Het geheime Saoedische kernprogramma

Als trouwe Nrc lezer kreeg ik gisteren, evenals duizenden anderen op de grote Nederlandse treinstations, de eerste editie van deze nieuwe ochtendkrant samen met mijn ‘oude’ editie gratis bezorgd. De noodzaak van het verschijnen van deze pretentieuze ochtendkrant heeft al vele discussies opgeleverd, zowel binnen de verschillende redacties van PCM, als bij de forensische lezer die ’s ochtends al bediend wordt met twee gratis ‘kranten’ die voor het oprapen liggen. De kostprijs van 1 euro lijkt daarbij al direct de Achilleshiel te worden van Nrc Next. Net zoals in andere landen lijkt het me bovendien nuttig om zogenaamde krantenkasten neer te zetten waarbij je door inworp van een munt een krant eruit kan halen omdat het kopen van een krant bij een boekhandel een extra handeling is die velen niet zullen doen bij een dergelijke concurrentie.

Aangezien ik bij de doelgroep hoor; 32, hoog opgeleid, actief in het culturele circuit en natuurlijk vol met ambitie, leek het me aardig deze krant eens onder de loupe te leggen omdat het toch de bedoeling is mij te lokken naar deze ‘hippere’ editie van Nrc. Hierbij richt ik me sec op de papieren versie zoals deze gisteren in mijn bus viel en niet op de nevenvoorzieningen zoals het weblog waarover Grobbo eerder deze week op Sargasso heeft geschreven.

Jongeren zijn een doelgroep. Dat denken kerken, vakbonden en kranten in ieder geval. Morgen verschijnt NRC Next, dat als doel heeft om de internettende en metro lezende jongere aan de papieren (echte?) krant te krijgen. De meerwaarde van een ‘echte’ krant ten opzichte van een echte krant is wel duidelijk, want goede achtergronden bij het (binnenlandse) nieuws zijn schaars op internet. De bonte flash website van NRC Next is voorzien van een kek weblog dat vooralsnog uitblinkt in navelstaarderij, maar dat zal morgen na de lancering wellicht anders zijn. Op zich is een pocket editie van het NRC een goede zaak, maar of jongeren zich er door worden aangesproken is nog maar de vraag.

Het benoemen van jongeren als doelgroep staat echter haaks op datgene waar jongeren het drukst mee bezig zijn, namelijk het worden van een individu. Afgezien van kerken die weer hun geheel eigen problemen hebben kun je concluderen dat veel bestaande organisaties volledig niet aansluiten bij de belevingswereld van jongeren en dat de noodzaak om een stuk marketing op jongeren te richten een brevet van onvermogen is ten aanzien van de eigen dienstverlening. Innovatie zou de spil moeten zijn waar alles om draait, niet de leeftijd van een doelgroep. Maar toch ben ik benieuwd naar de eerste editie morgen, in de hoop dat NRC Next niet het zoveelste jongerenmarketing debacle wordt.