Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Closing Time | If I Could Talk I’d Tell You
, door
En dan nemen de ontwikkelingen in Oekraïne een snelle en dramatische wending: het land wordt in no time volledig in een smerige oorlog getrokken en wordt overlopen door de Poetins troepen, inclusief de ranzige propaganda retoriek ‘de regering in Kiev is een bende drugsverslaafden en neonazi’s’. Hoe krijg je het verzonnen.
En dan denk je: een popsong met een grimmige tekst, een anti-oorlogslied, een niet mis te verstane aanklacht voor de Closing Time van vandaag. Of dan denk je, juist een song in mineur, omdat het zo’n droevige en treurige toestand is, al die vluchtelingen. En dan weet je het niet meer. En dan denk je, een neutraal liedje dan maar, met een vrolijke melodie? Met een niks-aan-de-hand-tekst. Kan dat dan wel? Is dat dan wel passend?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Closing Time | Two Tribes
, door
Hoe ik bij dit nummer kom? Oekraïne. Ook al mengen zich daar meer dan twee stammen in de propaganda en het ‘koude’ strijdgewoel. Dit nummer van Frankie Goes To Hollywood, komt uit het George Orwell-jaar 1984, en het zou nog vijf jaar duren voordat de Berlijnse Muur zou vallen.
In de video staan Reagan en Tsjernenko tegenover (en soms achter elkaar) in de ring. Het gevecht is behoorlijk straat. En het publiek wedt, filmt, fotografeert, schreeuwt, moedigt aan – en vecht aan het eind ook mee. Brrrrr.
Closing Time | There Goes The Sun
, door
Als There Goes The Sun, niet gespeeld was door The Oblomovs, dan had ik die song waarschijnlijk nooit gehoord. U moet weten, Oblomov, van Gontsjarov, is een van mijn favoriete boeken aller tijden. Naast Money van van Martin Amis.
Ik heb sowieso een zwak voor de Russen, de oude, de klassieke Russen. En ik heb me de afgelopen decennia door die hele Russische Bibliotheek van Van Oorschot heen gelezen. Plus ook nog ‘ns die boeken die niet in die canon zijn opgenomen. En van al die boeken heeft Oblomov (genoemd naar de hoofdpersoon) een speciaal plekje. Ik heb het boek drie keer gelezen. Met wat jaren er tussen is dat. En elke keer leef ik helemaal mee met de held en zijn lot. En ik ken het verhaal, ik ken de afloop, en elke keer lees ik dan toch een andere boek.
Closing Time | Mathilda
, door
(Mathilda begint op 8:32 minuut.) Van de zang van Joe Newman moet je houden, of niet natuurlijk. Dat nasale, hoge, geknepen geluid kan ook irriteren. Alt-J is ook niet de doorsnee popband met die vreemde percussie, en vreemde arrangementen en dus ook die vreemde zang. Het zit ‘m in de kleine dingen, niet in de grote gebaren. En live zijn ze beter dan op de plaat, vandaar de keuze voor een akoestische uitvoering.
Closing Time | Carribean Sunset
, door
Ik weet nog dat eerste keer dat ik deze song hoorde, dat was op mijn wekkerradio, om 06.30 uur. En ik dacht, nog half in slaap: ‘Is dit wel muziek, dit getik?’ Ik hoorde geen drums, waar kwam dat ritme vandaan?
Later kocht ik deze plaat, Carribean Sunset van John Cale en kon ik die subtiele percussie juist erg waarderen. En als tegenstelling zit er verderop juist een overdadige pianowaterval. Het was vreemd wakker worden toen, dat is me bijgebleven.
Closing Time | Rich
, door
Leeds Calling. Vroeger had je dichters, die schreven. En je had bandjes, die speelden en zongen. Later waren daar de beatpoets, en de spoken word popdichters, zoals John Cooper Clark, Anne Clark en Ton Lebbink, die hun gedichten ritmisch brachten op het podium, soms met muziek, soms zonder. En op de een of andere manier zijn die twee genres in elkaar overgelopen. Er zijn nu in Engeland steeds meer bandjes waarvan de zanger zijn teksten pratend, in plaats van zingend dus, brengt: Sprechgesang.
Closing Time | Concorde
, door
Raymond van het Groenewoud verzuchtte in 1991 in de song Liefde voor Muziek: Zwijg me van de laatste kutband uit Engeland. (‘spreek me liever over Tina Turners onderkant’). Een tekst waar je tegenwoordig de cancelculture-beweging achter je aan kunt krijgen.
Maar toendertijd had hij gelijk natuurlijk. Elke week berichtte de Melody Maker wel over een band die dan de nieuwe Beatles zouden zijn. En elke week waaide er geruchten over het kanaal over weer een nieuwe sensatie. Ach ja, Engeland.
Closing Time | New Slang
, door
Zeg, wat ik me afvroeg, gewoon een liedje plaatsen als Closing Time. Mag dat ook?
-Wat bedoel je met gewoon?
Dat ik een liedje plaats, gewoon omdat ik het mooi vind.
-Verder niet?
Ja, geen inleiding, geen motivatie, geen linkjes, geen blabla, alleen die song.
-Omdat je dat mooi vindt? Welke band gaat het dan over?
The Shins, met New Slang.
-En waarom vind je die zo mooi dan?
Moet ik hier dan toch de boel gaan lopen te motiveren? Om de tragiek, de weemoed, de nostalgie in deze song, de tevergeefsheid, die pijn doet maar tegelijk toch een beetje fijn aanvoelt. En dat er hoop is. Daarom, ach, weetikhet. Luister maar.
Closing Time | Lucky Guy
, door
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.