“Neem de raming van het CPB die uitkomt op min 0,75%. Waar heb je het over? Dat zijn de recessies die we al een aantal keren hebben gehad, vervelend maar niet dramatisch. Maar nu gaat het om een aantal procenten negatieve economische groei. Dat staat voor mij vast.” Onno Ruding, oud-minister van Financiën en voormalig bankier, hoort normaal gesproken niet bij de pessimisten, “maar we zitten nu wel in een écht diepe recessie. Vooral het eerste kwartaal van volgend jaar wordt heel erg”. Ruding heeft in het interview van vandaag in het Financieele Dagblad, bepaald geen leuke kerstboodschap voor het Nederlandse volk: “Er treedt onvermijdelijk een cumulatie op van de maatregelen die voor de banken zijn genomen, plus de gevolgen van de recessie.” Wie liever met wat meer optimistische woorden de feestdagen tegemoet treedt, die kan zich laven aan de opmerkingen van onze premier, zaterdag in dezelfde krant: ”Bij tegenwind gaan we in Nederland harder trappen. Dat zit in ons karakter”. SER-voorzitter Alexander Rinnooy Kan stelde zondag in het tv-programma Buitenhof: “Alle ingrediënten zijn aanwezig om de recessie goed aan te kunnen. Als we het goed doen, komen we er beter uit dan we er ingingen”.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op Sargasso ontvangen we graag gastbijdragen. Hier een bijdrage van Harmen Bos, bestuurskundige en secretaris van de landelijke werkgroep Milieu en Energie van de PvdA (LME).
Democratie is bij uitstek een organisatievorm waarmee landen problemen, zoals de kredietcrisis, files en klimaatverandering, het hoofd kunnen bieden. Door een vrije markt van ideeën en opinies vormen kiezers een mening over wie hun belangen het beste kan behartigen. De gekozen volksvertegenwoordigers wegen alle feiten en mogelijke scenario’ s en komen dan tot solide keuzes, is het idee. Toch worden deze krachtige mogelijkheden van de democratie in Nederland niet benut. Op de werkvloer zien we het beleid op een drietal punten haperen:
1. De regering reageert alsof de kredietcrisis binnenkort weer voorbij is en de genationaliseerde banken met winst kunnen worden verkocht. Maar waarschijnlijk gaan we een historische meltdown van het bestaande financiële systeem meemaken, veroorzaakt door de enorme schuldenberg die de afgelopen decennia is opgebouwd. De econoom Nouriel Roubini voorspelde deze ineenstorting twee jaar geleden en heeft het nu over de “Bermudadriehoek van deflatie”, een liquiditeitsval en faillissementen van huishoudens en bedrijven (1). We behoren ons dan af te vragen hoe we Nederland kunnen loskoppelen van deze wereldwijde meltdown. Nu gebeurt het omgekeerde: de overheid opereert als kredietverzekeraar en bankier zonder een analyse van de risico’s die dat met zich meebrengt. De staatsschuld is in twee maanden gegroeid van 250 naar 340 miljard (2). Dat is historisch ongekend. De kans dat de overheidsbegroting meezakt in het drijfzand van een recessie wordt hierdoor groter.
5e aflevering in de serie “Polska Revisited”
Het geweeklaag in de Nederlandse media over de gevolgen van de kredietcrisis mag dan terecht zijn; er is in ieder geval nog een stabiele euro, die ons behoedt voor meer onheil. Niet EMU-leden hebben het een stuk moeilijker: de Britse pond is al in een vrije val geraakt en nog veel erger is het gesteld met de Poolse zloty. Sinds juli van dit jaar heeft al een enorme depreciatie plaatsgevonden en een verdere val van de zloty lijkt nog niet gestuit.
In vijf maanden tijds heeft de munt bijna een kwart van zijn waarde verloren ten opzichte van de euro. Het waardeverlies ten opzichte van de dollar is weliswaar minder extreem, maar niettemin substantieel. Ik voel me een weinig schuldig, want met mijn euro’s op zak wordt het leven almaar goedkoper: ik tank voor onder de euro per liter en elke euro levert dik 4,2 zloty’s op (in juli was dat nog 3,2).
Genant om hier mijn winst uit te tellen, zeker nu ik verneem (update) dat opnieuw en nog steeds Poolse werknemers in Nederland worden uitgebuit…
Bezuinigingen
Mijn Poolse vriendin klaagt echter over de bezuinigingen die het openbare leven voluit treffen. Zo wordt er fors gekapt in de wetenschappelijk onderwijs en andere publieke diensten. En verder blijven de prijzen voor bijvoorbeeld openbaar vervoer, maar ook produkten in de foodsector, almaar stijgen.
En dan is er de auto-industrie die op z’n reet ligt en ook dit land zwaar treft. Als een van de lage lonenlanden binnen de EU heeft Polen enorm veel emballage-activiteiten en produktie van auto-onderdelen binengehaald. Daar zit nu zwaar de klad in.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Pas op, dit postje is extreem simplistisch en populistisch!
We zitten in een kredietcrisis die een economische crisis oplevert waar we de diepte nog niet van kennen. In vele landen moet de staat bijspringen om te voorkomen dat het een volledige ramp wordt. Daartoe wordt flink met geld gesmeten. Soms is dat geld dat misschien nog wel eens terugkomt, soms niet. Maar in ieder geval moet de belastingbetaler de komende jaren helpen.
Maar 99% van de belastingbetalers kan eigenlijk niet verantwoordelijk gesteld worden voor het wanbeleid van de banken en de gevolgen daarvan. Waarom dat geld niet halen bij de mensen die onterecht het meest geprofiteerd hebben van al het gegoochel met cijfers?
Geïnspireerd door dit artikel in de NY Times heb ik overzicht gemaakt van alle uitgekeerde bonussen op Wall Street en in de City (London), zover de cijfers duidelijk waren.
Uit het lijstje blijkt dat sinds 2000 ten minste 200 miljard euro is uitgekeerd aan bonussen. Voor andere landen vond ik niet zo snel cijfers (help!), maar het lijkt me een veilige aanname dat er nog wel 50% bovenop kan. Misschien een plan om dat terug te eisen en in een noodfonds te stoppen (minus de reeds afgepakte belastingen)?
De tabel:
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wat te doen met uw spaargeld? Huizen storten in op de markt en banken wisselen sneller van eigenaar dan u kan van bank.
Graag inzetten boven de 100.000 euro en zowel op korte als lange (pakweg 10 jaar) termijn…
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.