Vandaag een wat alternatievere WW. Eens een keertje niet over de nieuwste snufjes op wetenschapsgebied, maar óver de wetenschap, en dan met name de Nederlandse. Afgelopen zaterdag verscheen er in de Volkskrant namelijk een brandbrief van twee Nederlandse postdocs die zijn uitgeweken naar de VS. Zij vragen zich openlijk af waarom zij ooit naar Nederland zouden terugkeren nu zij zich gewenteld hebben in het wetenschappelijke walhalla dat de VS heet. En waarom? Beide postdocs, Nadine Vastenhouw en Tim van Opijnen, geven aan dat ze geld van Nederland en de EU hebben gekregen, met het idee dat ze na deze periode de door hun opgedane kennis weer in Nederland (en de EU) gaan verspreiden. Een nobel streven, dat de Nederlandse kenniseconomie een zo broodnodige impuls zou kunnen geven. Maar zo simpel is het allemaal niet, volgens deze twee postdocs. Het Nederlandse wetenschappelijke klimaat is verstikkend voor ambitieuze onderzoekers. Waar je in de VS door jezelf te bewijzen snel kan klimmen op de academische ladder, is het in Nederland maar afwachten of er ergens een professor omvalt of er mee stopt, zodat iedereen, ongeacht competenties, weer een treetje kan opklimmen op de ladder. En als je, zoals Vastenhouw en van Opijnen, naar het buitenland vertrekt vergroot je je kansen niet, maar verklein je ze juist, doordat je een achterstand opbouwt ten opzichte van de thuisblijvers die eerder achteraan aanschuiven. De postdocs pleiten dan ook voor een wat Amerikaanser manier van het opvullen van vacatures. En daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Heerlijk, zo’n dubbele titel. Leg ik even uit. In de online discussies over klimaatsverandering geven de zogeheten klimaatsceptici (die niet overtuigd zijn van het effect van menselijk handelen op het klimaat) regelmatig aan dat hun tegengeluid onderdrukt wordt.
Nu was de situatie een jaar of vijf geleden (ruim voor het laatste echte IPCC rapport) nog zo dat de beide kanten van het verhaal evenveel aandacht kregen (in mijn beleving) terwijl de consensus al een ruime meerderheid van de wetenschappers had bereikt.
Maar door het eeuwige doorzeuren van de sceptici heb ik toch maar eens een steekproef gedaan naar de situatie nu. Hier het resultaat:
“Pro” in bovenstaande grafiek betekent het aanhangen van de theorie dat de aarde aan het opwarmen is als gevolg van menselijk handelen. “Contra” dus het tegenovergestelde.
Dat was toch wel een verrassing. Het gaat allemaal om stukken van dit laatste half jaar. Ik heb de ingezonden brieven buiten beschouwing gelaten, maar wel de stukken op de opiniepagina’s meegenomen. Als je zoekt voor 2008 vind je veel meer verschillende stukken overigens.
Nu wil ik hier niet pleiten voor weer een 50/50 verdeling, dat zou een verkeerd beeld schetsen. Maar de kranten zouden misschien toch wat vaker inhoudelijk kunnen ingaan op de belangrijkste “tegen” theorieën die nu de ronde doen. Al was het maar om de mensen die in verwarring worden gebracht door de discussie te helpen in het vinden van de juiste feiten.
“In 2050 zal de emissie van broeikasgassen met 80% moeten zijn teruggebracht” (NRC). Nee dit is geen uitspraak van de perswoordvoerder van Greenpeace of Milieudefensie maar de uitkomst van een G8 overleg: de machtigste industriële staten op aarde. Nu de neoconservatieve klimaatskeptici uit het Witte Huis zijn verwijderd lijkt eindelijk de weg vrij voor daadkrachtige klimaatdoelstellingen. Ook de Europese 2 graden doelstelling is nu door alle G8 landen overgenomen. Met dergelijke ambitieuze getallen kan het bijna niet anders dat ook het voorkomen van ontbossing wordt opgenomen in de Kopenhagen-overeenkomst.
Uiteraard zitten er nog wat addertjes onder het gras zo zegt het G8 statement niets over het te hanteren referentie-jaar. Het Kyoto protocol hanteert hiervoor 1990, maar het Amerikaanse congres werkt nu aan een klimaatwet waarin 2005 het ijkjaar wordt. Zo smokkelen de Amerikanen er zomaar vijftien jaar bij?! Vijftien jaren van overwegend sterke economische groei en bijbehorende groeiende emissies, denk alleen al aan de opkomst van de stroomvretende IT-sector.
Ontwikkelingslanden hoeven ‘slechts’ 50% van hun emissies terug te brengen zo vindt de G8. Opkomende economieën als China, Brazilië en India hebben liever helemaal geen verplichtingen. Wellicht dat het voorstel om niet per land maar per individu de emissies aan te pakken dan zo gek nog niet? Ieder land, ook ontwikkelingslanden kent namelijk haar zogenaamde ‘high emitters’. In het Westen zijn we bijna allemaal ‘high emitter’ maar in China leven al bijna 100 miljoen mensen op Westers niveau met dito uitstoot. Verreken de CO2 uitstoot in de prijs van de geconsumeerde producten (energie, voedsel, crocs en lego) en niemand kan meer klagen over een oneerlijke verdeling van de lasten?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
GC heeft altijd ruimte voor gastloggers. Vandaag weer onze maandelijkse gast P.J. Cokema, die uw bijdrage vraagt om belangstelling uit heel de wereld te ontlokken voor dit nederige landje.
Wereldwijd het nieuws halen. Normaal gesproken zou elk land daar trots op zijn, ware het niet dat in veel gevallen gescoord wordt met flink wat ellende. Nederland is, wat dat betreft, redelijk gespaard gebleven: geen eng virusje van één of ander dier geëxporteerd, geen gewelddadige twisten met buurlanden. Slechts een enkele automobilist die het op de koningin gemunt had en drie flink falende euro-toppers trokken de internationale belangstelling.
Bij de start van Balkenende IV propageerde het kabinet een grote glansrol voor Nederland op het internationale podium. De coalitiegenoten waren het roerend eens met elkaar dat “Nederland een belangrijke rol kan spelen bij het bevorderen van ontwikkelingen ten goede in de wereld”. Neerlands internationale rol werd zelfs gebombardeerd tot de eerste en belangrijkste pijler van het kabinetsbeleid. De regering verklaarde dat “als we een betere wereld willen, dan zullen we daaraan zelf concreet moeten bijdragen”. Onder andere voor een schoner milieu en meer energiezekerheid. Het schiet op die gebieden nog niet echt op. Het kabinet roffelde zich op de borst dat veel van de onderliggende doelstellingen in 2011 gehaald gaan worden, maar dat blijkt meer de verdienste van de economische krimp vanwege de kredietcrisis dan het schuifelende beleid van het kabinet.
Nee, dan onze zuiderburen. In de pittoreske stad Gent gaan ze één dag per week vegetarisch eten, om vaart te zetten in het halen van de klimaatdoelstellingen. De Gentenaren menen dat één dag vleesloos eten genoeg is om onze ecologische voetafdruk in positieve zin bij te stellen. De Gentse veggiedag gaat, dankzij BBC News, nu heel de wereld rond.
In aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Voorwaarde is wel dat ze meedoen in de discussie die er op volgt. Hier wederom een stuk van Judith Sargentini, lijsttrekker van GroenLinks. Dit maal samen met Rens van Tilburg.
Nederland is buitengewoon kwetsbaar voor zowel de financiële als de klimaatcrisis. Beide vereisen een wereldwijde aanpak. Wij vinden het daarom van belang dat de fragiele internationale samenwerking uitmondt in concrete afspraken. In een Green Deal tussen de rijke en de opkomende landen voor een ingrijpende economische koerswijziging. Dat vraagt een ambitieuze en solidaire inzet.
Mondiale problemen
Er was een tijd, nog niet zo gek lang geleden, dat we de economische modellen nog vertrouwden. Het was een overzichtelijke tijd, met schijnbaar overzichtelijke problemen. Zo berekende de Britse econoom Nicholas Stern eind 2006 dat stabilisering van het klimaat één tot twee procent van ons inkomen zou kosten. Een jaar eerder stelde Jeffrey Sachs de prijs voor het beëindigen van de wereldwijde armoede op minder dan één procent van ons inkomen.
Inmiddels voorspelt de Europese Commissie dat de landen van de Europese Unie dit jaar vier procent van hun inkomen zullen inleveren. Helaas brengt dat een einde van de armoede en de stijgende zeespiegel niet dichterbij. Sterker, de Wereldbank voorspelt dat als gevolg van de financiële crisis jaarlijks tot vierhonderdduizend kinderen extra zullen sterven. En terwijl klimaatwetenschappers alsmaar dramatischer voorspellingen produceren, worden plannen voor windparken op zee afgeblazen en beëindigt Shell zijn investeringen in zonne-energie. En het einde van de huidige crises is nog niet in zicht. Naar schatting hebben de banken nog maar een derde van de verliezen op hun giftige kredieten bekendgemaakt. De aandelenmarkten verloren wereldwijd twintigduizend miljard dollar van hun waarde. Om dit bedrag in perspectief te plaatsen: Stern bepleitte een verdubbeling van het wereldwijde onderzoek naar duurzame energie naar twintig miljard dollar; Sachs vroeg om een extra investering van honderd miljard dollar per jaar. In plaats daarvan dalen de hulpgelden dit jaar met veertig miljard dollar. Banken zoeken veiligheid. Alles wat relatief onbekend is, van opkomende landen tot nieuwe technologieën, krijgt geen krediet meer.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“We hebben de warmste Pasen sinds 25 jaar!”
De roodharige weerman van het NOS-journaal, wiens naam mij even is ontschoten, zei het gisteren met een blijde glimlach richting kijkers. En mogelijk nog vrolijker voorspelde hij temperaturen van plus twintig voor de traditionele gang naar de meubelboulevards, dan wel vers geopende pretparken, die vandaag moet plaatsvinden.
Allemaal goed en wel, maar onze buismeteoroloog geeft geen enkele verklaring voor zoveelste weerrecord dat wordt gebroken. Moesten we vorig jaar de eieren nog her en der onder een pak sneeuw vandaan toveren, gisteren was het subtropisch ploeteren geblazen. Weer koren op de molen van de klimaatknuffelaars die elke opwarming vertalen in een paar centimeter zeestijging binnen nu en later.
Nu moet gezegd dat de CO2-uitstoot tijdens de paasdagen weer even flink piekt. Want in het niet-stedelijk gebied worden dan de paasvuren weer ontstoken. In Duitsland gebeurt dat traditioneel op paaszaterdag en we hadden gisteren oostenwind, dus NL werd zondag goed voorverwarmd door de oosterburen. Vandaag is het de beurt aan oost-Nederland waar hoog opgetaste bergen afval- snoeihout in de hens gaan. Vochtig hout wel te verstaan en dat betekent vooral veel rookgassen. Gecontroleerde bosbrandjes zeg maar, die volgens de overlevering symbool staan voor hernieuwde vruchtbaarheid bij plant, dier en mens. Zoals in Frankrijk nog steeds hele weilanden vol stoppels in de fik worden gezet, om de grond weer vruchtbaar te maken.
Uitgaanstip: doe vandaag een avondje Twente/Drente, want daar worden de plaatselijke warmterecords het paasvuur weer na aan de schenen gelegd. Roken toegestaan.
