Het gaat flink mis in Peru. Tientallen demonstranten zijn gedood toen in het Peruaanse Amazonegebied de politie een wegblokkade van de inheemse bevolking doorbrak (NRC). Er vielen ook 23 doden onder de politietroepen. De inheemse bevolking wil oliemaatschappijen beletten om hun leefgebied te betreden. Het gaat o.a. om het Brits-Franse Perenco (een grote gasleverancier van het Verenigd Koninkrijk), PlusPetrol uit Argentinië, Petrolifera uit Canada, Repsol uit Spanje, Petrobras uit Brazilië. Vergelijkbare operaties in het Amazonegebied van Ecuador laten grote ecologische schade zien. Er zijn inmiddels berichten dat de politie lijken in de rivier gooit om dit grootste bloedbad sinds de opstand van de guerrillabeweging Lichtend Pad in de jaren ’80 te verhullen. Survival International, een organisatie die opkomt voor inheemse volkeren, heeft de oliemaatschappijen opgeroepen zich ten gevolge van het geweld terug te trekken uit het leefgebied van de indianen. Ook de 'mijnbouw-ngo' Catapa zit er bovenop en verzamelde een serie (soms bloederige) foto's van de confrontatie tussen politie en indianen. ..en dat allemaal nèt nu de nabestaanden van Ken Saro-Wiwa hun schikking ontvingen, hoe wrang.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Nog niet zo lang geleden werd de Venezolaanse alleenheerser Hugo Chávez nog wel eens als een goedwillende socialist geëxcuseerd maar sinds hij in januari 2007 zijn parlement een machtigingswet liet aannemen en in augustus van hetzelfde jaar zijn presidentiële ambtstermijn tot in het oneindige trachtte te verlengen kan toch nauwelijks meer getwijfeld worden aan de autoritaire ambities van “Orkaan Hugo.”
Niet alleen in politiek opzicht verstevigt Chávez zijn greep op het Zuid-Amerikaanse land. Al in 2007 trok hij zich terug uit zowel het Internationaal Monetair Fonds als de Wereldbank en een jaar later nationaliseerde hij de olie-industrie. Olie is namelijk Venezuela’s voornaamste bron van inkomsten en een dalende olieprijs brengt Chávez zijn geliefde Bolivariaanse missies in gevaar. Hij zoekt daarom steun bij China dat maar al te graag opstapt om Zuid-Amerikaanse landen in de problemen bij te staan.
En China is niet de enige die graag de banden met Venezuela aanhaalt. In Rusland koopt Chávez vrolijk onderzeeërs en met Cuba onderhoudt het uiteraard een gezellige vriendschap.
Echter in eigen land wordt Chávez niet alom meer geprezen. Zijn president-voor-het-leven-droom werd door felle protesten en een referendum eind 2007 verbrijzeld waarop hij aankondigde in 2013, wanneer zijn huidge termijn ten einde komt, te zullen aftreden. Ook vanuit de krijgsmacht klinkt weerstand. Chávez voert daarom een rigoreuze campagne om zijn controle over het leger veilig te stellen. Niettemin suggereren deze ontwikkelingen dat het van een ware dictatuur waarschijnlijk niet maar zal komen in Venezuela.
Onder het nieuwe regime van DJ Andry is Madagascar in gestaag tempo aan het wegzakken in ellende. Het leger terroriseert de straten van de hoofdstad en de pers is aan banden gelegd. Terwijl de machtigen als krokodillen op elkaar azen, wordt de natuur op grote schaal geplunderd. Het eiland, dat in het nieuws was wegens de mogelijke verkoop van landbouwarealen aan Korea, moet nu wellicht een hongersnood onder ogen zien.
Naast die van president Andry Rajoelina heeft Madagascar een tweede regering onder leiding van de verdreven president Marc Ravalomanana. Zelf verblijft hij in het buitenland en zijn premier is gevangen gezet. De enige schrale troost voor Ravalomanana is dat de internationale gemeenschap hem steunt (maar niet van plan is hem met geweld zijn plek terug te bezorgen). Verkiezingen zijn wel naar voren gehaald, naar december van dit jaar. Tijd genoeg om de boel voor te koken, iets waar Ravalomanana indertijd overigens ook van beschuldigd werd.
Gelukkig zijn er altijd landen die niet zo malen om westerse preoccupaties als democratie en mensenrechten. Saoedi-Arabië gaat twee miljard investeren. Er zitten grote hoeveelheden saffier in de grond en er is olie, die ook vast wel iemand wil hebben. Kortom, reden genoeg om de touwtjes stevig in handen te houden, zodra je ze hebt.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.