Even dacht ik nog dat het wel om satire moest gaan, maar op The Post Online pleit emeritus-hoogleraar orthopedagogiek Juliaan van Acker gewoon echt voor een definitieve oplossing van het moslimvraagstuk en een Europese Führer die dat voor elkaar zal boksen. U roept: Godwin! Ik zeg: lees dan toch gewoon wat die man schrijft... Moslims horen niet thuis in Europa. In feite geven de moslims dit zelf aan. Ze houden zich apart. De vrouwen dragen een hoofddoek, om zich van de rest te onderscheiden. Mannen en vrouwen bidden vijf keer per dag en eisen hiervoor aparte ruimtes in bedrijven, scholen, vliegvelden. Ze eisen halal voedsel. Moskeeën steken raar af tegenover onze gotische en barokke kerken. Moslims willen een apart rechtstelsel. Een van de meest heilige principes van een democratische samenleving, de scheiding van kerk en staat, staat haaks op wat de islam voorstaat. Kortom, het gaat om een bevolkingsgroep die vrijwillig, uit eigen beweging en uit principe apartheid wil. Dat is hun goed recht, maar niet in mijn huis. Weet u wie er voor 1945 in Europa ook in aparte getto's woonden, zich onderscheidend kleedden en 'apartheid' voorstonden door zich persé te willen houden aan hun religieuze voorschriften? En die synagogen staken maar raar af tegen onze gotisch en barokke kerken.
In debatcentrum De Balie werd maandagavond het moslimvraagstuk nog maar eens op de agenda gezet.
Daarbij werden onder meer vanuit het publiek uitlatingen gedaan die mogelijk strafbaar zijn, stelt de Amsterdamse wethouder Kasja Ollongren (D66).
Directeur Yoeri Albrecht vind de commotie maar flauwekul.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
„Misschien tijd voor een kleine anekdote”, glimlacht hij en vertelt van zijn ervaringen in een dorpje bij het Balatonmeer waar hij een buitenhuis heeft. Op de eerste dag werd hij daar meteen aangesproken door een buurvrouw die zich beklaagde over de zigeuners in het dorp. Of Konrád daar als man met invloed iets aan kon doen. Misschien zelfs wegjagen.
„Na een paar dagen heb ik haar gevraagd, tante Tereza, moet die oude grootmoeder ook weg? Nee zei ze, die zorgt voor haar kleinkinderen. En die jonge moeder? Nee die ook niet. Maar die Gyula wel, dat is een slechte man!”
Tante Tereza is bang voor de groep, maar niet voor het individu, legt Konrád uit. De groep zigeuners moet weg, maar de individuele zigeuner mag blijven. De politiek en de media veralgemeniseren. Dat leidt tot idiote ideeën zoals het referendum dat premier Orbán wil houden over de toelating van migranten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.