
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Omdraaien
, door
Veranderen is lastig. Langs politieke weg iets veranderen is nog lastiger. En iets veranderen dat al heel lang bestaat langs politieke weg is bijna onmogelijk. Denk aan de hypotheekrente, de publieke omroepen en de pensioenleeftijd.
Het lastige in de discussies over die punten is dat je moet uitgaan van de bestaande situatie als een gegeven en dan moet verdedigen waarom een verandering beter is. Opboksen tegen gewoonterecht is schier onmogelijk.
Maar soms kan het verhelderend werken als je de zaak omdraait. Dus in plaats van te zeggen waarom we naar een andere situatie moeten, vragen wat je zou doen als de bestaande situatie er niet zou zijn.
Dus stel we hebben, door een speling in de Nederlandsche geschiedenis, nu alleen maar commerciële omroepen. De overheid heeft zich er nooit mee bemoeid. De publieke omroepen hebben nooit bestaan. En nu wil men plots een publieke omroep in het leven roepen. Is dat wel wenselijk? Wat zou zo’n publieke omroep dan moeten doen? Hoe organiseer je het en hoeveel geld besteed je er aan? Ik weet zeker dat je tot een heel andere constructie komt dan waar we nu mee zitten of zelfs dan de meeste voorstellen voorstellen.
Hetzelfde kan je natuurlijk doen bij de pensioengerechtigde leeftijd. Het is even lastig natuurlijk, een wereld zonder pensioenleeftijd, maar probeer het eens. En bedenkt men dat het toch best asociaal is dat ouderen altijd maar moeten blijven werken. Laten we een leeftijd afspreken waarop je mag stoppen van de overheid en ook nog eens recht krijgt op een uitkering. Welke leeftijd zouden we kiezen? Of zouden we gaan voor gewerkte jaren? En wat is een normale uitkering in dat geval?
Laat iemand maar eens verdedigen dat ten opzichte van het niet bestaan van de pensioenleeftijd en uitkeringen het toch beter is een soort pensioenstelsel in te voeren. Sterkte!
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Publieke omroep, doe iets met die programma’s!
, door
Oh wat waren ze interessant, al die debatten. We zagen Cohen enorm hakkelen, Balkenende verlekkerd kijken, Roemer grappen en Halsema knietjes in het kruis van Balkenende denken. Maar tussen al dat audiovisuele geweld bleef één aspect op de televisie totaal onderbelicht: de verkiezingsprogramma’s.
Je weet wel, die boekjes waarin staat wat de partijen nou daadwerkelijk willen. Op basis waarvan het land de komende jaren zal worden bestuurd. De inhoud, beste mensen, niet de poppetjes. Die boekwerkjes die de redactie van GeenCommentaar heeft doorgeworsteld.
Waarom, oh waarom, moesten wij dat doen? Waarom was er geen serie op de publieke omroep waar in afleveringen van een half uur, gesorteerd op thema, dit vitale onderdeel van de verkiezingen werd doorgenomen?
De programma’s zijn bij uitstek geschikt voor een objectieve analyse. Nodig een paar onafhankelijke experts uit die de programma’s interpreteren, zonder daar direct een waardeoordeel aan te hangen. Om misrepresentatie te voorkomen leg je de bevindingen voor aan de partijen voordat je het uitzend en voila! Het lijkt me bij uitstek een taak voor de publieke omroep.
Natuurlijk wordt het geen spetterende televisie, maar gaat het daarom? Plaats de afleveringen op het internet en ik garandeer je dat ze zullen worden bekeken. Daar had wat mij betreft best een debatje aan opgeofferd mogen worden.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Quote du Jour | Stemadvies
, door
”Dit is opnieuw een voorbeeld dat de staatsomroep de weg kwijt is. Nu gebruikt men ons belastinggeld om mensen politiek te beïnvloeden.”
Oelala, de KRO heeft in een brief aan haar leden gezegd dat stemmen op PVV of Groen Links stemmen op beleid is dat mogelijk het einde van de KRO zou kunnen inhouden. En daar is de PVV uiteraard bedroefd over, zo blijkt uit deze uitspraak van kamerlid Martin Bosma. Maar verenigingen (wat de PVV dus niet is) zijn niets meer dan groepen van mensen met een gedeeld belang of interesse, en het is normaal dat een vereniging zich uitlaat over zaken die haar voortbestaan bedreigen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Harde cijfers. NPO is een rabiaat D66-bolwerk
, door
Vanmiddag verscheen er op GeenStijl een ronkend postje van collegablogger Spin Stift waar geen speld tussen te krijgen leek: “Harde cijfers. NPO is een rabiaat PvdA-bolwerk”. De bron hiervoor was een doorgetwitterd grafiekje van iemand/iets die sinds 18 februari (net voor de kabinetsbreuk) heeft bijgehouden welke politici er op de publieke omroep zijn verschenen ..en wat bleek: het waren héél véél PvdA-ers! Er verschenen echter ook veel CDA- en VVD-politici bij publieke omroep? Ook trouwens aardig wat SP-ers en D66-ers? Niet zoveel PVV-ers, dat dan weer wel… Maar wat is nu het juiste kijkbuisquotum per partij? Zou dat niet per huidig zetelaantal verrekend moeten worden? Het Sargasso “Nuance door Statistiek” Departement deed wat hardcore number crunching en deelde het aantal tv-optredens door het zetelaantal. “Hoe meer zetels hoe meer zendtijd op de overheidsgefinancierde netten” dat klinkt democratisch toch? En wat blijkt? De NPO is potverpielekes een rabiaat D66-bolwerk?!
Pech told you so…. Natuurlijk kunnen deze resultaten ook weer gespint worden want D66 is ook links en dus blijft de publieke omroep een links bolwerk, “bepaalde mensen zijn bepaalde dingen beu”, immers.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De dag dat de journalistiek stierf…
, door
…was 17 juni 1972. Het Watergateschandaal. Niet toevallig was het in 1972 dat verkoopscijfers van de kleurentelevisie hoger waren dan die van de zwart-wit televisies. Vermaak vraagt om kleur. En media werden steeds minder aanbieder van informatie, maar des te meer van entertainment.
Rond het Watergateschandaal begon de trend om de kracht van de onafhankelijke massamedia via vermarkting en manipulatie onderuit te halen. Entertainment kan een uitstekend middel zijn om informatie over te brengen. Maar massamedia zijn er niet uitsluitend ter vermaak van het volk. Juist de Nederlandse publieke omroep zou niet mee moeten doen met de trend om vermaak boven informatie te stellen. Een pleidooi voor een publieke omroep naar het model van BBC en VRT.
Op de avond van 17 juni 1972 ontdekte de beveiligingsmedewerker van het campagnebureau van de Democratische partij in de VS dat er tape zat op sommige deuren. Hij dacht er verder niets van, haalde de tape eraf en ging verder met zijn werk. Een uur later bemerkte hij dat er opnieuw tape op de deuren zat.
Hij belde de politie en om 02:31 uur werden Virgilio González, Bernard Barker, James W. McCord, Jr., Eugenio Martínez, en Frank Sturgis gearresteerd. Een inbraak die door de journalisten Carl Bernstein en Bob Woodward – met wat hulp van de onderdirecteur van de FBI W. Mark Felt aka Deep Throat – de geschiedenis in zou gaan als ‘The Watergate scandal’, vernoemd naar het gebouw waar het zich afspeelde.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
het Saillant | Crisis in de onderzoeksjournalistiek
, door
De onderzoeksjournalistiek staat onder grote druk. De publieke omroepen krijgen meer armslag om hun actualiteitenrubrieken vorm te geven en verbannen gevestigde programma’s als Zembla, Reporter en Argos naar de marge van de televisie. Ook de ervaringen bij andere media, beloven weinig goeds.
Zonder onderzoeksjournalistiek zouden we nog steeds geloven dat de JSF een goed idee is, zou de Commissie-Davids niet hebben bestaan, de bouwfraude pas veel later zijn opgemerkt, ziekenhuizen vies blijven, incompetente Officieren van Justitie zich niet hoeven verantwoorden, pensioenfondsen de productie van clustermunitie financieren.
We hebben onderzoeksjournalistiek hard nodig. Ministeries, gemeenten en bedrijven verbergen zich in toenemende mate achter een schild van voorlichters die ontwikkelingen, documenten en nieuws in een voor hen gunstig licht proberen te spinnen (politie Utrecht: ‘we communiceren voortaan veiligheid’). Er zijn inmiddels meer voorlichters dan journalisten en daar kun je inmiddels ook een bescheiden stadion mee vullen.
De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) laat de invulling van de rubrieken voortaan aan de omroepen. Die krijgen daar meer geld voor. Dat lijkt goed nieuws. Maar gevestigde programma’s als Zembla, Reporter en Argos zijn zonder scrupules naar de marge van de televisie verbannen. Zembla zendt voortaan op zaterdagavond tegen elven uit. Het voortbestaan van Reporter en Argos is onzeker. Er komt ook wat voor terug. KRO gaat bijvoorbeeld Brandpunt weer op de tv brengen en belooft ook aan onderzoeksjournalistiek te doen. EO wil Tijdsein nieuw leven inblazen. De Vara wil iets van een nieuwsuur.
Quote du Jour | Actualiteiten Reshuffle
, door
Ik vind dat de tv-journalistiek te weinig tegen de stroom in roeit. Ik begrijp de dagelijkse spanning tussen inhoud en kijkcijfers, maar ik verwacht op z’n minst dat men zijn best doet niet te makkelijk mee te gaan in sentimenten waarvan je weet dat ze scoren.
Henk Hagoort, baas van de publieke omroep, vindt dat de actualiteitenrubrieken te veel zijn gericht op scorende onderwerpen. Nog los van de vraag of het feit dat omroepen keihard worden afgerekend op hun kijkcijfers, daar wellicht iets mee te maken heeft, is het de vraag of de voorgestelde wijzigingen hier verandering in gaan brengen:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.