Nieuwe feiten over het doodschieten van de twee Palestijnse jongens op Yom al-Nakba

Toch nog maar even terugkomen op de dood van Nadim Nuwara en Mohammed Abu Thaher. Dat waren de twee jongens van 16 en 17 jaar die op 15 mei, Yom al-Nakba, werden doodgeschoten bij Beitunia, tijdens - of eigenlijk in de marge van - een demonstratie en confrontaties met de Israëlische troepen. De zaak heeft veel aandacht gekregen, omdat bewakingscamera's van het gebouw waarvoor de jongens werden gedood, registreerden dat ze werden neergeschoten op een moment dat er volstrekt geen confrontatie met de Israëli's meer plaatsvond en dat de jongens op geen enkele manier militairen of wie dan ook bedreigden. Het was te verwachten dat de pers dit zou oppikken - en zijn tenslotte steeds vaker berichten dat trigger happy militairen jonge Palestijnen doden (denk bijvoorbeeld aan het recente Amnesty-rapport dat 22 gevallen beschrijft).

Door: Foto: Israel Defense Forces (cc)
Foto: Israel Defense Forces (cc)

HRW: Israël schiet in het wilde weg burgers dood in Gaza

, door

ACHTERGROND - Human Rights Watch heeft afgelopen week een boekje open gedaan over de manier waarop Israël in de Gazastrook ongewapende, vreedzame burgers doodschiet in de zogenaamde ‘no go-zone’, een strook van enkele honderden meters breed binnen de Gazastrook, gemeten vanaf het grenshek.

In deze strook ligt volgens de VN 35% van het landbouwgebied van de Gazastrook. Het is dus niet onbegrijpelijk dat de bewoners van Gaza de neiging hebben zich daar op te houden. De no go-zone zou overigens na het bestand dat Israël in 2012 met Hamas overeen kwam, worden afgeschaft, maar deze afspraak behoort tot de lange lijst van afspraken waaraan Israël zich nooit heeft gehouden.

Human Rights Watch citeert cijfers van de VN wanneer het zegt dat sinds begin januari 2014 vier mensen zijn doodgeschoten en 60 gewond (in heel 2013 waren dat vijf doden en eveneens 60 gewonden). Zelf onderzocht HRW zeven gevallen, waaronder de vier met dodelijke afloop.

Die vier betroffen een middelbare scholier die aan het picknicken was, een geestelijk gehandicapte vrouw van middelbare leeftijd die was verdwaald, een man die hertjes fotografeerde en een andere man die puin verzamelde dat zou kunnen worden hergebruikt in de bouw. Onder de gewonden waren twee journalisten en twee demonstranten die olijfboompjes aan het planten waren. Geen van de slachtoffers was betrokken bij een militaire operatie (iets wat ook Israël nooit heeft beweerd). Sara Leah Whitson, de directeur Midden Oosten van Human Rights Watch, noemde het ‘verschrikkelijk’ dat Israël mensen zomaar neerschiet, alleen omdat ze een denkbeeldige lijn overschrijden.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Waan van de dag

Israëlische leger beschuldigd van geweld tegen journalisten

, door

Misschien hebben ze liever geen pottenkijkers bij het pacificeren van de inboorlingen. Of misschien is dit gewoon een gevolg van ‘ermee weg kunnen komen’. Wie zal het zeggen?

The Foreign Press Association on Sunday accused the Israeli army of “deliberately targeting” journalists after soldiers fired rubber bullets and threw stun grenades at photojournalists clearly identified as press. […]

The FPA said it had complained about some 10 such incidents over the past two years, none of which had been properly investigated, adding that the army and the military police had a “dismal track record” for looking into such incidents.

Foto: Israel Defense Forces (cc)

Twee gevallen van fataal gebruik van geweld door het Israëlische leger: een terugblik

, door

ACHTERGROND - Wanneer het Israëlische leger Palestijnse slachtoffers maakt, wordt de officiële lezing doorgaans klakkeloos door media overgenomen.

Het is de moeite waard terug te komen op de twee schietpartijen waarbij Palestijnen door het Israëlische leger werden gedood. Zoals bekend, reproduceert de Israëlische pers gewoonlijk de lezing die de voorlichtingsdienst van het leger bekendmaakt, zonder zelf op onderzoek uit te gaan. Zodoende duurt het meestal een dag of langer, voordat de een of andere instantie, meestal een mensenrechtenorganisatie, na onderzoek met een ander verhaal komt. En die versie komt dan nooit meer in de krant.

In dit geval wil ik wijzen op twee recente schietpartijen. Bij de eerste, op 19 maart, werd een 14-jarige jongen gedood. Bij de tweede, op 22 maart, vielen drie doden en twaalf gewonden.

Het slachtoffer van de eerste schietpartij was de 14-jarige Youssef Shawamrah (aanvankelijk werd gemeld dat hij 19 was, later dat hij 15 was). Hij werd met drie kogels doodgeschoten, terwijl twee andere jongens (15 en 12) door de Israëliërs werden gearresteerd. Het officiële verhaal van het Israëlische leger was dat de kinderen het ‘Afscheidingshek’ zouden hebben willen beschadigen en niet op waarschuwingen hadden gereageerd. Het Ma’an News tekende erbij aan dat de kinderen op weg waren gegaan om planten te verzamelen die in een populair Palestijns gerecht worden gebruikt.

Foto: Johnk85 (cc)

Leraaraffaire legt benauwde situatie Israëlisch onderwijs bloot

, door

NIEUWS - Israël heeft dezer dagen te maken met een affaire, waarbij de vraag aan de orde is of het een leraar (aan een middelbare school) is toegestaan kritische geluiden te laten horen over het Israëlische leger en de politiek van de staat. Hoofdpersoon in het verhaal is een leraar maatschappijleer, Adam Verete, in het plaatsje Kiryat Tivon in Noord-Israël. Een leerlinge heeft over hem geklaagd in een brief aan de minister van Onderwijs, die uitlekte, omdat Michael Ben Ari, voormalig aanhanger van de racistische Kach-partij en parlementslid van de ultra-rechtse Nationale Unie, hem op zijn Facebookpagina zette:

 Adam brengt zijn politieke opvattingen met nadruk in iedere les. Hij legde uit dat hij extreem links is, dat … onze staat niet eens de staat van de Joden is maar van de Palestijnen en dat wij (Joden) hier niet horen te zijn. Hij onderstreepte ook dat de IDF (het leger, AbuP) abnormaal wreed en gewelddadig is, in tegenstelling tot andere legers. .. de IDF is volstrekt immoreel en hij schaamt zich voor zijn staat. Adam zei ook dat hij tijdens een conferentie in het buitenland “Viva Palestine” had geroepen. Toen ik mijn mening naar voren bracht en zei dat ik het met die dingen niet eens was, lachte hij en zei: “Jij wil gewoon alle Arabieren doden, dat is wat jij wilt.” Natuurlijk is dat niet wat ik wil en ik vertelde hem dat, maar hij negeerde me en ging door met me te vernederen en te beledigen ten overstaan van de hele klas. Toen ik me hierover tot de schoolleiding wendde, hielden ze verschillende gesprekken met hem, waar Adam toegaf dat hij me uit had gelachen om wat ik had gezegd en hij heeft zelfs excuses aangeboden. Het belangrijkste is niet dat hij me belachelijk maakte tegenover de klas, maar het feit dat hij deel uitmaakt van het onderwijs-systeem, en dat hij zijn positie gebruikt om deze verkeerde gedachten over onze staat en ons leger over te brengen aan de leerlingen.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Jiskefet – Johnny en Willie – Snackbar

, door

Oude Jiskefet sketch weer relevant met geweldadigheden Israël en Gaza. Nu het Israëlische leger van de oorlog een game maakt en jonge soldaten instagrammend fris en vrolijk het strijdgeweld in marcheren verwoordt dit fragment goed het op sensatie beluste ‘oorlogje kijken met bier en chips voor de buis’ gevoel dat een smaldeel van de Westerse bevolking op haar beurt ventileert via social media. Oorlog als amusement via CNN of Twitter, 20 jaar later nog geen verschil.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moord en aardbeien in Gaza

, door

Afgelopen donderdag werden twee Arabieren bij de grens van Gaza door het Israëlische leger uitgeschakeld. Een terreureenheid die op een voertuig van het IDF heeft geschoten, zegt het Israëlische leger. Nathan Stuckey, die regelmatig vanuit Gaza bericht voor de International Solidarity Movement, sprak met de familie. Die vertelt een heel ander verhaal.

Nasr Ibrahim Alean was een 23-jarige boer uit Beit Lahia. Op 3 November 2011 werd hij vermoord. Hij was bezig aardbeien te plukken in zijn veld toen hij in het been werd geschoten door het Israëlische leger. Hij riep zijn vriend van 22, Mohammed Aboe Helmeyyah, om hem te helpen. Mohammed probeerde hem in veiligheid te brengen, maar beiden werden gedood door een raket van een Apache-helikopter. Nasr is niet de eerste boer in Gaza die door het IDF is vermoord, en hij zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn.

Nasr werd vermoord terwijl hij aan het werk was in een veld dat op 500 meter afstand ligt van de grens. Buiten de “bufferzone” dus die de Israëli’s hebben opgelegd, en die in werkelijkheid een 300 meter wijde zone des doods is die Gaza omringt.

Dit is niet ongewoon; het risicogebied rond de grens reikt volgens de VN zover als één à twee kilometer. Nasr wist dat hij zijn leven riskeerde toen hij naar zijn werk ging, maar hij had geen andere keuze. Hij had het geld nodig om te trouwen, en arbeid op het land was het enige werk dat hij kon vinden. Gaza is in staat van beleg en de werkloosheid is alomtegenwoordig. Niet alleen zijn vele importgoederen verboden, maar de meeste exportgoederen eveneens.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klokkenluidster in de enige democratie in het Midden-Oosten

, door

Een rechtbank in Tel Aviv heeft Anat Kamm, een 23-jarige journaliste die in haar diensttijd als secretaresse van generaal-majoor Yair Naveh documenten kopieerde en doorspeelde aan het dagblad Haaretz tot 4,5 jaar cel veroordeeld. Ook kreeg ze anderhalf jaar voorwaardelijk. De twee jaar die zij al onder huisarrest had doorgebracht werden niet meegeteld.

De veroordeling van Kamm vond plaats op basis van een zogenoemde plea bargain, die al in februari van dit jaar door de rechtbank was geaccepteerd. Kamm werd onder de plea bargain niet, zoals haar aanvankelijk ten laste werd gelegd, vervolgd wegens spionage of het in bezit houden van documenten met de bedoeling de staatsveiligheid te schaden. Daarop staan maximumstraffen van levenslang. In plaats daarvan bekende ze schuld ten aanzien van het onrechtmatig in bezit hebben van documenten en het doorspelen daarvan aan derden. Het maximum op het onrechtmatig in bezit hebben van documenten was zeven jaar en het doorspelen ervan aan derden 15 jaar.

Wat Kamm, een journaliste bij de internet-krant Walla, gedaan heeft is het volgende:

In haar diensttijd-functie van secretaresse bij generaal Naveh, die toen commandant was van Israels Centrale Sector (waaronder ook de Westoever valt) merkte ze dat het Naveh en leger een uitspraak aan hun laars lapten van het Israelische hooggerechtshof en targeted killings (buitengerechtelijke moorden) uitvoerden van Palestijnen, ook als dat zelfs volgens de maatstaven van het Israelische hof ongeoorloofd was, omdat die Palestijnen ook gewoon gearresteerd hadden kunnen worden. Kamm besloot dit in de openbaarheid te brengen. Ze kopieerde en verzamelde in totaal zo’n 2000 documenten die ze doorspeelde aan Haaretz-verslaggever Uri Blau, die in 2008 over de zaak publiceerde.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige