De Indiase minister van Milieu: Jairam Ramesh daagt de wereld uit het (goede) voorbeeld van miljoenen hindoes te volgen en voortaan geen rundvlees meer te eten om zo de CO2-uitstoot te verminderen (SMH). Ramesh heeft opzich wel een punt, de productie van 1 kilo steak zorgt voor min of meer vier maal zoveel CO2-uitstoot dan de productie van 1 kilo kipfilet (klikken scrollen). Maar als hindoe heeft hij natuurlijk wel makkelijk praten, hij heeft immers nog nooit het genot van een goede biefstuk geproefd. Hij weet niet wat ie mist?! Voor Argentijnen of Paraguayanen is een maaltijd zonder lap koeienvlees een vegetarische maaltijd (ook al eten ze kip of varken) dat is het andere extreem. Europeanen bevinden zich qua 'roodvleeszucht' gemiddeld ergens tussen latino's en hindoes in. Voor een postmoderne flexitariër in Europa is het minderen van de 'koeconsumptie' een haalbare kaart. Eet bijvoorbeeld enkel nog Schotse Hooglander uit een natuurgebied bij u om de hoek: weinig CO2-miles en niet altijd beschikbaar zodat u vanzelf minder eet.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Anderhalve maand na het stille heengaan van DAG.nl – een infrastructureel relict van de te vrolijke forensenflop van PCM, is Nederland weer een gratis krant rijker. Vanochtend vroeg werd op ruim 30 verschillende uitdeelpunten SelectNL gelanceerd – een gedrocht van een naam, wat je kan verwachten wanneer de 6 grote dagbladen hun krachten bundelen voor een onregelmatige uitgave van thematisch gebonden nieuws, hetgeen op de voorpagina wordt beweerd.
Deze eerste editie richt zich op het onderwerp klimaatverandering en de route naar het nieuwe internationale klimaatverdrag, waarover volgende maand in Kopenhagen had moeten worden beslist, hadden wereldleiders ook daadwerkelijk leiderschap getoond. Volgens de open column van de 6 betrokken hoofdredacteuren waaronder Sjuul Paradijs én Pieter Broertjes, is het de bedoeling van de nieuwe krant om Nederlanders context te verschaffen over ‘belangrijke en mogelijk toekomstbepalende onderwerpen’.
“Nederland bereid tot 40 procent uitstootverlaging”
SelectNL brengt direct groot nieuw: een ommezwaai in het tot nu toe twijfelende ietwat laffe Nederlandse klimaatbeleid. Tijdens een speciale bijeenkomst van de Ministerraad afgelopen zaterdag werd het een latertje om iedereen in lijn te krijgen achter een mogelijk gewijzigde inzet voor Kopenhagen. De persconferentie van onze premier werd uitgesteld tot de zondagavond. De maandagochtend brengt nieuws van de logische stap voorwaarts, waarmee Nederland aansluiting zoekt bij Noorwegen, Denemarken, Zweden, Duitsland. Dit riekt naar meer dan verslag doen. Dit is nieuws máken.
De economische macht zal deze eeuw van het Westen naar Azië verschuiven, terecht want ze werken er ook naar. Klimaatverandering zou echter wel eens roet in de rijst kunnen gooien. Veel grote steden waar de economische activiteit zich concentreert liggen op kwetsbare plekken, bijvoorbeeld aan de kust. Het Wereldnatuurfonds bekeek de kwetsbaarheid van deze steden voor o.a. overstromingen, verzilting drinkwater en tropische stormen (Volkskrant). Voor het Bengaalse Dhaka -waar men onze hemden naait- ziet het er somber uit maar ook Jakarta, Manila en Shanghai zitten in de gevarenzone. Het volledige rapport: Mega-Stress for Mega-Cities.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Kan geen kwaad om tussen de verhitte politieke debatten door af en toe wat afkoeling te zoeken. Dit maar op de Noordpool.
Door de klimaatsceptici (de mensen die twijfelen aan het heersende idee dat de aarde opwarmt en dat de mens daar voor een groot deel debet aan is) werd deze zomer hard geroepen: Kijk maar, het valt mee! De Noordpool groeit weer!
Dat zijn de beruchte statistische strohalmen waar de klimaatsceptici zich graag aan vastklampen in het debat. Feitelijk betekende “de Noordpool groeit weer” dat deze zomer het ijsoppervlak het op twee na laagste niveau ooit had. Maar ja, het was inderdaad meer dan in 2007 en 2008.
Echter, dit strohalmpje is geknapt. Deze week brak het ijsoppervlak in drie van de vier metingen door de ondergrens van 2007 heen.
Maar er is nog een betere manier om zichtbaar te maken wat er gaande is.
Hier is dus duidelijk te zien wat de trend is. En een klein beetje variatie in de laatste twee jaar doet daar niets aan af.
En voordat de klimaatsceptici op de proppen komen met de groeiende Zuidpool als tegenhanger, klikt u gerust even op deze link. Vlotte berekening van de gemiddelde groei van de Zuidpool geeft 1,7% en de gemiddelde krimp van de Noordpool geeft 4,7%. Zelfs als je in acht neemt dat de Zuidpool op het hoogtepunt 20% meer ijs heeft, kan je uitrekenen dat er nettoverlies is.
Okee vergeet het maar: er komt geen internationaal klimaatverdrag in Kopenhagen. De signalen gingen de afgelopen dagen meer en meer op rood, zo was bij twitterende ingewijden al te lezen. Maar nu komen de Britse klimaatonderhandelaars -die misschien wel de fanatiekste in hun soort zijn- met een ontnuchterende boodschap: All hope is lost for Copenhagen climate treaty (Times). Momenteel vindt in Barcelona de laatste voorronde voor de klimaattop in Kopenhagen plaats en het hoogst haalbare lijkt nu een paar individuele toezeggingen van staatshoofden die vervolgens bij thuiskomst in nationale parlementen verder gaan worden afgezwakt.
Helaas en was alles voor niets? Niet helemaal. Sinds de klimaattop in Bali waar de onderhandelaar van Papoea-Nieuw-Guinea op historische wijze de Verenigde Staten op haar nummer zette heeft het besef van de noodzaak van CO2-reductie wereldwijd wortel geschoten. If you don’t want to lead get out of the way zei Kevin Conrad namens PNG tegen de Verenigde Staten die -na een daverend en honend applaus- schielk toezegden toch mee te werken aan een international akkoord. Die bereidheid om toch verantwoordelijkheid te nemen zie ik nog steeds, al zit een overkoepelend internationaal akkoord er voorlopig nog niet in.
Nationale overheden komen uit zichzelf met reductie percentages. Indonesië bijvoorbeeld zegt 26% te gaan reduceren, 1% meer dan Japan. China wil zich nog niet binden aan een percentage maar investeert wel significant meer in alternatieve energie dan de EU, die zelf 20% gaat reduceren. Addertje onder het gras is het referentiejaar ten opzichte waarvan gereduceerd wordt: gangbaar is 1990 maar sommige landen pakken 2001, 2005 etc. Met name voor opkomende economieën kan tien jaar nogal een verschil uitmaken.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
