In Gaza’s wateren

It’s 6.30am when Ahmad’s fishing boat leaves the Gaza City fishing port. Together with his three nephews and a friend, he will stay at sea for 48 hours, trying to catch as many fish as possible within the Israeli-imposed 3 nautical-mile limit.[1] Ahmad (Abu Mahmoud) Sha’ban al-Hissi turned 60 a week ago and has been working as a fisherman since he was 18 years old. As we look back and see how Gaza City becomes smaller and smaller, Ahmad speaks about the hardship he has faced in his four decades as a fisherman: “The sea is like a prison. We can’t move here freely. Our entire lives have become like prisons.” “Later, you will see the soldiers shoot at the fishermen”, adds Subeh, the captain of the boat. Subeh estimates that at 10 o’clock we would witness soldiers shooting at fishing boats from their navy vessels. Subeh is constantly checking the radio and horizon for signs of approaching navy vessels. As we come nearer to the area where the navy vessels patrol, packs of cigarettes and chewing gum are being consumed at a higher speed. The men chew and smoke through all of the stress and anxiety they  feel. “The fear is always with us when we are at sea,” says Subeh. “Our lives are in danger at sea.”.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Waarom Iran geen kernwapens mag hebben

Het is eigenlijk te simpel voor woorden, maar onze regeringsleiders houden daar niet van: waarom mag Iran eigenlijk geen atoomwapens hebben, vraagt freelance journalist Frits van Veen zich af.

Na de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog werd in 1919 de Volkenbond opgericht om de vrede te bewaren en een soort van democratie op wereldniveau te realiseren. De Volkenbond bestond destijds uit 51 landen. De rest van de wereld was nog gekoloniseerd door West-Europese landen.

De Volkenbond kreeg, na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, in 1945 een nieuwe naam: de Verenigde Naties (VN). Het hoofdkwartier kwam in New York, want de Verenigde Staten waren de belangrijkste initiatiefnemer en hadden bovendien inmiddels de atoombom uitgevonden. Zij waren het machtigste land ter wereld.

Inmiddels is de wereld gedekoloniseerd, op Palestina na, en bestaat onze nieuwe “wereldregering” uit liefst 193 landen.

De Verenigde Staten waren tegen het West-Europese kolonialisme. Zij waren immers zelf als onafhankelijke natie ontstaan door zich aan het Britse koloniale juk te ontworstelen. Ze voelden al aankomen dat, als straks al die bijna 200 landen lid zouden zijn van de VN, dat wel eens mis zou kunnen gaan. Misschien niet eens zo gek gedacht, want die gedekoloniseerde landen moesten eerst hun eigen boel op orde krijgen en veel van die landen zijn daar tot op de dag vandaag nog steeds niet klaar mee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Aanslag niet in Gaza beraamd’

Iets dat niet de kranten heeft gehaald – niet in Israel en niet hier. Uit een rapport van het Israelische leger over de gebeurtenissen op 18 augustus,toen diverse aanvallen plaatsvonden in Israel in de buurt van Eilat waarbij acht Israeli’swerden gedood, blijkt dat de aanvallers inderdaad niets te maken hadden met Gaza. Israel had dat toen beweerd en voerde onmiddellijk na de aanval een bombardement uit in Rafah in de Gaza-strook, dat de opmaat werd voor een bloedige periode in Gaza 31 slachtoffers vielen.
Israel heeft nooit bekend gemaakt dat het fout zat met die aanval. Het desbetreffende rapport is geheim gehouden, zo lees ik bij blogger Richard Silverstein (Tikun Olam). Silverstein kent Hebreeuws en volgt dit soort nieuws altijd goed. Hij haalt de militaire correspondent van Yediot Ahronot, Alex Fishman, aan die verslag doet van een bijeenkomst van een hoge Israelische afgezant in Cairo met de leider van de Opperste Militaire Raad in Egypte, de (de facto Egyptische leider) maarschalk Tantawi. De bijeenkomst vond plaats  nadat de Israelische ambassade in Cairo door een boze menigte was belegerd, omdat de Israeli’s tijden de achtervolging van de aanvallers in Eilat ook per ongeluk vijf Egyptische politiemannen hadden gedood.  Het belangrijkste doel van de bijeenkomst met Tantawi was het uit de wereld helpen van de spanningen die daardoor waren gerezen tussen Israel en Egypte.
Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Mijn zoon zou niet moeten worden vrijgelaten

De wisselkoers werd eergisteren vastgesteld op 1:1027. Eén Israelische krijgsgevangene blijkt 1.027 Palestijnse gevangenen waard te zijn, volgens de deal die Hamas en Israël gisteren met elkaar sloten. De 1 staat voor Gilad Shalit , de Israëlische soldaat die in 2006 (op 19-jarige leeftijd) gevangen werd genomen door Hamas strijders aan de rand van de Gazastrook. Bezoek van het Internationale Rode werd door Hamas niet toegestaan en twee jaar geleden was voor het laatst een teken van leven van hem te zien. De 1,027 staat voor de 6,000 anonieme Palestijnse gevangenen die verspreid over 22 Israëlische gevangenissen vastzitten.[1] Onder hen zijn 270 kinderen en zo’n 220 administratief gedetineerden.[2]

De Shalit deal kwam als een verassing. Toevallig zat ik tussen tientallen familieleden van gevangenen toen het nieuws over de gevangenenruil bekend werd. Ze vertelden me over de hongerstaking die zij sinds 2 weken voeren samen met Palestijnse gevangenen in protest tegen de onmenselijke behandeling in Israëlische gevangenissen. We zitten in de protesttent die de groep heeft opgezet voor het Internationale Rode Kruis gebouw in Gaza Stad – de enige verbinding tussen hen en hun gevangen familieleden. Er zijn zelf bedden neergezet voor degenen die uit willen rusten of voor wie zitten te vermoeiend is geworden. De meeste hongerstakers zien er nog redelijk fit uit, gezien de omstandigheden. Anderen liggen op apegapen en hebben totaal geen puf meer.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Luisteren naar het lijdend voorwerp

Vrijdag werd de lang voorziene knuppel in het hoenderhok gegooid: de PNA (Palestijnse Nationale Autoriteit) onder leiding van Mahmoud Abbas legde de Palestijnse aanvraag voor VN-lidmaatschap op tafel. De VN Veiligheidsraad gaat erover stemmen: alleen bij een meerderheid van stemmen en het uitblijven van een (Amerikaans) veto zal Palestina worden toegelaten als volwaardig VN lidstaat.

De speech van Abbas (Abu Mazen) was duidelijk: genoeg is genoeg. De Palestijnse burgers en politici hebben inmiddels alles geprobeerd wat in hun macht lag om het conflict te beëindigen. De afgelopen 63 jaar wisselden vreedzaam verzet, gewapend verzet, ontwapening, onderhandelingen, juridische procedures en zelfs de acceptatie van vele nederzettingen elkaar af. Niets van dit alles bracht het einde van de bezetting of de terugkeer van vluchtelingen dichterbij. De verstreken tijd heeft slechts meer nederzettingen, meer militair geweld en onderdrukking opgeleverd, onder toeziende blik van iedere aangestelde mediator, onderhandelaar en VN vergadering.

De Palestijnen hebben lang genoeg geleden onder bezetting en gewacht op bevrijding en terugkeer. Ze eisen nu op waar ze recht op hebben, aldus Abbas, die voor hem ongebruikelijk gepassioneerd bewoordingen gebruikte in zijn speech. Ook zei Abbas dat de Palestijnen een religieuze framing van het conflict, zoals die door de Israëlische regering geïntroduceerd is, niet accepteren. Even maakte zijn grijze muis imago gisteren plaats voor een op-de-strepen houding. Diverse intermezzo’s van (staande) ovaties doorkruisten zijn toespraak.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende