EVH

125 Artikelen
4 Waanlinks
162 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Lux & Jourik (cc)

Uitgesloten!

COLUMN - Ik zit af en te met verbazing naar ons ooit zo relaxte landje te kijken. We waren toch het land van 15 miljoen nuchtere mensen, die ons niet zo laten meeslepen? Het gelukkigste volk ter wereld?

Anno 2018 lijkt er bijna permanent een donderwolk van politieke correctheid boven ons hoofd te hangen. Iedereen die zich beledigd voelt eist op hoge toon zijn gelijk op, Zwarte Piet aanhangers of tegenstanders, de gevoelige zielen van de LHBTIQAPC-gemeenschap, natuurfreaks, feministen, slavernijdebaters en klimaatontkenners. Het is een opiniefragmentatiebom: één verkeerd gekozen niet-gender neutraal woord, een te weinig sensitieve mening over religie kan genoeg zijn om verder als lompe boer (niet dat er iets mis is met agrariërs natuurlijk) door het leven te gaan.

Meestal gaan er 3 dingen tegelijk mis.
Allereerst is er een grote onduidelijkheid rondom het woord uitsluiting; je mag niemand uitsluiten. Met mannen- en vrouwenWC’s sluit je de transseksuele medemens uit. Door voetbalkaartjes te maken speciaal voor jongens worden meisjes uitgesloten. Door geen halalvlees in de kantine te hebben, wordt onvoldoende nagedacht over de islamiet.

Maar het recht om bij elke groep te mogen behoren is geen fundamenteel mensenrecht. Uitsluiting is in de kern een heel normaal principe. Elk keer als je ‘doelgroep’ zegt, of 60+ pas, kinderbijslag of glutenvol brood heb je iemand uitgesloten. Zo is het geen enkel probleem om te selecteren op ras als je een acteur zoekt die MalcomX moet spelen. Alles hangt af van de context. Heeft degene die wordt uitgesloten zelf gekozen voor zijn uitsluitingsgrond (halal tegenover glutenvrij), is het een kwestie van doelgroepen naast elkaar (waarom ook geen voetbalkaartjesspel alleen voor meisjes ernaast?) en hebben we echt moeite gedaan de ander ook te begrijpen? Ik zag bijvoorbeeld nog nooit een verhelderende enquête onder transseksuelen: voelen zij zich eigenlijk wel zo genderneutraal?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Cartoons: over vrijheid en neurose

Gisteren is de cartoonist Gregorius Nekschot gearresteerd. Voor “aanzetten tot haat” en het “beledigen van een bevolkingsgroep”. Welke groep dat zou moeten zijn is vooralsnog niet duidelijk, maar een kleine blik op de cartoons geeft wel wat ideeën. Daarin moeten joden, politici en negers het vaak ontgelden, maar nog veel vaker zijn de moslims de klos.

De aanhouding brengt me in een persoonlijk dilemma. Tuurlijk zal de cartoonist redelijk snel weer vrij zijn, want haatzaaien is gelukkig lastig hard te maken. Mijn eerste reactie is altijd die van voorvechter van de vrijheid. Ik geloof niet in verbieden, ook niet van dingen die ik onfatsoenlijk, onaangenaam of onbeschoft vindt. Een van de belangrijkste dingen die er in Nederland misgaan, is dat we steeds minder een onderscheid maken tussen wat we moreel niet vinden kunnen en wat we daar wettelijk aan doen. Dat verengt ons wereldbeeld en beneemt ons op den duur de adem. We vertrutten en verkokeren. Voor gedachten ga ik zelfs nog wat verder: Holocaustontkenners, racisten, moslimfundamentalisten, het liefst slinger ik alles de openbare ruimte in, in de hoop en verwachting dat een gezonde maatschappij dat aankan. En ik hoop daar Nederland nog steeds toe te rekenen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Babykillers!

In 2006 zijn er 32.992 abortussen uitgevoerd. Dat is nauwelijks een issue in Nederland. In ons keurige en gematigde Nederland kan zelfs de Christenunie leven met abortus, en stelt de partij alleen wat foldermateriaal voor om het kwaad een beetje in te dammen. Hoe Nederlands, elke misstand kent zijn flyer. Natuurlijk, er zijn wel wat mensen die zich hevig verzetten tegen voortijdige afbreking van de zwangerschap, maar die beschouwen we toch als godsdienstfanaten met een ongezonde hang naar Amerikaanse toestanden. Hier post niemand bij een abortuskliniek, en dat hoort niet in ons liberale landje, waar iedereen maar moet doen waar ie zin in heeft.

Voorstanders van abortus worden in het Nederlanders steevast neergezet als progressieven die door hebben wat voor een vrouw belangrijk is, en met sympathieke leuzen als “Baas in eigen Buik” zich inmiddels bevrijd hebben van religieuze onderdrukking. De tegenstanders hebben het imago van vastgeroeste moraalridders die zich van de werkelijkheid hebben vervreemd.

Maar is dat wel terecht? Laten we voor de verandering eens beschrijven waar we het over hebben. Abortus is een redelijk normale zaak in Nederland. Een ongeboren kleintje tot 24 weken oud mag in Nederland geaborteerd worden, hoewel na 22 weken het eigenlijk niet meer voorkomt.

Volgende