minister Archives - Pagina 2 van 2

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van Middelkoop weer in de knoop

15 januari 2009 , 16:00 , door Ingo Piepers

De verleiding is groot, maar ik doe het toch niet: een verband leggen tussen het geklungel van Minister van Defensie Van Middelkoop ’te land, ter zee en in de lucht’, en nu ook nog op het ijs. De media, met de Telegraaf voorop, ruiken bloed, en pakken hem aan (Telegraaf: “Minister jokt over interview”). Liegen tegen de Telegraaf? Creatief omgaan met nieuws en interviews? Dat mag natuurlijk niet iedereen, zeker niet een minister (Volkskrant).

Het gaat weer over Uruzgan. Wordt de missie nogmaals verlengd, vanaf 2010? Verhagen wil wel, Van Middelkoop begint het te willen. Krasse uitspraken van Van Middelkoop (in december tegen een Telegraafjournalist) – dat wat hem betreft verlenging uitgesloten is – die wil je dan wel vergeten. Eerst sprak Van Middelkoop voor zijn beurt (toen de eerste verlenging aan de orde was en hij vooruitliep op een Kabinetsbesluit, en hij daarmee de Nederlandse onderhandelingspositie ondermijnde), nu spreekt Van Middelkoop na zijn beurt. Lastig die timing.

Sargasso publiceerde begin november al een profetisch artikel met de titel: “Kabinet besluit toch tot tweede verlening Uruzgan tot tenminste 2012” (Sargasso). Dit artikel was – en is – gedateerd in de toekomst: 18 maart 2009. En zie: de inleidende beschietingen en eerste manoeuvres – nu nog politiek – zijn inderdaad begonnen. De hete adem van President Obama wordt al gevoeld (FT.com). Naar aanleiding van dit Sargasso-artikel verzekerde een Tweede Kamerlid mij met grote stelligheid dat verlenging echt niet aan de orde kan zijn. Ik ben benieuwd.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oud-minister Cees van Dijk (77) overleden

30 december 2008 , 15:13 , door Bianconero

Oud-minister Cees van Dijk (77) overleden

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overheid moet grip op raden van toezicht vergroten

6 januari 2009 , 12:03 , door Eurocraat

TNO's stoffige imago (Foto: Flickr/Berlotti)

Een interessante rel over het salaris van een kandidaat-lid van de Raad van Toezicht van TNO afgelopen week. Minister van Middelkoop van Defensie weigerde in eerste instantie om de benoeming van oud vice-admiraal Jan-Willem Kelder door te voeren (dat moet per koninklijk besluit), vanwege het hoge salaris (220.000 euro, ver boven de Balkenende-norm) dat deze zou krijgen. TNO was het er niet mee eens en stapte naar de rechter. Die heeft inmiddels een uitspraak gedaan: hoewel de minister een benoeming mag weigeren, mag dat niet vanwege het salaris zijn. Het vaststellen van de hoogte van het salaris van de Raad van Bestuur van TNO is uitsluitend de verantwoordelijkheid van de raad van toezicht van TNO.

En daarmee is de kous af, zou je zeggen. TNO is nu eenmaal een Zelfstandig Bestuursorgaan, een van de vele voorbeelden van de semioverheidsorganen waar we in Nederland voor gekozen hebben. De overheid betaald, maar bemoeit zich slechts in beperkte mate met de bedrijfsvoering. Maar, juist om nog enige controle uit te oefenen op zulke ZBO’s heeft de overheid er doorgaans voor gekozen raden van toezicht in te stellen. Sterker nog, volgens de TNO-wet wordt een meerderheid van de leden van de raad van toezicht (vier van de zeven) door de overheid benoemt. Dat betekent dus dat de vertegenwoordigers van de overheid in de huidige raad van toezicht tegen overheidsbeleid hebben gehandeld toen zij instemden met het salaris van Kelder. Quis custodiet ipsos custodes?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Alleen het gesproken woord geldt’

4 december 2008 , 13:16 , door Gastauteur

Hieronder volgt een gastbijdrage van mb.

Vorige week [.pdf] presenteerde minister Plasterk zijn visie op de monumentenzorg van de toekomst. Zijn departement heeft een jaar lang samen met mensen uit het veld gewerkt aan de modernisering van de monumentenwet, en afgelopen donderdag was het dus zover: hoogst persoonlijk kwam de minister vertellen hoe de zorg voor ons erfgoed er in de toekomst uit zal komen te zien.

Vanzelfsprekend was er een programma georganiseerd rondom het optreden van de Minister. Twee lezingen en een cursus humor door een bekend elitaire cartoonist en een bekende elitaire cabaretier moesten het publiek warm maken – zoet houden? – voor het optreden van de Minister.

Mooi tot dusver. Toen begon de Minister met praten. Hij gaf al aan dat hij wat later was dan gepland en wat eerder weg moest. Niets mis mee, zo’n man zal het best wel eens druk hebben. Net als iedereen in de zaal overigens, die toch van pak hem beet Eijsden, Delfzijl, Den Oever en Sluis met 300 man/vrouw waren toegestroomd om te horen hoe hun werk zal veranderen.

Helaas was het de Minister en zijn departement niet gelukt om het werk op tijd af te krijgen en had hij dus niet zoveel te vertellen. En daarmee bedoel ik: niets. Het was lucht, maar dan opgeklopt. Het toefje slagroom op de lucht was het antwoord op twee concrete vragen, waar iedereen in de zaal het antwoord al op wist: nee, de lijst met rijksmonumenten wordt niet geactualiseerd en ja, er komt een structureel restauratiebudget. En weg was de minister. In de zaal heerste ongeloof – zo kort? – verbijstering – zo weinig te vertellen? – en irritatie – ben ik hiervoor vanuit mijn regionale uithoek naar Den Haag gekomen?

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: SP Loon(t)

2 oktober 2008 , 13:16 , door Arnoud

“In een wetsvoorstel dat in handen is van RTL Nieuws verbiedt minister Ter Horst van Binnenlandse Zaken de SP-regeling. Ze vindt dat de onafhankelijkheid van Kamerleden in gevaar komt als ze hun salaris moeten inleveren en door hun partij worden betaald.”

Aldus de website van RTL Nieuws.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dansen op het graf van Vogelaar

19 november 2008 , 12:03 , door Christian Jongeneel

Tsja, wat doe je als politieke partij wanneer iemand uit je team er ostentatief weinig van bakt? Je houdt wat indringende gesprekken en als dat niet werkt, bijvoorbeeld omdat de betrokkene door en door overtuigd is van het eigen gelijk, dan probeer je haar zo geruisloos mogelijk af te voeren. ‘Persoonlijke omstandigheden’ of zo. Dat is simpelweg fatsoenlijk personeelsbeleid.

Soms gaat dat niet goed. Dan stuur je haar hardhandig weg. Lijdzaam kijk je vervolgens toe hoe de gevallene haar eigen graf dieper uitgraaft met rancuneuze opmerkingen in de pers. Zo wordt het heel moeilijk haar nog ergens een baantje te bezorgen.

Dan komt de Tweede Kamer, boos omdat je het in de coulissen probeerde te regelen in plaats van rollebollend over straat te gaan. De parlementariërs vinden dat ministers publiekelijk gescalpeerd dienen te worden. Als je haar in het openbaar had laten vallen, zou je uiteraard weer het verwijt gekregen hebben dat je haar moedwillig probeerde te beschadigen door haar publiekelijk te vernederen. Veel meer keus dan een wat hypocriet standpunt heb je in het debat daarom niet.

Uiteindelijk is Ella Vogelaar in het proces namelijk zwaar beschadigd geraakt, in de eerste plaats door haar eigen koppigheid, maar ook omdat haar partij er niet in slaagde die te managen – om van de aasgieren maar te zwijgen. Het debat om haar aftreden werd een politiek spelletje waarin het persoonlijke drama niemand een zier kon schelen. Alleen André Rouvoet hield de respectvolle toon vast. Dankbaar mag ze ook Pieter Winsemius zijn, die zijn niet geringe gewicht in de strijd gooide om haar erfenis veilig te stellen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: De joden van Europa

6 juli 2008 , 13:18 , door Joost

[qvdd]

Op de een of andere manier is het zo dat het goed is om mensen aan te vallen, zo lang het maar moslims zijn. En je hoeft je niet druk te maken om de feiten, want mensen zullen toch een oogje dichtknijpen.

Shahid Malik, de eerste islamitische minister van Groot-Brittannië, zegt dat veel moslims het gevoel hebben dat zij de ‘joden van Europa’ zijn, maar benadrukt bij deze uitspraak dat hij niet doelt op de holocaust.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.