Alles wel beschouwd is kaas, behalve dan de lucht, een edel artikel, vind je niet? Het wordt sedert eeuwen gefabriceerd en 't is een van de eerste bronnen van rijkdom van de Hollanders, die een broedervolk van ons zijn. Het dient tot voeding van groot en klein, van jong en oud. Iets dat door den mensch gegeten wordt krijgt daardoor van zelf een zekere adel over zich. Zie daar de betekenis van kaas. Kaas komt nooit alleen. Al in de 17e eeuw, toen stillevens met louter voedsel een poosje trendy waren, werd de ranzige lucht en de smeervette bite gemaskeerd door wijn, brood, fruit en noten. Floris van Dyck – Stilleven met kazen, 1610. Die Floris was onder andere op het idee gekomen door....
Om nog even aan te sluiten bij de om kaas knokkende muisjes aan het slot van dit stukkie: hier bezingt NOFX het egoïsme. Van het album ‘Ribbed’ (1991).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ELDERS - Op het eiland Cyprus zijn deze week nieuwe onderhandelingen gestart tussen Turken en Grieken.
Cyprus heeft bij de EU een beschermde status aangevraagd voor de geitenkaas die op het eiland wordt gemaakt. Halloumi (Grieks) of Hellim (Turks) zou volgens de Cyprioten uit beide delen van het land alleen zo mogen heten als de kaas op Cyprus is geproduceerd. Zoals de Grieken de fêta hebben geclaimd en de Italianen de Parma ham. Britse kaasfabrikanten die goede zaken doen met het merk halloumi hebben al protest aangetekend.
De gezamenlijke aanvrage van beide landsdelen is uniek. De Turkse Noord-Cypriotische republiek wordt niet eens erkend door de EU. Het is sinds jaren de eerste gezamenlijke stap van Grieken en Turken. Voorzitter Juncker van de Europese Commissie prees daarom dit initiatief en de gezamenlijke inzet van Turken en Grieken om te werken aan de hereniging van het sinds 1974 verdeelde eiland.
Dinsdag is in Nicosia op neutraal terrein onder auspiciën van de Verenigde Naties een topconferentie begonnen van de nieuwe Turkse leider Mustafa Akinci en Nicos Anastasiades, de president van het Griekse deel van Cyprus. Zij hebben elkaar de afgelopen maanden al meer dan eens ontmoet en kunnen het goed met elkaar vinden. In de officiële verklaring van de VN-bemiddelaar Espen Barth Eide wordt niet gesproken over een rol van de EU.
De recente bezuinigingen op de Nederlandse strijdkrachten nopen tot ongewone maatregelen. Behulpzaam als ik ben, verwijs ik de commandanten van de Koninklijke Marine graag naar de onderstaande gebeurtenis uit de Uruguayaanse Burgeroorlog:
It was in South America. The officer wasCommodore Coe of the Montevidean navy, in an engagement with Admiral Brown of the Buenos Ayrean service. The commodore’s ship had exhausted her ammunition, and the first lieutenant came excitedly to the commodore asking, ‘What are we to do, sir? The lockers are empty.’
‘All empty?’ asked the commodore.
‘Every one of them,’ said the lieutenant — ‘round shot, grape, canister, double-head, all gone!’
‘Is the powder done?’ asked the commodore.
‘No, sir, we’ve plenty powder.’
‘Well,’ said the commodore, ‘we had a darned hard Dutch cheese at dinner to-day; do you remember?’
‘I ought to,’ said the other, ‘I broke the carving-knife trying to cut it.’
‘Are there any more aboard?’
‘About six dozen; we took them from a droger.’
‘Will they go into the 18-pounders?’
‘By thunder! commodore,’ cried the lieutenant, ‘that’s an idea. I’ll go and try ’em.’
Presently the guns of their ship, the ‘Santa Maria,’ re-opened fire. Admiral Brown, on the opposing ship, found shot after shot flying over his head. Presently one of them struck his mainmast, and as it did so, shattered and flew in every direction. ‘What, in all creation, is that the enemy is firing?’ exclaimed the startled admiral.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
DATA - 
In de rubriek cijferbrij presenteren we data die het niet tot een groot verhaal zijn gepromoveerd, maar die wel leuk of interessant zijn. Vandaag: Europese kaaskoppen.
Even een geurig onderwerpje. De laatste vers dampende cijfertjes van Eurostat brengen de kaas- en melkproductie in 2010 in kaart. Hoeveel kaas produceert ieder Euroland? De Merkozy-as stinkt het meest. Duitsland produceert het meest (ruim twee miljard kilo) en Frankrijk volgt kort daarna met 100 miljoen kilo minder.
Absolute aantallen zijn natuurlijk niet zo interessant. Kijken we naar kaasproductie per hoofd van de bevolking dan wint Nederland niet. Wat? Nee, echt, de kaaskoppen leggen het af tegen de Denen met een verschil van ruim 7 kilo geel goud per persoon.
In de onderstaande kaarten heb ik de cijfers even in een heat map gegoten: per 1000 ton en per kg per bewoner.
Ik heb vervolgens ook even de cijfers van het hele decennium opgevraagd (je je moet wat als links WW-blog). Daar zit goed nieuws en slecht nieuws in. Eerst het goed nieuws. We zijn hard bezig om Denemarken van de troon te stoten. Nog een paar jaar zo doorgaan en dan halen we ze in.
Brekend nieuws van de Twitters: de beeldschone Fatima is uit de Milner kaasreclame gesneden! Hup, weg, verdwenen, van je jalla jallla desaparecido und verschwunden!
Fatima was de pittige multikulti flavour in de oerhollandse kaasreclame vol stoere boerenbinken en roomblanke dochters. De commercial verhaalt over de ‘ideale wereld waar Nederland nog een groot dorp was’. In de ideale wereld eten we -volgens Milner- allemaal vetarme kaas en daarom zien alle boerinnen eruit als Sietske of Wietske, Wobke, Liefke …of Fatima. Maar die laatste mag dus niet meer op nationale televisie. Gelukkig hebben we Youtube nog…
Toeval bestaat niet. Op 14 oktober stapte het omstreden gedoogkabinet naar buiten voor de bordesscène, op 17 oktober droeg de Duitse Bondskanselier het multi-culturalisme ten grave ..en één dag later volgt de eerste melding over de verdwijning van Fatima?! Overigens is Olympisch medaillewinnaar en houder van een Fries paspoort: Rintje Ritsma er ook uitgeschaatst. Reclame Code Commissie, Milner, Mark en Angela: doe eens uitleggen?
Maarrrrrr….. is het allemaal wel zo erg als dat het lijkt? De door de buitenwereld opgehitste aangespoorde blogger van dit postje heeft nu al een donkerbruin vermoeden dat het gaat om een onschuldige standaard inkorting van een bestaande reclame. Dat gebeurt wel vaker. Geen paniek dus, gaat u gerust weer door met uw werk, als u: ambtenaar, ngo-er, kunstenaar tenminste nog werk heeft..?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Ooit maakte ik als jongen in de Vogezen een kapitale fout. Dat zit zo: ik ben een man van vele zwakten, zwakten waar ik graag aan toegeef. Belgisch bier in alle kleuren behalve rosé, wijn in alle kleuren tevens rosé, vrouwen in alle kleuren en met name rosé. En fietsen, lekker eten en rare talen. De Vogezen is voor mij het paradijs, behalve dan dat het er op de een of andere manier altijd lijkt te regenen. (Er is mij ooit eens geleerd dat de Vogezen na Noorwegen het natste gebied is van Europa. Uit eigen ervaring kan ik zeggen: ja, dat moet haast wel.)
De Vogezen, met in het hart ervan Gerardmer waar Pieter Weening ooit na zeven correcties een Tourrit won in een sprint met Andreas Klöden (het schijnt dat hij 0,0001 seconde eerder op de streep was dan de Duitser, het was zo close dat er op de finishfoto geen verschil zichtbaar was, het verschil was minder dan een haardikte), is een geweldig gebied voor de actieve vakantieganger, de fietser voorop. En zeker de fietser met precies dezelfde zwakten als de mijne, al moet gezegd dat er weinig leuke meisjes waren – waarschijnlijk gevlucht naar Parijs, Nancy, Straatsburg.
Ik laafde mij samen met een kameraad aan de geneugten des levens: ’s ochtends een lekker stuk fietsen, naar de Route des Crêtes bijvoorbeeld, een prachtige weg over een van de belangrijkste bergruggen van de streek, aangelegd in de grote oorlog om uit het zicht van de Duitsers de Franse troepen te kunnen bevoorraden. Crêpes aux Myrtilles op de top van de Grand Ballon. Uitzicht over het Rijndal, overal wijnstokken. ’s Middags zwemmen in het meertje bij de camping, gerund door twee mensen die de eerste Frans-Duitse oorlog nog hadden meegemaakt. Krasser dan in de Vogezen vindt men ze nergens.