De verkoop van een oorlog: Irak

Gisteren werd zakenman Guus van Kouwenhoven door het Gerechtshof in Den Haag vrijgesproken voor illegale wapenhandel. Volgens het hof is het bewijsmateriaal dat het Openbaar Ministerie verzamelde in Liberia, thuisbasis van Guus Kouwenhoven, ondeugdelijk. Bij dat verzamelen zou het OM bovendien onzorgvuldig zijn geweest (Volkskrant). Van Kouwenhoven staat bekend als de boezemvriend van voormalig president van Liberia Charles Taylor. Deze twee brothers in arms vormden eind jaren ’90 een geoliede machine: Taylor vocht een bloedige burgeroorlog die een kwart miljoen dodelijke slachtoffers maakte en van Kouwenhoven financieerde de oorlog door (illegaal gekapt) hout en diamanten van Taylor af te nemen. Soms werd hout direct voor wapens geruild. Getuigen uit die tijd noemen hun langdurige samenwerking zeer innig.

Nu moeten we in een rechtsstaat als de onze uiteraard niet op Verdonkeriaanse wijze het oordeel van de rechter in twijfel gaan trekken. Als de rechter het verzamelde bewijsmateriaal onvoldoende achtte dan is dat zo. Maar het is wel een zware domper voor iedereen die werkt aan en/of hoopt op een betere wereld waarin Nederlandse bedrijven zich óók in het buitenland verantwoordelijk en eerlijk gedragen. Nu denk ik niet dat van Kouwenhoven exemplarisch is voor de gemiddelde Nederlandse ondernemer in den vreemde, verre van dat zelfs. Maar wat heeft praten over corporate & social responsibility nog voor zin als boeven als van Kouwenhoven vrijuit gaan? Als men anno 2008 met een dergelijke VOC-mentaliteit wegkomt dan is het hek van de dam, …TÓÓÓCH?!