Italië ziet China als grote redder
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Kan de verspreiding van de eurocrisis worden gestopt?
, door
Een bijdrage van Philip Whyte, senior research fellow at the Centre for European Reform.
Ever since the EU and the IMF ‘bailed out’ Greece in May last year, the eurozone has fought a desperate rear-guard battle to stem contagion to other countries – with little success. Ireland and Portugal have since been bailed out, and Cyprus could be next. The most disquieting development, however, has been incipient contagion to larger economies like Spain and Italy. Unless this contagion is arrested, the eurozone could face a potentially terminal crisis. For the past year, the Spanish government has been battling valiantly to persuade financial markets that it will not be the next domino in the chain. But the change in sentiment towards Italy has been more recent – and is perhaps more alarming. What explains it?
Until early July, Italy had just about convinced the financial markets that it was not the ‘next Greece’. A cynic might justifiably wonder why. The country’s structural problems, after all, are as profound as they are well-known. It has a rapidly ageing population. Its ratio of public debt to GDP is the second highest in the eurozone (after Greece). Productivity has barely risen over the past decade. Rising wages have consequently pushed up unit labour costs, eroding the country’s trade competitiveness. Governance, moreover, is notoriously weak: because of the dysfunctional nature of the political system, few eurozone countries have done less in recent years to improve the supply-side performance of their economy.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Italiaanse cartoonproblematiek
, door
Eergisteren is de directeur van de rechtse krant Libero, Maurizio Belpietro, aangeklaagd voor belediging van het staatshoofd. Artikel 278 van de Codice Penale, het Italiaanse Wetboek van Strafrecht, is geen dode letter: Wie de eer of het prestige van de President van de Republiek beledigt, wordt gestraft met een gevangenisstraf van een tot vijf jaren.
De krant opende dinsdag met een karikatuur, waarop van links naar rechts te zien zijn de President, Giorgio Napolitano; minister Roberto Calderoli (Lega Nord); President van de Kamer van Afgevaardigden Gianfranco Fini (FLI); en Pier Luigi Bersani, secretaris van de PD.
De kop luidt: “Aanval op de uitvreters* van de Staat”; de krant vindt dat wie zijn privileges niet wil opgeven, zijn zetel maar moet inleveren. (Wat vooral opvalt, is dat de pro-Silvio-krant geen enkele politicus van Berlusconi’s partij bij dit verhaal over de “kaste” betrekt.)
Toch wordt er wel vaker gegrapt over de president. De linkse komiek Maurizio Crozza imiteerde hem als een ietwat onbeholpen oude man in pyjama die door zijn lijfgarde – de Corazzieri – door de staatszaken heen wordt geholpen met de belofte dat hij na het doornemen van de stukken een koekje mag. 
De ietwat slobberende spreektrant van de 86-jarige Napolitano had hij goed te pakken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De markt krijgt altijd gelijk
, door
De berichten over Italië zijn alarmistisch vanochtend. Dat is gek. De verliezen op de beurzen gisteren vielen dan uiteindelijk mee.De nieuwe topvrouw van het IMF loopt het vuur uit de schenen om te benadrukken dat de Italiaanse economie weliswaar een flinke schuld meesleept, maar verder eigenlijk best goed loopt. Uit Portugal en Ierland komen goede berichten over serieuze bezuinigingen.
De markt velt een ander oordeel. Op BNR vraagt men zich al of Italië wel gered kan worden. Het Stabilisatiefonds is te klein voor dit G-8 land. Ierland kreeg van Moody’s even het predikaat junkstatus opgeplakt. ,,Het bedrijf complimenteert Ierland wel met de stevige aanpak van de overheidsfinanciën. Door het langzame herstel van de Ierse economie blijft echter het risico dat de bezuinigingsplannen daadwerkelijk worden uitgevoerd sterk aanwezig, vindt Moody’s,” aldus de NOS.
De beurzen maken zich op voor een pijnlijke handelsdag. Messen worden geslepen.
De markt heeft niet altijd gelijk, dat is de laatste jaren wel duidelijk geworden. Het wrange is, dat de markt wel altijd gelijk krijgt. Hoe gaat dit volgens u aflopen?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de dag: Zoals het vrijdag ging, kan het niet verder
, door
[qvdd]
‘Zoals het vrijdag ging, kan het niet verder. We zijn bezorgd om Italie’, klonk het dit weekend in de Europese wandelgangen. De heftige koersschommelingen geven aan dat het marktvertrouwen in Italië snel daalt. Wat zorgwekkend is, want de komende maanden moet Rome op de markten bijna 70 miljard euro lenen om de enorme staatsschuld af te dekken. Volgens het Duitse Die Welt zou de ECB daarom werken aan een verdubbeling van het noodfonds tot 1.500 miljard euro.
Deze quote “van de wandelgangen” komt uit de Standaard van vandaag. Griekenland was om te oefenen, nu komt het echte werk: Italie, Spanje en Ierland. Iedereen is gefocused op de oorzaak van de schulden in Griekenland, maar dat is niet het echte probleem: het is een systeemcrisis van de Euro. Zie ook de twee andere posts over Europa vandaag. De mantra van de eurosceptici over de structurele euroscepsis en De euro: de vermarkting van een ideaal over de structurele problemen met de Euro. Bij elke crisis worden steeds noodmaatregelen genomen, voor echte oplossingen is geen meerderheid. Een ding is zeker: zo kan het niet verder.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol