In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Amerikanen en Britten vallen Libië aan: Over tirannen en olie.
De Arabische Lente begint steeds meer op een winter te lijken. Na de succesvolle en voornamelijk geweldloze revoluties in Tunesië en Egypte is het klimaat steeds harder aan het worden. De overgebleven dictators willen niet wijken en zijn bereid om alle mogelijke middelen tegen hun eigen volk in te zetten. In Libië wordt nu ingegrepen door de internationale gemeenschap:
In Bahrein laat de Soennitische Koning, die als absoluut vorst regeert over een bevolking die in meerderheid sjiitisch is, schieten op demonstranten. Het grote buurland Saoedi-Arabië grijpt in, niet om het belaagde volk te helpen maar de Koning – 15% van soennitisch Saoedi-Arabië is Sjiitisch. De opstand zou immers makkelijk kunnen overslaan naar eigen land. De internationale gemeenschap klaagt hier niet over: lente in Bahrein komt nu even niet gelegen.
Ondertussen in Yemen weet het autoritaire regime niets beters te doen dan schieten op demonstranten:
De huidige interventie van “internationale strijdkrachten” is natuurlijk niet te vergelijken met wat er in Irak in 2003 is gebeurd – maar wel met de 2e golf oorlog in 1991(*). De Arabische Liga heeft om hulp gevraagd, en de Veiligheidsraad van de VN heeft het officieel goedgekeurd. Maar zou dit ook kunnen gebeuren voor Yemen of Bahrein? Waarom wordt er voor die mensen niets gedaan? Het antwoord is niet moeilijk te vinden: olie. Door de onrust is de olieprijs tot het niveau gestegen van vlak voor de Grote Recessie – we betalen inmiddels weer 1.60 aan de pomp. Als de onrust in Libië, en de staten in de Arabische golf niet onder controle gekregen kan worden zal deze zeker verder stijgen. Gadaffi is een terrorist, een moordenaar van zijn eigen volk en ik zal er geen traan om laten als aan zijn moorddadig regime een einde wordt gemaakt door gewapend ingrijpen. Maar laat u niet wijs maken dat om humanitaire redenen wordt ingegrepen.
Steun aan Iraanse terroristen?
Zaterdag 29 januari werd bekend dat de Nederlands-Iraanse Zahra Bahrami in Iran was geëxecuteerd vanwege drugssmokkel. Omdat Iran de Nederlandse identiteit van Bahrami niet erkent, werd Nederland hiervan niet vooraf op de hoogte gesteld. Dit leidde tot een stevige diplomatieke rel waarbij alle ambtelijke contacten van Nederlandse zijde werden bevroren. Minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal noemde de executie een ‘barbaarse daad van een barbaars regime’ en het proces dat ertoe leidde een ‘farce.’
Iran verweet Nederland op haar beurt ‘op te komen voor criminelen en drugskoeriers’ en zelfs steun te geven aan ‘terroristen die verantwoordelijk zijn voor de dood van meer dan twaalfduizend mensen.’ Iran doelt op steun die Nederland zou geven aan de Mudjahedin-e Khalq (MEK), een religieus-linkse organisatie die tot doel heeft de Islamitische Republiek van Iran ten val te brengen.
Wat opvalt aan de berichtgeving rondom deze kwestie is dat zonder uitzondering de media niet serieus ingaan op deze laatste beschuldiging. Aangezien die bijzonder zwaar is, is dat vreemd. Thomas Erdbrink, de Irancorrespondent van de NOS, is een illustratief voorbeeld. Hij doet de kwestie erg gemakkelijk af: ‘de Iraniërs voelen zich in de hoek gezet door Nederland en dan doen ze wat ze altijd doen, namelijk aanvallen.’
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bahrami al eerder veroordeeld wegens drugshandel
Bahrami al eerder veroordeeld wegens drugshandel
Nieuw licht op de zaak…
‘Nederlandse geëxecuteerd in Iran’
‘Nederlandse geëxecuteerd in Iran’
Achterlijk regime rekent af met dissident?
Quote van de Dag: Oorlog tegen Iran
[qvdd]
Via een aanval moeten we onze eigen vernietiging voorkomen.
PVV-kamerlid Wim Kortenoeven vindt oorlog tegen Iran op zijn plaats om te voorkomen dat het land kernwapens operationeel krijgt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.