Wat is het toch heerlijk als iemand de gevestigde denkbeelden eens op zijn kop zet, en opnieuw begint na te denken. Zoals de Amerikaanse ontwerper William McDonough, die maandagavond in de Tegenlicht-uitzending Afval = voedsel (kijk dan! ) uitlegde hoe hij bij grote bedrijven binnenstapt om ze te vertellen dat het produceren van afval economisch dom is. "Want waarom zou je iets produceren wat je vervolgens weggooit? Dat is toch niet logisch?" McDonough heeft niet alleen gelijk, hij heeft ook een alternatief. Samen met de Duitse chemicus Michael Braungart kijkt hij opnieuw naar de bedrijfsprocessen van grote fabrikanten, en ontwikkelt vervolgens een nieuw productieproces, waarbij afval tot het verleden behoort. Zo zette hij het hele bedrijfsterrein van Ford op zijn kop, maakte het milieuvriendelijk, en bespaarde het bedrijf miljoenen per jaar. Zelfs de directeur van Ford, toch niet iemand met milieu hoog op zijn prioriteitenlijst, was enthousiast. Want, zo zei hij nadat hij opnieuw had nagedacht: " Het is natuurlijk een beetje raar dat we 10.000 kilo grondstoffen nodig hebben om een auto te bouwen die 2000 kilo weegt. Het zou logischer zijn om 2000 kilo grondstoffen te gebruiken voor diezelfde auto."
Vandaag bezoekt Al Gore ons land voor de première van zijn film An Inconvenient Truth.
Een redactielid van Sargasso is daarbij aanwezig.
Wat zou u aan Al Gore willen vragen?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Een expert op het gebied van de mondiale (drink)water-problematiek vertelde mij ooit eens over een interview dat een journalist van Netwerk bij hem had afgenomen. De journalist probeerde de expert op allerlei manieren te verleiden tot de uitspraak ‘dat de volgende oorlog in het Midden-Oosten een wateroorlog zou zijn’. Maar de expert dacht hier genuanceerder over. De journalist probeerde het linksom en rechtsom, echter de expert hield voet bij stuk. Tot zijn verbazing zag hij later in de uitzending hoe op slinkse wijze aan de montage-tafel zijn zinnen zo achterelkaar waren gezet dat het toch leek dat hij van mening was ‘dat de volgende oorlog in het Midden-Oosten een wateroorlog zou zijn’. Wateroorlogen zijn mediageniek, maar zijn ze ook reëel? Ondanks dat watervoorziening in de geschiedenis altijd een heikel punt is geweest spreken de feiten toch anders: de laatste wateroorlog speelde zich 4500 jaar geleden af tussen twee Sumerische staten in Mesopotamië. Met andere woorden: we hebben al 4500 jaar géén wateroorlog gehad. In de afgelopen eeuwen hebben gedeelde waterlopen altijd tot meer samenwerking tussen staten en volkeren geleid. Inmiddels zijn er wereldwijd 3600 water-verdragen gesloten.
Toch moeten we ons niet in slaap laten sussen door de geschiedenis want met een recordaantal wereldbewoners en de voortschrijdende klimaatverandering zouden conflicten over water wel eens ongekend snel op scherp gesteld kunnen worden. “I am not somebody who believes that our third world war will be over water, but I think the potential for conflict will grow as we are faced with water scarcity,” (ScientificAmerican) aldus de nieuwe UNEP directeur Achim Steiner. Maar als er dan toch een wateroorlog komt, kan deze dan ook gewonnen worden? Dat is erg lastig want als een land d.m.v. een veroveringsoorlog volledige controle over een stroomgebied krijgt dan krijgt het de verantwoordelijkheid over de bijbehorende (dorstige) bevolking erbij aldus Anders Jaegerskog van het Stockholm International Water Institute wiens commentaar eindigt met: “It’s very difficult to imagine how you win a water war.” (ScientificAmerican)
Er was eens een zwaarmoedige mosselonderzoeker, hij had een voorliefde voor zoetwatermosselen. Nu moet u weten: 70% van alle 300 zoetwatermosselsoorten wordt bedreigd met uitsterven. Dit stemde de mosselonderzoeker nog somberder en zijn dokter schreef hem derhalve Prozac voor. De mosselonderzoeker slikte dit in grote hoeveelheden. Maar het antidepressivum kon het zware gemoed van de mosselonderzoeker nog nauwelijks ten positieve ombuigen. Hij zonk steeds vaker weg in depressief gepeins boven zijn studeertafel. Totdat hij vernam dat de Prozac die hij slikte de zoetwatermosselen nóg sneller naar de rand van uitsterven joeg. De concentraties varieerden van 0,3 tot 3.000 microgram per liter, vergelijkbaar met de waarden die aangetroffen zijn in meren en rivieren. Door de medicijntoevoeging aan het water kwamen jonge mossellarven eerder ter wereld, waarmee hun overlevingskansen drastisch omlaag gingen (Noorderlog). Van de zwaarmoedige mosselonderzoeker is sindsdien nooit meer wat vernomen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Zoals u weet zijn we bij Sargasso gek op de vrije natuur. Bloemetjes, vogeltjes, boompjes, stille bossen, frisse lucht, mooie vergezichten over brede rivieren die traag door oneindig… u snapt het wel. Maar we doen niet hypocriet. We vliegen ook naar verre landen, rijden met de auto en gaan wonen in gebieden die tot voor kort nog door konijntjes en muizen werden bevolkt.
Zo’n tunnel door het Naardermeer is natuurlijk waardeloos. Ziet er niet uit, geeft veel overlast op de verkeerde plek, en is over tien jaar alweer te klein. Maar een brug tussen Amsterdam en Almere, wat is daar eigenlijk op tegen? In het buitenland staan we met bewondering te kijken naar de Golden Gate, Brooklyn Bridge of het viaduct van Millau. En soms praten we met trots over de Oosterscheldedam. Wat denkt u, is er niet wat moois te bouwen over het IJmeer?
Gelukkig is het dodelijk saaie non-issue ‘integratie’ eindelijk van de politieke agenda. Maar een écht belangrijk onderwerp zoals ‘milieu’ is ook tijdens deze verkiezingen (nog) geen onderwerp van debat. Misschien dat een een actie van Milieudefensie hier verandering in gaat brengen. Vandaag lanceert de milieuorganisatie namelijk de actie StopFoutVlees een burgerinitiatief om de Tweede Kamer te dwingen zich uit te spreken over de bio-industrie. Als veertigduizend mensen hun handtekening zetten, is het parlement verplicht een standpunt in te nemen over de toekomst van de veehouderij. (Trouw). Vanuit het perspectief van dierenwelzijn is dit uiteraard een prijzenswaardig initiatief en vanuit milieu-oogpunt waarschijnlijk ook wel. De bio-industrie in Nederland verschalkt immers een enorme hoeveelheid diervoer dat weer uit landen als Brazilië (soja) en Thailand (casave) wordt geïmporteerd met alle problematiek vandien. Maar als we in Europa volledig zouden overschakelen op extensieve veeteelt dan zouden we bij lange na niet over genoeg landoppervlak beschikken om in onze huidige vleesconsumptie te kunnen voorzien. De echte oplossing, hoe hard ook, lijkt dus te zitten in gewoon minder of helemaal geen vlees meer eten. Maar dat ligt politiek nogal gevoelig…
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Ze zijn er weer; die luchtfoto’s van ogenschijnlijk prachtige plekken op de aarde die bij nader inzien pijnlijk duidelijk maken hoe slecht het met de aarde gesteld is op dit moment. Of het nu natuurlijk geweld is, zoals bij de tsunami of de orkaan Katrina, ecologische veranderingen in het landschap door menselijk toedoen of juist te wijten is aan de grote concentratie van mensen op bepaalde plekken, tijdens de tentoonstelling De Aarde Vanuit de Hemel bij de Stopera in Amsterdam worden de gevolgen duidelijk zichtbaar in 120 foto’s van 1.20 bij 1.80 meter. Het is een reprise van dezelfde tentoonstelling uit 2003, met dien verstande dat het maken van de luchtfoto’s een doorlopend proces is en de nu getoonde foto’s dus variëren ten opzichte van toen.
Het project is het werk van Yann Arthus Bertrand (1946), een Franse fotograaf die in 1976 besloot om zijn toenmalige beroep als ballonvaarder in Kenia, te combineren met zijn wens om fotograaf te worden. Hij fotografeerde de landschappen die hij onderweg tegen kwam en hiermee begon zijn interesse voor de luchtfotografie. Het kunnen wegsmeltende gletsjers zijn, de effecten van het wegkappen van de mangrovebossen ten behoeve van de garnalenvisserij of zelfs het effect van de bestrijdingsmiddelen die gebruikt worden bij de bloementeelt in Lisse. Bertrand heeft er oog voor.
Vandaag is de Nederlandse regering afgetreden i.v.m. een gifschandaal. Het Ivoriaanse transportbedrijf Fragitura uit Abidjan heeft een paar weken terug op verschillende plekken in Amstelveen zeer giftige olieresten gedumpt. Door de giftige dampen zijn tot nu toe drie doden gevallen en ruim 1500 mensen in het ziekenhuis beland. In de Amstelveense gemeenschap die gekenmerkt wordt door een etnische samenstelling van joden, japanners, juppen en 65-plussers is grote onrust ontstaan. Het bedrijf Fragitura dat in 2003 ook al in opspraak kwam wegens het voedsel-voor-olie-schandaal zegt dat de verantwoordelijkheid ligt bij de Nederlandse overheid en de Amstelveense gemeente. Wie meer wil lezen over dit item raadpleegt GoogleNews.
En na het lezen van de bloemrijke reisverslag Afslag Apostolov II: Amstelveen (Panzerfaust) kunt u wellicht antwoord geven op de vraag: of het rechtvaardig is dat Afrikaanse bedrijven toxisch afval transporteren naar onderontwikkelde en onrustige gebieden als Amstelveen?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.