Hoe schrijf je in hemelsnaam een recensie van een boek dat je zelf geschreven zou kunnen hebben. Niet het verhaal in deze vorm dan, maar wel het thema. Een tragikomedie in een enigszins dystopische toekomst. Dan kan je toch nauwelijks een objectief oordeel geven. Maar goed, het boek verdient wel wat aandacht. Niets Te Verbergen van Aglaia Bouma is een zeer vlotte roman die zich in de nabije toekomst van Nederland afspeelt. De navolgelingen van Opstelten en Teeven cs hebben in het belang van de burger de privacy nog veel verder afgebouwd en ruim twintig jaar dossiervorming (denk EKD en EPD) maakt van iedereen een verdachte. Maar het boek is geen zware of zwarte verhaling. Nee, aan de hand van het leven van een dame van lichte zeden krijgen we een vlotte vertelling van een korte periode in haar leven op smeuïge wijze voorgeschoteld. Dat het daarin van kwaad tot erger gaat en ik bij tijd en wijle ziedend was om wat er gebeurde, ach, dat deerde het vlotte leestempo niet.
Daar pakken ze giganten aan vanwege het overtreden van privacywetgeving.
Willem Debeuckelaere, president of the Belgian privacy commission, said that the way Facebook is treating its users’ private lives “without respect needs tackling”, and that “it’s make or break time.”
In Nederland zijn de tanden van de privacywaakhond niet meer dan de flauwe grijns van Kohnstamm.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Vorig jaar schreven we al uitgebreid over de privacyproblemen van de nieuwe Jeugdwet. Nu de wet per 1 januari is ingegaan, blijkt het inderdaad her en der te knellen, zo constateert het CBP. De gemeente kan individuele gevallen in de jeugdzorg zien omdat ze meer gegevens afdwingen dan strikt noodzakelijk.
Maar daar stopt het niet. Nu het eerste kwartaal van dit jaar afgelopen is, meldt het CBS zich bij alle jeugdzorgverleners. Ze moeten namelijk hun kwartaalrapportage indienen. Dat zat er aan te komen. Maar nu het er is, wordt pas duidelijk wat ze willen. In plaats van totalen per maand naar soort opvang en gemeente, willen ze alle individuele gevallen zien. Dus hier met dat BSN en de geboortedatum en de postcode en ….. Gelijk er ook bijzetten dat het kind mishandeld is, of misschien zich terugtrekt uit de zorg.
Natuurlijk zijn er voorzieningen om “netjes” met de gegevens om te gaan. De verzending gaat versleuteld en CBS anonimiseert de gegevens ook nog eens als ze binnenkomen.
Maar het introduceert gelijk veel zwakke punten in de keten. De zorgverleners moeten op (onbeveiligde) computers de registratie doen. En het is onduidelijk hoe sterk de beveiliging is bij het CBS voor de aanlevering van gegevens.
Maar wat vooral ook problematisch is, is dat “anonimiseren” een zeer betrekkelijk begrip is. Zeer waarschijnlijk vertalen ze het BSN (eventueel samen met de geboortedatum) naar een uniek ander nummer dat niet herleidbaar is. Maar voor het kennelijk gedetailleerd volgen van de jeugd worden ook de postcode en de geboortedatum gebruikt. Hoeveel mishandelde kinderen van 4 april 2008 zullen er precies wonen in 1018GK denkt u?
Privacy is al 15 jaar een ondergeschikt aspect bij wetgeving in Nederland. En in de afgelopen vijf jaar was dat helemaal het geval onder minister Opstelten van het Ministerie van Veiligheid en Justitie (hoe Orweliaans nog steeds).
Met de komst van een nieuwe minister, Ard van der Steur, was het dan ook de vraag of er misschien meer aandacht kan komen voor privacy. Het antwoord kwam snel. Nee!
En dat is zorgwekkend.
De argumentatie is ook nu weer: de wetten zijn belangrijk voor het bestrijden van de criminaliteit en voor uw veiligheid. En uw privacy wordt niet geschonden.
Dat laatste is natuurlijk een gotspe. Immers, op het moment dat je alles opslaat, is de privacy al geschonden. Dat staat los van of er iets mee gebeurt of niet.
En opslaan doen ze. Massaal.
Maar minstens even problematisch aan de verdediging is het gebrek aan feitelijke onderbouwing. Hoeveel beter wordt de misdaad bestreden met alle nieuwe middelen? Hoeveel extra boeven worden er gevangen? In hoeveel rechtszaken gaf het middels datavergaring verkregen bewijs de doorslag? We krijgen het niet te horen. Goede onderzoeken ter onderbouwing van het punt ontbreken. Onderzoeken die kritisch aantonen dat het resultaat ernstig tegenvalt, worden terzijde geschoven.
Dus gaat de overheid rustig door met het verder afbreken van uw privacy. Straks weer onder het mom van fraudebestrijding. Gewoon zoveel mogelijk databases aan elkaar knopen. Ook al beweerden ze eerder bij hoog en laag dat dit niet zou gebeuren. Of misschien alleen bij hoge uitzondering. Het is al regel helaas, en straks ook wet.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
OPINIE - Stef van der Ziel vertelt hoe schadelijk de datahonger van de overheid kan zijn aan de hand van een persoonlijke ervaring:
En toen verbazing. Die boeken waren geen gewone boeken. Het waren archieven. Registers. Kasboeken. En brieven. Elk Joods gezin uit Delfzijl was er keurig in opgeschreven. Waar ze woonden. Dit waren archieven van de gemeente Delfzijl. Van voor de Tweede Wereldoorlog. Een (vermoedelijk) medewerker van de gemeente had de boeken gestolen. Om te voorkomen dat ze in Duitse handen zouden vallen.
We weten allemaal dat het GeenStijl aan het hart gaat, met de hoofdredacteur Marck Burema, alias Pritt Stift, voorop: De PVV’ers die de afgelopen tijd het slachtoffer werden van intimidatie doordat hun huis- of werkadres werd beklad. En we zijn het eens, dat ís volstrekt onacceptabel.
GeenStijl trok dan ook flink van leer tegen de mensen die hier achter zitten. En nogmaals, eens. Alle intimidatie in het politieke discours, wat zeg ik, alle intimidatie die het publieke debat doet verstommen moet te vuur en te zwaard bestreden worden.
Toch, Marck?
Deze foto twitterde Marck Burema recent naar zijn 30.000 volgers, en het werd opgenomen in de twitterfeed op GeenStijl.nl.
Ja, ik snap het natuurlijk wel. Burema vindt waarschijnlijk dat je, als bestuurslid van een blog dat dit soort stukken plaatst, “fair game” bent, zeker als je het in je hoofd haalt om zijn “constatering” dat het om fascisme gaat durft tegen te spreken. Dan bagatelliseer je de hele bekladding, zeg je eigenlijk tegen die PVV’ers dat ze zich niet zo moeten aanstellen.
Dan heb je het er zelf naar gemaakt, dan verdien je het om even “te voelen” wat die PVV’ers voelen, toch, beste Marck? Ook al moet hij er een mening bij fantaseren, want dat artikel, daar was ik het niet mee eens. Tja, dat heb je soms met een onafhankelijke redactie die – overigens – ook wel eens wat plaatst waar ze het zelf niet mee eens is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Komt er een betere balans tussen privacy en massa-surveillance?
Kleine overwinning voor de privacy.
Rechter stelt wet Bewaarplicht telecommunicatiegegevens buiten werking.
En nu zijn er geen Opstelten of Teeven meer om dat te negeren.
Het vonnis (pdf).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.