Nabeschouwing Zomergasten 2011 (6) – Guy Verhofstadt

Weer een bijdrage van Max Molovich, overgenomen van Nurks Magazine.

Lilian Gonçalves-Ho Kang You. Ze heeft Chinees, Frans, Joods en Afrikaans bloed door de aderen stromen. Ze is voorzitter geweest van Amnesty International. Momenteel is ze lid van de Raad van State. Gevraagd naar de betekenis van het Chinese deel van haar achternaam, antwoordde ze gekscherend dat het ‘Bloem uit het Oosten’ betekent. Ze beheerst de nobele kunst van het understatement. Hoeren noemt ze ‘vrouwen der horizontale geneugten’. Ze onthulde ooit gevraagd te zijn voor de post integratie door de partij van Fortuyn, waarvoor ze bedankte omdat ze ‘geen suïcidale neigingen’ had. En toen Jelle Brandt Corstius, naar aanleiding van een aangrijpend fragment uit de film Buddha Collapsed out of Shame, soms het idee zei te hebben dat landen als Afghanistan geen behoefte hebben aan vooruitgang, antwoordde ze: “Ik kom niet vaak vrouwen tegen die vertellen dat ze geen behoefte hebben aan vooruitgang in hun leven. Dat zijn altijd anderen die dat beweren.” Die kon JBC in zijn zak steken.

Dat deed hij dan ook. Het is toch wel een verstandige jongen. Het werd hem niet gemakkelijk gemaakt deze avond, maar hij sloeg zich er dapper doorheen. JBC zat tegenover een vrouw die haar woorden zo zorgvuldig mogelijk koos in de hoop de waarheid zo min mogelijk geweld aan te doen. Ze liet na bijna elke vraag een stilte van een paar seconden vallen om haar antwoord te wegen. Maar die antwoorden waren altijd intelligent en getuigden van een wijsheid die ze deels van nature bezat en die deels was gevormd door een leven dat een aantal zeer dramatische momenten heeft gekend.