De democratie van wederzijds wantrouwen

De dag na de verkiezingen van 1997 nam Tony Blair als kersverse premier zijn intrek in 10 Downing Street. Een paar uur daarvoor maakte voorganger John Major zijn aftreden bekend. Hij ging cricket kijken met zijn gezin. De voortvarendheid waarmee kabinetten in het Verenigd Koninkrijk wisselen heeft natuurlijk alles te maken met het politieke systeem, waarin één van de twee dominante partijen erg vlot een parlementaire meerderheid kan halen. De oppositie loopt zich al jaren warm, ontwikkelt plannen voor de termijn waarin zij wil regeren en heeft met het schaduwkabinet ook al de mensen klaar staan die dat beleid kunnen uitvoeren. In ons kleine coalitieland gaat dat allemaal heel anders. Maar weinig kabinetten halen de eindstreep, waardoor het land tot ver na nieuwe verkiezingen wordt bestuurd door een kabinet dat geen steun van een parlementaire meerderheid geniet. Zo kende Nederland in de tijd tussen de verkiezingen van mei 2002 en juni 2010 vier kabinetten-Balkenende, waarvan er drie zijn gevallen. In totaal hebben demissionaire kabinetten gedurende die acht jaar 21 maanden op de winkel gepast. Als je de honderddagentoernee van het vierde kabinet-Balkenende meetelt (is er echt een reden om dat niet te doen?), is dat ruim twee jaar. Mark Rutte, die tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen van 2009 een motie van wantrouwen tegen het kabinet indiende omdat het 'feitelijk demissionair' zou zijn, telt daar ongetwijfeld nog eens vijf maanden bij op.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kies VVD voor volledige werkgelegenheid!

, door
Logo VVD (Plaatje: Wikimedia Commmons)

Het CPB heeft de verschillende verkiezingsprogramma’s doorgerekend, en de uitslag is duidelijk. De VVD wint met de creatie van een whopping 400.000 banen! De PvdA blijft ruim achter met een kleine twee ton aan nieuwe arbeidsplaatsen.

Interessant. Vierhonderdduizend arbeidsplaatsen. Even kijken hoe dat staat ten opzichte van het totaal aantal werklozen in Nederland. Ah, dat waren er 430.000. Dus mensen, op naar nog maar 30.000 werklozen! Zo goed als totale werkgelegenheid, ongekend in Nederland. De afgelopen 30 jaar kwam het aantal werklozen in ons land nooit onder de 200.000 uit (wiki).

Wat doet de VVD in haar programma wat een tiental vorige kabinetten, vaak inclusief de VVD, niet konden bereiken?

Uiteraard ligt het niet zo simpel, en zijn er andere factoren in het spel. Feit is dat het getal totaal nietszeggend is als je niet weet hoeveel banen er zijn vernietigd, en daar wordt in de berichtgeving totaal niet over gerept. Zo bezien kan het aantal gecreëerde banen van de PvdA nog wel eens gunstiger uitpakken dan het aantal van de VVD.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het rapport Nyfer, een eerste indruk

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een stuk van Vandyke dat vanochtend ook op zijn eigen site verscheen.

Gisteren is het rapport Nyfer gepubliceerd dat een berekening heeft gemaakt van hoeveel de immigratie van de niet-westerse allochtoon kost. Het eerste dat mij opviel was dat Nyfer het alleen maar heeft over de financiën van het Rijk. Het rapport blz. 7:

“Dit onderzoek richt zich op de budgettaire gevolgen van immigratie van niet-westerse allochtonen in Nederland. Dit is een beperkte invalshoek. Immigratie heeft ook gevolgen voor de arbeidsmarkt en bijvoorbeeld de woningmarkt. Via economische doorwerkingen zijn deze effecten uiteindelijk ook van invloed op de inkomsten en uitgaven van de overheid. Deze doorwerkingen zijn in dit onderzoek niet meegenomen. Ook nieteconomische gevolgen zijn niet in de analyse betrokken. Hierdoor heeft het onderzoek een partieel karakter.”

Er zijn honderdduizenden niet-westerse allochtonen werkzaam in Nederland, van schoonmakers tot raketgeleerden. Al deze mensen hebben ook een positieve economische invloed en daardoor ontvangt de overheid weer geld. Het niet meenemen van die factoren geeft een ander beeld. Het lijkt dan alsof je naar een zo negatief mogelijk bedrag wilt toerekenen. Waarom die positieve effecten niet meenemen?

Wat ook van belang is het feit dat het CPB – dat in 2004 al met een berekening kwam – aangaf dat autochtonen volgens dit soort berekening ook een negatieve opbrengst hebben. Waarvan akte.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alle drugs decriminaliseren?

, door
Koffie op zijn Amsterdams (Foto: Flickr/lamazone)

Waarom zien politici toch zo vaak het licht nadat ze geen enkele politieke macht meer hebben? Hoogstwaarschijnlijk omdat ze dan geen rekening meer hoeven te houden met de belangen van derden. Zo ook Frits Bolkestein en Els Borst, beide oud-ministers en partijleiders, en daarmee indirect verantwoordelijk voor het Nederlandse drugsbeleid van nu. Zij pleiten, samen met enkele anderen, nu opeens voor het decriminaliseren maar wel reguleren van drugs. Alle drugs.

De argumenten lijken op eerste gezicht heel erg goed. Het strafbaar houden van drugsgebruik en -verkoop speelt criminaliteit juist in de hand, in plaats van deze te bestrijden. Het beste voorbeeld hiervan was de Amerikaanse Drooglegging, van begin vorige eeuw.

Drugsgerelateerde criminaliteit – het bestrijden en de gevolgen – kost meer dan 15 miljard per jaar, claimen de schrijvers, een bedrag dat ons aardig zou kunnen helpen in de huidige financiële crisis.

Ook blijkt dat er in Nederland niet meer softdrugs worden gebruikt dan in de ons omringende landen, waar deze drugs wel verboden zijn. Het grootste deel van de mensen gaat verantwoordelijk om met drugs. Internationale verdragen staan volgens de opstellers van de brief niet in de weg. We moeten het gedoogbeleid gewoon uitbreiden is de conclusie. Daarnaast kan de kwaliteit van de drugs beter gewaarborgd worden, wat voordelen voor de volksgezondheid meebrengt.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe bijzonder is Obama Care?

, door
Uncle Sam loopt ook in Obamacare (Foto: Flickr/Fresh Conservative)

Zondagavond werd de Frontline-documentaire Obama’s Deal uitgezonden door Zembla. Hierin werd verteld hoe de nieuwe wet voor de ziektekostenverzekering in de VS (kortweg ‘Obama Care’) tot stand is gekomen. Dit is heel erg interessant omdat de gang van zaken rond de totstandkoming van deze wet illustreert wat er mis is in de Amerikaanse Democratie. Zo werd duidelijk gemaakt dat deze wet er alleen kon komen doordat de machtige lobby van farmaceutische bedrijven en de ziektekosten- verzekeraars grote concessies hebben afgedwongen. Concessies die naar verwachting de kas zullen spekken van deze bedrijven.

Door meerdere twitteraars werd tijdens de uitzending geopperd dat de documentaire niet fair was. Net als de fel bekritiseerde Zembla-uitzending van 2 weken daarvoor – ‘Wilders Profeet van de Angst’ – was dit volgens hen ook weer een voorbeeld van linkse vooroordelen ten gunste van Obama. Ook werd gesteld dat de Democraten ondanks de vele felle protesten hun zin willen doordrukken. De Democraten zouden partijbelang stellen voor landsbelang.

In een vorige post heb ik al laten zien dat veel van de verwijten van republikeinen geheel niet terecht zijn. Volgens hen is Obama bezig met het invoeren van een socialistische heilstaat en wil hij volgens Sarah Palin ‘doodscommissies’ instellen die moeten gaan beslissen of bejaarden en kinderen met Down Syndroom (zoals een van haar eigen kinderen) nog geholpen mogen worden. Concrete, eerlijke kritiek was er eigenlijk niet en een echt tegenvoorstel hadden zij niet. Maar wat onderbelicht bleef in deze documentaire is het belang van de nieuwe wet. Al sinds de jaren zestig proberen de democraten de ziektekostenverzekeringen te hervormen. Te beginnen met Ronald Reagan wordt er campagne gevoerd tegen Socialized Medicine:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De onbeschaamdheid van de media

, door
Ik wil privacy! (Foto: Flickr/bejealousofme)

De verontwaardiging over de brutaliteit van de Telegraaf-journalist die de 9-jarige overlevende van de vliegramp bij Tripoli aan de lijn wist te krijgen is groot. Zo groot dat de redactie met een verontschuldigende verklaring kwam. Uit angst voor opzeggingen of reputatieschade? Het is niet bekend hoeveel boze lezers hun abonnement hebben opgezegd, noch hoeveel adverteerders orders hebben ingetrokken. Ik gok er op dat dat wel mee zal vallen. Intussen heeft Buitenlandse Zaken wel boos gereageerd op Femke Halsema die vragen stelde over de rol van de Nederlandse officiële vertegenwoordigers in Libië.

Er zijn ook mensen die begrip hebben voor pogingen van de media om zo dicht mogelijk bij het drama te komen. De aandacht voor de enige overlevende van een vliegramp is begrijpelijk. De media voldoen aan de nieuwsgierigheid van lezers en kijkers. “Don’t shoot the messenger.” BuZa-vertegenwoordiger Kronenburg zegt in De Volkskrant:

“Ik praat het niet goed. Maar ergens begrijp ik wel waarom ze Ruben als paparazzi hebben achtervolgd. Tussen alle ellende en verdriet is het verhaal van deze jongen iets waar je je aan vasthoudt. De enige overlevende. Een jongetje. Dan loop je het risico dat sommige media de grenzen opzoeken, en overschrijden.”

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een kind geschonden

, door

Gisteren stortte een vliegtuig neer bij Tripoli. Slechts een kind overleefde op wonderbaarlijke wijze de ramp. Maar dat kind heeft nu geen leven meer.
De media gaven zonder scrupules de eerste beelden door van het kind in het ziekenhuis. Voor iedereen herkenbaar. En later op de avond deden ze er nog een schepje bovenop door het kind met volledige naam te noemen. Het kind is bij deze de controle over zijn leven kwijt. Afgenomen door de media die hun aandachtshonger boven de privacy van het jongetje stelden. Media die hun eigen belang belangrijker vinden dan het dienen van een publiek belang.
Ik voel me diep bedroefd over hoe schaamteloos men in deze zaak heeft geacteerd. Hopelijk realiseren de mediamensen in kwestie zelf ook dat hun gedrag in en in triest is. Hopelijk een publiek excuus en een les geleerd. Maar ik vrees dat men nu naïef vindt.

Overigens is het handelen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken ook niet kies.

Maar dat is mijn mening. Na een nacht alle kanten van de zaak bekeken hebben, kan ik geen andere conclusie trekken. Maar gegeven de ernst van de zaak laat ik me graag overtuigen van het tegendeel.

En voor u aankomt met het voorbeeld van beelden van gewonde Iraakse jongetjes (oorlog) of Italiaanse meisjes (aardbeving) kan ik u alvast zeggen dat ik die ook niet blief. Alleen op afstand en onherkenbare beelden om de omvang van een ramp te duiden zijn acceptabel. Close-ups zonder toestemming (inclusief uitleg mogelijke gevolgen) nooit en al helemaal niet als daar een politicus bij staat voor een meeleefmomentje.
En kom al helemaal niet met het argument “maar zij deden het ook dus het was toch al bekend”. Dat komt voor mij overeen met het getuigen zijn van een steniging en dan besluiten maar mee te doen, want men was toch al lekker bezig immers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Naar een Thorbeckiaans despotisme

, door

GC heeft ruimte voor gastloggers. Onze maandelijkse gast, P.J. Cokema komt nog even terug op zijn bijdrage van april, nu onder het thema: van bestuurlijke vernieuwing tot democratische vernieling. Op zijn eigen weblog een stuk over hetzelfde onderwerp, maar met een heel andere invalshoek.

Thorbecke, architect van Nederland (Foto: Flickr/risastla)

Terwijl de burger de democratie al lang naar eigen hand heeft gezet, maken politici en bestuurders zich druk om de teloorgang van de Thorbeckiaanse normen en waarden. Bij de presentatie van het PvdA-verkiezingsprogramma vroeg Cohen om een herinrichting van het huis van Thorbecke en stelde een Nationaal Akkoord voor de verbetering van de democratie voor. Een week later pleitte SP-coryfee Marijnissen in zijn Thorbecke-lezing voor veel meer invloed van de burgers. Vorige week lanceerde de VNG (de Vereniging van Nederlandse Gemeenten) een voorstel tot een Thorbecke 2.0, met meer macht voor de lokale overheid. GroenLinks gaat 23 mei op een symposium het huis van Thorbecke in de steigers zetten. En vorige maand kwam de Raad voor Openbaar Bestuur met het advies voor het nieuwe kabinet: de nieuwe premier moet leiding gaan geven aan de Assemblee van Thorbecke, waarin alle belanghebbenden en betrokkenen zichzelf opsluiten totdat zij overeenstemming hebben weten te bereiken over een geheel nieuwe bestuurlijke inrichting.

Johan Rudolph Thorbecke was niet te beroerd om koning Willem II een handje te helpen opstandige burgers te beteugelen. De koning zag in heel Europa en ook in Nederland een revolutie op zich afdenderen en vreesde voor het eind van zijn heerschappij. Het scheelde niet veel of we hadden nooit meer een koningshuis gehad. Tot Thorbecke de opdracht kreeg zich te bezinnen over constitutieel Nederland. Daarbij sneed de koning zich toch wat in de vingers, want de lepe liberaal bedacht een grondwet waarmee de macht van de koning voor een groot deel werd overgeheveld naar het kabinet. Mopperend legde Willem II zich erbij neer, maar was wel verzekerd van het voortbestaan van het huis van Oranje, als een dependance van het huis van Thorbecke. Al de opstandige burgers waren blijkbaar ook tevreden met dat nieuwe huis van de macht, want van een heuse omwenteling kwam het niet in de polder. Niet dat de burger nou echt zoveel meer macht had gekregen. Maar het werkte. Willem II mag misschien wel de geschiedenis in als meester van de repressieve tolerantie, met Thorbecke als zijn collaborateur.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende