Die ene keer dat ik Tariq Ramadan, gasthoogleraar aan de Erasmus Universiteit, betaald door de gemeente Rotterdam, live meemaakte, pakte hij een hele zaal vol liberale Hollanders in. Ramadans verdienste is dat hij hetzelfde kan met een zaal niet al te conservatieve moslims. Daaraan ontleent hij zijn (lucratieve) imago als bruggenbouwer. Om iedereen het gevoel te geven dat je één van hen bent, moet je je verhaal natuurlijk steeds een beetje aanpassen aan de omstandigheden. Voor Nederlanders poseer je als een liberaal die graag begrip wil kweken voor conservatieve moslims, en voor een gehoor van conservatieve moslims doe je het omgekeerde. Dus om nou te zeggen dat ik verbaasd was dat hij enige homo- onvriendelijke uitspraken gedaan zou hebben: nee.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Het land in rep en roer! PvdA heeft eindelijk een integratienota waarmee ze lijken te breken met de softe, tolerante houding van de laatste twintig jaar. Andere partijen waren hun al voorgegaan in de “omslag”, mede gedreven door het succes van wat meer uitgesproken politici op rechts.
Dus nu gaat iedereen zich verheugen op de mogelijkheid het probleem van de integratie nu eens werkelijk aan te pakken. Jammer alleen dat dit komende debat waarschijnlijk al achterhaald is voor ze straks goed en wel vruchten begint af te werpen. Over een jaar interesseert het helemaal niemand meer hoeveel nieuwkomers een inburgeringscursus hebben gedaan of hoeveel woordjes een derde generatie allochtoon toch minimaal moet beheersen voor groep 5 van de basisschool. Over een jaar is men bezig om een opstand te onderdrukken die men nu al aan kan zien komen.
Maar waarom gaat die opstand er dan komen? Het antwoord is in de basis eenvoudig: De kredietcrisis. Maar om het goed te duiden moeten we ook kijken naar de recente geschiedenis.
Eerst maar eens de relevante ontwikkelingen de komende tijd schetsen om uit te leggen waar het pijn gaat doen. De kredietcrisis begint er stevig in te hakken. Een van de belangrijkste effecten is die op de werkgelegenheid. Bedrijven grijpen snel het wapen van ontslag om de kosten te reduceren. In diverse landen is de stijging al stevig ingezet. In Nederland komt het wat langzaam op gang. Maar omdat wij voor een stevig deel weer afhankelijk zijn van het buitenland voor onze export en handel, is het niet onwaarschijnlijk dat ook wij over een jaar minimaal 50% meer werkelozen zullen hebben, als het geen verdubbeling wordt.
En dan begint de werkeloosheid in Nederland dus ineens weer een heel belangrijk onderwerp te worden. Daarmee halen we een niveau dat we sinds halverwege jaren negentig niet meer gezien hebben. Maar de overeenkomst met begin jaren tachtig is misschien nog veel relevanter. Toen steeg de werkeloosheid ook in zeer korte tijd heel snel, in combinatie met een aantal andere factoren zoals een ingezakte huizenmarkt.
De associatie met de jaren tachtig is echter om een andere reden heel belangrijk. Een van de ontwikkelingen in die tijd was de groei van extreem rechts. Die vonden een ideale voedingsbodem in de combinatie van werkeloosheid en immigratie. Het was makkelijk zieltjes winnen met wijzen naar allochtonen die “onze banen” afpakken. Maar in die tijd was het eigenlijk ook nog een groot taboe om op die manier naar allochtonen te kijken. De link met racisme hield nog veel mensen tegen om openlijk steun te geven.
De situatie is nu echter aanzienlijk veranderd. Met de komst van Fortuyn (terwijl de werkeloosheid toevallig heel laag was) en partijen als de PVV is wijzen naar allochtonen mainstream geworden. Maar daarbij lag de laatste paar jaar vooral de nadruk op culturele verschillen en de problemen die allochtonen veroorzaakten in met name de volkswijken.
Crosspost: Het nu volgende stuk van Steeph verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Het land in rep en roer! PvdA heeft eindelijk een integratienota waarmee ze lijken te breken met de softe, tolerante houding van de laatste twintig jaar. Andere partijen waren hun al voorgegaan in de ‘omslag’, mede gedreven door het succes van wat meer uitgesproken politici op rechts. Dus nu gaat iedereen zich verheugen op de mogelijkheid het probleem van de integratie nu eens werkelijk aan te pakken. Jammer alleen dat dit komende debat waarschijnlijk al achterhaald is voor ze straks goed en wel vruchten begint af te werpen. Over een jaar interesseert het helemaal niemand meer hoeveel nieuwkomers een inbur- geringscursus hebben gedaan of hoeveel woordjes een derde generatie allochtoon toch minimaal moet beheersen voor groep 5 van de basisschool. Over een jaar is men bezig om een opstand te onderdrukken die men nu al aan kan zien komen. Maar waarom gaat die opstand er dan komen? Het antwoord is in de basis eenvoudig: De kredietcrisis. Maar om het goed te duiden moeten we ook kijken naar de recente geschiedenis.
Eerst maar eens de relevante ontwikkelingen de komende tijd schetsen om uit te leggen waar het pijn gaat doen. De kredietcrisis begint er stevig in te hakken. Een van de belangrijkste effecten is die op de werkgelegenheid. Bedrijven grijpen snel het wapen van ontslag om de kosten te reduceren. In diverse landen is de stijging al stevig ingezet. In Nederland komt het wat langzaam op gang. Maar omdat wij voor een stevig deel weer afhankelijk zijn van het buitenland voor onze export en handel, is het niet onwaarschijnlijk dat ook wij over een jaar minimaal 50% meer werklozen zullen hebben, als het geen verdubbeling wordt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In december schrijven fractieleider Ploumen, fractiespecialist Jeroen Dijsselbloem en Ahmed Aboutaleb de Integratienota ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’. Met enige moeite worstel ik mij door de tekst. Veel open deuren, nog meer nuanceringen en niets wereldschokkends. Een nota waarin iedere, zich aan de wet houdende burger, kan vinden. Wie wil nu geen kansen bieden aan hardwerkende mensen? Grenzen stellen aan vervelend gedrag? Toch komt er kritiek uit eigen gelederen. Eerst werpt ex-minister Vogelaar een steen in vijver, daarna komen andere PvdA’ers met stevige kritiek. De Volkskrant citeert een PVDA lid uit Eindhoven: ‘In uw nota moeten nieuwe Nederlanders zoveel’.
De Volkskrant
In datzelfde artikel van De Volkskrant: Integratiewoordvoerder Dijsselbloem prijst zich gelukkig dat de voornaamste kritiek zich beperkt tot de toon van het stuk. Een nieuw eerste hoofdstuk waaruit meer waardering blijkt voor de dingen die wél goed gaan, haalt de kou uit de lucht, denkt hij. ‘Over de aanpak van het probleem zijn we het eens.’ Ik denk dat Dijsselbloem te vroeg juicht. Immers, het stuk had net zo goed geschreven kunnen zijn door het CDA, de VVD, GroenLinks of TON. Lees de tekst en oordeel zelf. Bent u het hartgrondig oneens met de inhoud? Dan stemt u ongetwijfeld SP of PVV. Het nadenkende deel der natie kan zich wel vinden in de slogan ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’. Dijsselbloem heeft gelijk, de leden hebben geen kritiek op de weinig opzienbarende inhoud, maar de veelzeggende toon.
De onderstaande gastbijdrage is van schrijver / columnist Mohammed Benzakour. Dit artikel verscheen eerder in Trouw. In overleg met Benzakour hebben we omwille van de discussie besloten het artikel ook op Sargasso te plaatsen.
De PvdA wil voortaan culturele misstanden benoemen en keihard aanpakken, zo staat het in ‘Verdeeld verleden, gedeelde toekomst’, zijn nieuwste integratienota. Het moet maar eens afgelopen zijn met die vermaledijde tolerantie, veel te lang is er ‘weggekeken’.
Mooi voornemen. Want na alle duizenden bommen die internationaal gedoogd op Gaza neerdreunen en kinderen en moeders bij bosjes uiteenscheuren (zie bijv. Liveleak.com), denk je ‘Hoera! Eindelijk gaat de PvdA na 60 jaar wegkijken Israël sanctioneren!’
Foutje. Stoppen met wegkijken geldt slechts binnen de landsgrenzen. Hiermee is de PvdA niet alleen internationaal neoconservatief, ook binnenlands heeft men de fortuynistische rechterflank ontdekt. Zo verklaarde voorzitster Lilianne Ploumen in de Volkskrant (23 december): ‘De fout die we nooit meer mogen maken, is het inslikken van kritiek op culturen of religies omwille van de tolerantie.’
In welke kringen heb ik zulks eerder gehoord?
De nota zelf begint met een opsomming van misstanden. ‘Migranten en hun kinderen vallen vaker uit op school dan oorspronkelijke Nederlanders, ze zijn vaker werkloos, afhankelijk van een uitkering en slachtoffer van geweld achter de voordeur. Sommige groepen zijn vaker betrokken bij criminaliteit en overlast.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Een paar weken geleden werd Ella Vogelaar op vrij oncharmante wijze uitgeleide gedaan als minister van Wonen, Werken en Integratie, naar verluidt omdat ze zo slecht communiceerde. Nu liet haar presentatie inderdaad te wensen over, maar het blijft een wat magere reden. Er lijkt vooral een verschuiving in de integratiestandpunten van de PvdA gaande.
Een interview in De Volkskrant met PvdA-voorzitter Lilianne Ploumen bevestigt dat. Ze rakelt namelijk de kwestie van de dubbele paspoorten nog maar eens op:
“Loyaliteit heeft voor mij niets met nationaliteit te maken. Maar de greep van herkomstlanden moet verdwijnen. Om Nederlander te worden moet je je oude nationaliteit in principe opgeven.”
Met de laatste zin toont ze zelf aan dat ze de eerste niet meent. Dat is leuk voor Aboutaleb en Albayrak. Met terugwerkende kracht krijgen ze nog een trap van de partijvoorzitter, nadat bij de start van het kabinet Wilders en even later Marijnissen al loyaliteit en nationaliteit aan elkaar verbonden. Ook de PvdA sluit zich hiermee aan bij het koor van provincialen, dat in een wereldomspannende samenleving een klein hoekje van prikkeldraad probeert te voorzien.
Juist door te stellen dat je geen Nederlander kunt worden met nog een andere nationaliteit “vanwege de greep van herkomstlanden”, zeg je dat mensen – al dan niet vrijwillig – minder loyaal zijn wanneer ze een tweede nationaliteit hebben.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Huub Bellemakers. Het verscheen eerder op zijn eigen weblog, overalleseenmening.nl.
Eberhard van der Laan is nu al een topminister. In het begrotingsdebat Wonen, Wijken en Integratie bleef hij fier overeind staan. Goed nieuws voor de PvdA, minder voor de Partij voor de Vrijheid. Wilders en z?n vrinden konden vrij schieten op z?n voorganger, nu wordt het lastig.
De Volkskrant merkte al op dat Van der Laan “behendig langs politieke poortjes slalomt”. Hij wist in heikele zaken als monitoring van minderheidsgroepen een mooi midden te houden tussen wat nuttig is en wat wenselijk. Als ware hij een CDA-er kwam ie ook meerdere malen weg met een nietszeggend “dat ga ik nader onderzoeken”. En dat op het explosieve integratiedossier.
Het mooiste stukje debat ging echter over de zogenaamde straatterroristen. Deze term heeft Geert Wilders geïntroduceerd, om een soort koppeling te maken tussen de Osama bin Ladens van deze wereld en Hassan op de hoek. Van der Laan is de eerste politicus die een goed weerwoord geeft. Tegen kamerlid Fritsma durfde hij gewoon te zeggen: “hoe erg ook, een straatroof is minder erg dan een terroristische aanslag”. Kijk, dat is heldere taal.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Was het dat minzame glimlachje, die ogen die steeds een vleug arrogantie reflecteerden? Haar henna-haarspoeling of die knalrode lipstick misschien? Was het dat overdreven gesticuleren, of toch die onnavolgbare redeneertrant? Ik heb er dagen over zitten piekeren. Keek op tv naar de reacties van vele anderen, las de comments in dit blog naar aanleiding van haar vertrek.
Als je al die opinies en impressies bij elkaar veegt dan kom je grosso modo aan bij de slotsom, dat niet zozeer haar beleid als minister van Wonen, Wijken en Integratie tot de val hebben geleid. Maar wél de wijze waarop ze het presenteerde in parlement en pers, zowel in lichaamstaal als ook verbaal.
Dat het daarbij echt niet alleen om de beeldvorming in de media ging, bewijzen de vele aanvaringen die Vogelaar veroorzaakte door haar houding tijdens debatten in de Tweede Kamer. Met als absoluut dieptepunt de kwalificatie ‘knettergek’ uit de mond van Wilders. Wat haar overigens tijdelijk enig extra krediet verschafte bij de rest van de oppositie.
Als er al zoiets bestaat als een X-factor voor een politicus annex landsbestuurder, dan ontbeert deze voormalige vakbondsbestuurder ieder greintje daarvan. Zelfs haar persconferentie, waarin zij haar ontslag toelichtte, was tenenknijperig slecht. Evenals haar optreden in NOVA, waarin Vogelaar zich een slecht verliezer toonde en – opnieuw – een beroerd spreker.