Net als overal is el presupuesto, het budget van de federale overheid, ook in Mexico het belangrijkste parlementaire moment van het jaar. Dit jaar gingen de onderhandelingen in Mexico Stad vrij soepel en kon de spending bill er in vrij korte tijd doorheen worden gejast. Lang niet iedereen is er desondanks blij mee, want de geoormerkte miljarden sterken vooral oppositiepartij PRI, terwijl de strijd tegen de openbare veiligheid een knauw krijgt. Minder geld voor universiteiten dan verwacht, minder geld voor de rechterlijke macht dan verwacht. Veel geld voor de nieuw op te richten landelijke politiemacht, terwijl de deelstaten die door de oppositionele PRI worden geleid heel wat meer geld binnen konden slepen. Het is allemaal niet heel erg spectaculair, maar de gevolgen voor volgend jaar kunnen groot zijn.
[qvdd]
Vingerafdrukken zeggen in het geheel niets over iemands persoonlijkheid, dus zijn ze niet persoonlijk.
Faalburgemeester Aleid Wolfsen (PvdA) van Utrecht laat blijken dat hij óók niets van privacy snapt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wilders is woest. Nu er daags na de affaire Eric Lucassen in de vorm van PVV-kamerlid James Sharpe wéér een lijk uit een kast valt, moet het afgelopen zijn. De geloofwaardigheid van de PVV staat op het spel; de door Wilders zo gevreesde vergelijking met de LPF steekt de kop op, en dat vijf maanden voor de zo belangrijke Statenverkiezingen.
Wilders weet één ding: als je eenmaal een bepaald stigma opgeplakt hebt gekregen, is het duivels moeilijk dat weer weg te poetsen. Daarnaast weet Wilders ook dat vertrouwen te voet komt, en te paard vertrekt.
Daarom moeten de fractieleden nu met de billen bloot. Na Dion Graus, Hero Brinkman, Melony Hemert, Arjan Brogt en Gidi Markuszower (allen opgestapt), Jhim van Bemmel, Marcial Hernandez en Eric Lucassen, valt nu dankzij James Sharpe wéér een walmend lijk de openbaarheid binnen. (Zie voor een korte impressie van de struikelende PVV’ers dit overzicht op HP/DeTijd.) En Wilders heeft er nu schoon genoeg van. Hij wil volledige openheid: wie had last van gaten in het geheugen tijdens de sollicitatiegesprekken? Wat moet er nog gemeld worden?
Maar Wilders heeft een ander probleem: de buitenwacht begint te reageren op het gerommel bij de PVV, en dat leidt onherroepelijk weer tot meer gedonder binnen de fractie.
GroenLinks bestaat dit jaar twintig jaar. De partij is ooit opgericht uit vier partijen. De communistische CPN, de links-socialistische PSP, de groen-christelijke PPR en progressief-christelijke EVP. Daarnaast waren er onafhankelijken die tot de partij toe traden, waaronder mensen die zich niet bij de PvdA thuis voelden. Een van de opvallende dingen aan de geschiedenis van GroenLinks is dat de oprichtende partijen zich heel snel ophieven, en dat de bloedgroepen de discussies niet beheersten. En toch bleven er mensen actief binnen GroenLinks die uit deze groepen voortkwamen.
Er zijn vijf grote ‘bloedgroepen’, waarvan twee geen echte bloedgroepen zijn, maar wel daarmee te vergelijken zijn.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
En weer is er een PVV-kamerlid in opspraak, dit keer is James Sharpe aan de beurt. Wat is er aan de hand? Het bedrijf Digitania, waar hij CEO van was, heeft in 2008 een boete gekregen van 63,99 miljoen Hongaarse Florinten, zo’n 256.000 euro tegen de toenmalige koers. De boete werd opgelegd wegens het misleiden van klanten.
In advertenties voor een sms-datingservice zou het bedrijf in plaats van echte profielfotos de foto’s van modellen hebben gebruikt, aangeleverd door commerciële agentschappen. Daarnaast waren de beschrijvingen bij de vrouwen waarmee geadverteerd niet correct (wat me logisch lijkt als de foto’s al nep zijn).
Nu is het bedrijf veroordeeld, en niet Sharpe zelf. Natuurlijk hoef je als CEO van een bedrijf niet direct verantwoordelijk te zijn voor misstappen die het bedrijf begaat of sterker nog, ervan af te weten. Vaak geldt dat hoe groter het bedrijf is, hoe minder de directie op de hoogte is van de details. Maar Sharpe ontkende voor de camera’s dat hij er ook maar iets vanaf wist: “Er klopt niks van. Onzin, echt onzin.” Als we de onwaarschijnlijke situatie even negeren dat een CEO niet op de hoogte is van een boete van 256.000 euro, dan is de vraag hoe groot Digitania is en hoe waarschijnlijk het is dat Sharpe niet op de hoogte was van deze praktijken?
GC heeft ruimte voor gastloggers. Onze maandelijkse gast, P.J. Cokema, steekt u een hart onder de riem voor de komende donkere dagen. Een doodsteek of een opstekertje?
Een schip drijft op de wet van Archimedes. Maar wat drijft een mens? Een vraag die voor de kapitein op het schip misschien wel belangrijker is dan zijn kennis van de machinekamer. Want wat moet hij met een depressieve machinist, die aan de drank is? Overboord gooien wegens wangedrag? Of een peptalk houden, in de hoop dat de man van drank afblijft?
Een vraag die de komende tijd voor bijna iedereen belangrijk wordt. Niet alleen staan de donkere winterse dagen voor de deur, de geplande bezuinigingen gaan ook heel wat vragen van leidinggevenden en de mensen op de vloer. Als je dan weet wat mensen drijft, kun je iedereen bij de les en gemotiveerd houden. Worden we gedreven door de moed der wanhoop of door toewijding en vitaliteit?
Wie denkt een opstekertje te kunnen gebruiken kan zich inschrijven voor de masterclass Psychologisch kapitaalmanagement. Vanaf woensdag 17 november kun je op de Erasmus Universiteit in drie dagen en voor 1975 euro leren hoe positieve psychologie de hypochonders in je organisatie in het gareel houdt. Kan bruikbaar zijn voor elke hoofdredacteur die een groepsblog aan de gang moet houden. Of voor arbofunctionarissen die met de zwaarmoedigen te maken krijgen, als ze weer eens een dagje ziek thuis zitten te sippen. Voor hen is er 18 november een congres, waar ze opgepept kunnen worden door Willem van Rhenen, hoogleraar in bevlogenheid en productiviteit aan de Nyenrode Business Universiteit.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
We hadden het er afgelopen weekend al over: de verkiezingsnederlaag van Obama bij de recente midterm elections betekende niet per definitie dat Amerikanen vonden dat zijn beleid te links was. Uit exit-polls bleek dat een fors deel van het electoraat juist vond dat zijn beleid niet links genoeg was.
Een nieuwe nationale poll van CNN lijkt die stelling te onderschrijven. Als je alleen naar de getallen bovenin kijkt, lijkt de poll slecht nieuws voor Obama: 48% vindt dat hij zijn werk goed doet, terwijl 50% vindt dat hij zijn werk niet goed doet. CNN vroeg echter ook waarom respondenten vonden dat hij zijn werk niet goed deed en dat levert een interessant resultaat op. Slechts 38% van de respondenten vindt dat hij te links is, terwijl 9% vindt dat hij het slecht doet, omdat hij niet links genoeg is.
Het is dus maar de vraag of Obama op zijn verkiezingsnederlaag moet reageren door op te schuiven naar rechts. Wellicht heeft hij een betere kans door juist harder op te treden tegen de Republikeinen, zodat het enthousiasme onder zijn teleurgestelde linkse kiezers toeneemt en ze in 2012 wel van de bank af komen om te stemmen.
Zesentachtig procent van de respondenten in een peiling van Maurice de Hond vindt dat iemand die voor ontucht is veroordeeld geen Kamerlid zou mogen worden. Een ‘viezerik’ hoeven we blijkbaar niet. Dat roept de vraag op of überhaupt een veroordeelde crimineel tot Kamerlid zou mogen worden gekozen. Wie wil er immers een moordenaar in de Kamer? Los van de afschuw over het plegen van een moord, zou dit voor nabestaanden pijnlijk kunnen zijn.
De wet biedt de mogelijkheid om iemand die tot een gevangenisstraf van een jaar of langer is veroordeeld het actief en passief kiesrecht (tijdelijk) te ontnemen. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij oorlogsmisdadigers. Deze straf wordt echter maar zelden opgelegd, zelfs niet aan de moordenaar van Theo van Gogh. Iemand blijft immers onderdeel van de maatschappij, ook als gestrafte. Na het uitzitten van de straf moet iemand weer actief gaan deelnemen. Daarbij hoort het recht om te kiezen en gekozen te worden. Levenslange uitsluiting van het kiesrecht past niet, net zo min als levenslange gevangenisstraf, behalve voor de meest wrede misdaden.
Bedenk dat Ferdinand Domela Nieuwenhuis, Pieter Jelles Troelstra en Hans Janmaat als veroordeelden in de Kamer hebben gezeten. Waren hun daden zo abject dat zij geen goede volksvertegenwoordigers meer konden zijn? Gezien het feit dat ze zijn veroordeeld voor majesteitsschennis, het beledigen van een officier van justitie en discriminatie, is dat maar zeer de vraag. En wie moet dan beoordelen of een misdaad te erg is? Het is terecht dat de rechter hierin zeer terughoudend is. Je kunt het ook omdraaien: de gedragingen waarvoor het PVV-Kamerlid Lucassen niet door de rechter veroordeeld is (zijn gedrag in een wijk in Haarlem) lijken minstens zo bezwaarlijk voor zijn functioneren als Kamerlid als de ontuchtzaak. We hebben daarom een beter systeem om te beoordelen of iemand een geschikte volksvertegenwoordiger is: verkiezingen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
In een land waar de helft van de economie zich in het schemergebied van de informaliteit beweegt en drugsbendes tussen de twintig en veertig miljard dollar per jaar binnen harken, mag het eigenlijk niet zo verbazingwekkend zijn dat ‘fout’ geld vrij ongemerkt en op grote schaal in de samenleving circuleert. De katholieke kerk is ook niet vrij van zonde wat dat aangaat. Toch zijn de narcolimosnas of drugsaalmoezen in Mexico de laatste tijd steeds vaker een issue.
Zo bleek in Hidalgo, een deelstaat ten noorden van Mexico Stad, een kerkje te zijn gefinancierd door Heriberto ‘El Lazca’ Lazcano, leider van het drugdealende, onthoofdende, migranten en masse executerende paramilitaire moordcommando Los Zetas. Daar wordt allerminst geheimzinnig over gedaan: El Lazca wordt op een plakkaat bij de kerk zelfs openlijk bedankt voor zijn bijdrage.
De katholieke kerk kent een lange traditie van ‘vies’ geld in de vorm van donaties, maar sommige politici zijn het nu zat. Zo eiste Carlos Navarrete, senator van de linkse oppositiepartij PRD, onlangs dat het Openbaar Ministerie (PGR) de relatie tussen kerk en drugsbendes onder de loep neemt. Ook senator Jesús Murillo Karam van de PRI, die andere grote oppositiepartij, wil graag van de kerk weten wat de habijten zoal weten van de kartels.
Onze samenleving wordt steeds diverser. Er ontstaan steeds grotere meningsverschillen over welke kant de samenleving op moet. Dat uit zich misschien het best door de recente vorming van een kabinet waarbij ‘rechts zijn vingers af zou likken’ en dat op allerlei ‘linkse hobby’s’ bezuinigt. Is het een probleem als er niet een gemeenschappelijke moraal is? Dat is de vraag die centraal stond bij de tweede debatavond van het wetenschappelijk bureau van GroenLinks en de GroenLinks Academie. De avond stelde het consensus-gerichte denken van Klaas van Egmond tegenover de opvattingen van Dick Pels, die het belang van politieke tegenstellingen daartegenover stelde.
Klaas van Egmond is professor milieukunde aan de Universiteit Utrecht. Daarvoor was hij als directeur van het Milieu- en Natuurplanbureau betrokken bij het onderzoek naar en het beleid over milieu en klimaat. Zijn centrale stelling is dat we als samenleving een gedeelde doelstelling moeten hebben: “Dat betekent dat je een visie moet hebben over het goede leven. Zeker nu we de grenzen aan de groei bereikt hebben, moeten we kiezen: voor welke kwaliteit van leven bieden we ruimte?” Van Egmond onderscheidt, twee grote tegenstellingen in waardenorientaties van mensen. Hij ziet een tegenstelling tussen materiele en immateriele waarden, en tussen zelf- en gemeenschaps-gerichte waarden. In alle vier de richtingen kan een samenleving doorslaan. In reactie op het ontaarden van het communisme, dat te sterk op de groep gericht was, slaat de huidige samenleving door in het egoisme. In ons huidige economische stelsel ‘graait’ volgens Van Egmond ‘de invisible hand er op los’. Dat is de reden van de financieel-economische crisis: “Er is niets mis met voor je zelf opkomen, maar in overdrijving is het rampzalig.”
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.