Wanneer het Israëlische leger Palestijnse slachtoffers maakt, wordt de officiële lezing doorgaans klakkeloos door media overgenomen. Het is de moeite waard terug te komen op de twee schietpartijen waarbij Palestijnen door het Israëlische leger werden gedood. Zoals bekend, reproduceert de Israëlische pers gewoonlijk de lezing die de voorlichtingsdienst van het leger bekendmaakt, zonder zelf op onderzoek uit te gaan. Zodoende duurt het meestal een dag of langer, voordat de een of andere instantie, meestal een mensenrechtenorganisatie, na onderzoek met een ander verhaal komt. En die versie komt dan nooit meer in de krant. In dit geval wil ik wijzen op twee recente schietpartijen. Bij de eerste, op 19 maart, werd een 14-jarige jongen gedood. Bij de tweede, op 22 maart, vielen drie doden en twaalf gewonden.
We willen geen geld verdienen aan bedrijven die de nederzettingen verder versterken en uitbreiden. Maar we hebben wel geprobeerd het gesprek te voeren. En dat duurt meestal jaren.
Directeur Peter Borgdorff van pensioenfonds PGGM legt uit waarom het bedrijf bij zijn besluit blijft om zijn investeringen terug te trekken uit vijf Israëlische banken die zijn betrokken bij de bouw van de nederzettingen in bezet gebied.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
ELDERS - Vorige week schoten Israëlische soldaten een Jordaanse rechter dood. De resulterende diplomatieke rel werd door beide regeringen eendrachtig gesust.
De regering van Jordanië heeft dinsdag met gemak een motie van wantrouwen overleefd, die was ingediend naar aanleiding van de manier waarop Jordanië had geageerd op het doodschieten, vorige week, van de Palestijns-Jordaanse rechter Raed Zuayter net over de grens met Israël door Israëlische soldaten.
De dood van de rechter leidde tot een confrontatie tussen Jordanië en Israël en veel boze reacties. De Jordaanse minister van Buitenlandse Zaken Nasser Judeh ontbood de Israëlische zaakgelastigde om een krachtig protest te laten horen en een onderzoek te eisen. Het Jordaanse parlement stemde vorige week woensdag unaniem voor het uitwijzen van de Israëlische ambassadeur en het opzeggen van het vredesverdrag uit 1994 en gaf de Jordaanse regering een week om op een adequate manier te reageren. Indien de regering dit niet naar tevredenheid deed, zou een motie van wantrouwen volgen. En vorige week vrijdag was er een protestdemonstratie van enkele duizenden mensen voor de Israëlische ambassade in Amman.
Eergisteren, dinsdag, werd de motie van wantrouwen in stemming gebracht, uiteraard zonder dat het vredesverdrag daadwerkelijk was opgezegd of de ambassadeur inderdaad was uitgewezen. De gang van zaken die volgde, geeft goed aan hoe de veiligheidsdiensten in Jordanië er steeds in slagen om manifestaties van ongenoegen als in dit geval in een vloek en een zucht te neutraliseren. Of dat gaat met behulp van dreigementen aan het adres van de geachte afgevaardigden, dan wel met beloftes voor infrastructurele of andere verbeteringen in hun kieskring, is niet duidelijk. Maar uiteindelijk stemden dinsdag slechts dertig afgevaardigden vóór de motie van wantrouwen en waren 81 anderen tegen. De krant Jordan Times gaf aan dat aan de stemming ‘een week van lobbyen’ vooraf was gegaan.
ACHTERGROND - Onlangs overleed Victor Shem-Tov, een links politicus die al in de jaren zestig voor een tweestatenoplossing pleitte.
Victor Shem-Tov, een vroegere leider van de Israëlische Mapam-partij en één van laatst overgebleven linkse voormannen uit de tijd dat links in Israël nog iets voorstelde, is vrijdag overleden op de leeftijd van 99 jaar. Shem-Tov was – met onderbrekingen – parlementslid van 1961 tot 1988. In de jaren zeventig was hij tweemaal minister. Onder Golda Meir was hij minister van Gezondheid en onder Yitzhak Rabin van Sociale Zaken.
Het bekendst was Shem-Tov, die in 1939 uit Bulgarije naar Palestina emigreerde, echter als leider en boegbeeld van de ‘Verenigde Arbeiderspartij’ Mapam, een partij die begin jaren negentig is opgegaan in de nu nog bestaande kleine linkse Meretz-partij. Als zodanig was hij een representant van een soort zionisme waarvan heden ten dage nog waar weinig van over is.
Wat nog maar weinig mensen lijken te weten, is dat Mapam, een van oorsprong marxistische partij, al voordat Israël in 1948 werd gesticht, voorstander was van een binationale staat van Palestijnen en Joden. Na de oorlog van 1948-49, was Mapam voor het laten terugkeren van de Palestijnse vluchtelingen en tegen het vernielen van Palestijnse dorpen. Bij de eerste Israëlische verkiezingen haalde Mapam negentien zetels en werd daarmee de tweede partij. Mapam werd echter buiten de regering gehouden door Ben Goerion, de eerste Israëlische premier, die de voorkeur gaf aan een coalitie met de religieuze partijen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Houdt toevallig nét de Arabische partijen uit de Knesset.
ACHTERGROND - Onder invloed van een zeer aanwezige pro-Israëllobby, heroverweegt PGGM zijn eerdere besluit te desinvesteren in vijf grote Israëlische banken.
Was dit te verwachten? Onlangs besloot het pensioenfonds PGGM om zijn investeringen terug te halen uit de vijf grootste Israëlische banken, omdat die de bouw van de illegale nederzettingen in de door Israël bezette gebieden financieren. Maar nu gaat het Pensioenfonds Zorg en Welzijn, PFZW, dat ressorteert onder PGGM, dit besluit ‘zeer uitgebreid doorlichten’. De directeur van PGGM, Peter Borgdorff, bevestigde dit tegenover het magazine IPE.
En waarom gaat PGGM de zaak nu opnieuw tegen het licht houden? Omdat er protesten zijn gekomen van de Joodse lobby en de daarmee verbonden fundamentalistische organisaties als Christenen voor Israël en de kleine christelijke partijen in de Tweede Kamer. PGGM-bestuurders zijn geschrokken van de reacties. En ‘in de nasleep van het besluit’ om geld terug te halen uit de Israëlische banken, zoals het nu heet, bleek ineens dat de adviseurs van PGGM niet deugden.
Het bleek namelijk dat voorzitter Gert van Dijk van de PGGM-raad ook lid was van het pro-Palestijnse ICCO. Cees Flinterman, lid van de ethische raad van PFZW, bleek lid te zijn van The Rights Forum en van het Steuncomité van het Russell Tribunal on Palestine, die er beide van worden beschuldigd een anti-Israëlagenda te hebben. En tenslotte bevestigde PGGM-directeur Borgdorff op zijn blog dat ‘pro-Palestijnse’ organisaties zoals Cordaid, ICCO, IKV PaxChristi, Oxfam Novib, al jaren lobbyen bij het pensioenfonds en dat PGGM de pensioenen verzorgde voor sommige van deze organisaties.
ACHTERGROND - Pensioenfonds ABP, Nederlands grootste pensioenfonds, heeft een verbazende beslissing genomen. Het heeft woensdag bekendgemaakt dat het geen reden ziet zijn investeringen in Israèlische banken terug te trekken. Het fonds heeft namelijk geconcludeerd dat die banken niets doen wat ingaat tegen internationale wetten of voorschriften.
ABP heeft belangen in Israèls twee grootste banken, Bank Hapoalim en Bank Leumi, evenals in een derde bank, Bank Mizrahi-Tefahot.
De bekendmaking van ABP komt een paar weken nadat collegapensioenfonds PGGM wél zijn beleggingen terughaalde uit vijf Israèlische banken, waaronder Bank Leumi en Bank Hapoalim. PGGM had juist wél geconcludeerd dat de die banken handelen in strijd met het internationaal recht, onder meer door de bouw en andere faciliteiten in de nederzettingen te financieren en door het hebben van kantoren in de nederzettingen. PGGM citeerde daarbij een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof uit 2004, dat concludeerde dat de nederzettingen onwettig zijn en dat ook het verlenen van diensten aan de nederzettingen in strijd is met internationale wetten.
ABP’s investment policy aims to provide a good and affordable pension for all its participants. Part of the investment policy is the ESG-policy (Environment, Social and Governance policy). This ESG-policy is based upon two objective reference points; international laws and regulations, and the principles of the United Nations Global Compact.
Every year the ESG policy is discussed by the ABP Board of Trustees, taking into account all aspects such as changes in laws and regulations, as well as societal signals.
Currently, ABP invests in three Israeli banks. Earlier, within the framework of ABP’s ESG policy, talks have been held with these banks regarding corporate social responsibility. ABP has concluded that these banks themselves do not act in breach of international laws and regulations, and that there are no judicial rulings that should lead to their exclusion. Furthermore, ABP has concluded that the stipulations in the UN Global have not been violated and do not give cause to start a formal engagement process (that possibly could lead to exclusion).
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Uit het rapport Trigger-happy: Israel’s use of excessive force in the West Bank:
The report shows how Israeli forces have repeatedly violated their obligations under international human rights law by using excessive force to stifle dissent and freedom of expression, resulting in a pattern of unlawful killings and injuries to civilians, including children in the occupied West Bank, including East Jerusalem. The report also shows how Israeli forces have been permitted to do so with virtual impunity.
In some cases that Amnesty International has examined, it appears that Palestinians killed by Israeli soldiers were victims of wilful killings; if so, such killings would amount to war crimes.
NIEUWS - Israël heeft dezer dagen te maken met een affaire, waarbij de vraag aan de orde is of het een leraar (aan een middelbare school) is toegestaan kritische geluiden te laten horen over het Israëlische leger en de politiek van de staat. Hoofdpersoon in het verhaal is een leraar maatschappijleer, Adam Verete, in het plaatsje Kiryat Tivon in Noord-Israël. Een leerlinge heeft over hem geklaagd in een brief aan de minister van Onderwijs, die uitlekte, omdat Michael Ben Ari, voormalig aanhanger van de racistische Kach-partij en parlementslid van de ultra-rechtse Nationale Unie, hem op zijn Facebookpagina zette:
Adam brengt zijn politieke opvattingen met nadruk in iedere les. Hij legde uit dat hij extreem links is, dat … onze staat niet eens de staat van de Joden is maar van de Palestijnen en dat wij (Joden) hier niet horen te zijn. Hij onderstreepte ook dat de IDF (het leger, AbuP) abnormaal wreed en gewelddadig is, in tegenstelling tot andere legers. .. de IDF is volstrekt immoreel en hij schaamt zich voor zijn staat. Adam zei ook dat hij tijdens een conferentie in het buitenland “Viva Palestine” had geroepen. Toen ik mijn mening naar voren bracht en zei dat ik het met die dingen niet eens was, lachte hij en zei: “Jij wil gewoon alle Arabieren doden, dat is wat jij wilt.” Natuurlijk is dat niet wat ik wil en ik vertelde hem dat, maar hij negeerde me en ging door met me te vernederen en te beledigen ten overstaan van de hele klas. Toen ik me hierover tot de schoolleiding wendde, hielden ze verschillende gesprekken met hem, waar Adam toegaf dat hij me uit had gelachen om wat ik had gezegd en hij heeft zelfs excuses aangeboden. Het belangrijkste is niet dat hij me belachelijk maakte tegenover de klas, maar het feit dat hij deel uitmaakt van het onderwijs-systeem, en dat hij zijn positie gebruikt om deze verkeerde gedachten over onze staat en ons leger over te brengen aan de leerlingen.
De EP-voorzitter, de Duitser Martin Schulz, sprak tijdens een toespraak voor de Knesset de volgende woorden, zo bericht The Jerusalem Post:
A young Palestinian asked me why Israelis can use 70 liters of water and Palestinians only 17. I didn’t check the data. I’m asking you if it’s right.
En dat viel bepaald niet in goede aarde:
“When he said Palestinians get 17 liters of water for every 70 Israelis get, it was a total lie. It’s preposterous,” [Economy Minister Naftali] Bennett told The Jerusalem Post after the Bayit Yehudi walk-out.”
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
