Fritz Bicknese, Teunis de Groot en Frans-Willem Kusters. Mogen niet enkel hùn naam met SSer Heinrich Boere verbonden blijven. Voor 400€ extra ging hij wel even 52 mensen verraden. Proces bezig in Aachen, zijn verdediging: "ik volgde enkel bevelen op". Twee Israëlische officieren hebben dat dan weer niet gedaan, zegt hun legerleiding. Zij hebben, zomaar gewoon en op eigen houtje, witte fosforbommen op Gazastad gegooid. Op eigen houtje een middelvinger naar de wereld uitstekend? Dòen dacht de GoldmanSachsbank. Even slikken: zij gaan hun CEO, meneer Blankfein, dit jaar een potentiële 100 miljoen dollar uitbetalen. Een goed signaal, voorwaar! Andere fosforbommengooier: de Paus heeft de smaak kennelijk te pakken. Nu moet de Britse regering eraan geloven [sic] . Ze willen ook daar zowaar rechten aan gays and lesbians toekennen. Niet als het van het Vaticaan afhangt! Pure Morning Glory: misschien waren Hillary en Norgay in 1953 niet de eersten die de Everest piekten? Hier de story, daar de lekkere nerdy fotodetectievenroman. Zullen ze de vestzakKodak uit 1924 vinden?
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In tijden van crisis wordt duidelijk aan wie je wat hebt. Wie houdt zijn rug recht en durft te vechten en wie capituleert en vlucht? De strijdvaardige Britse Milieuminister Ed Miliband (40) is iemand met wie je de oorlog kan winnen: de oorlog tegen klimaatontkenning. Op het moment dat zijn Nederlandse collega Jacqueline Cramer in een bange reflex al met haar pootjes omhoog gaat liggen en kritiekloos de beweringen van smaadcampagne tegen het IPCC overneemt toont Miliband juist zijn tanden. Zondag waarschuwde hij in een interview met kwaliteitskrant The Guardian voor de desastreuze gevolgen als we (klimaat)wetenschap opzij schuiven voor smaad en desinformatie. Hij sprak zich vastberaden uit voor bestrijding van de misleidende smaadcampagne van de klimaatontkenners tegen het IPCC. Zo zegt Miliband: “There are a whole variety of people who are sceptical, but who they are is less important than what they are saying, and what they are saying is profoundly dangerous.. ..Everything we know about life is that we should obey the precautionary principle; to take what the sceptics say seriously would be a profound risk”.
De door de klimaatontkenners vurig gewenste paradigma verandering krijgt steeds meer voet aan de grond: het vertrouwen in het IPCC is scherp gedaald, het publiek denkt werkelijk dat er fraude is gepleegd en concludeert vervolgens dat die hele klimaatverandering ook wel niet waar zal zijn. Wat wil je anders met dergelijk onverschillige items op Vara’s Nieuwslicht? Veel politici schuiven nu vanuit inhoudelijke onzekerheid en electorale afwegingen op richting de (ogenschijnlijk) winnende partij: de klimaatontkenners. Maar Miliband gaat juist in de aanval en ademt de geest van een illustere voorganger die ooit op een cruciaal moment sprak: “we shall fight on the beaches, we shall fight on the landing grounds, we shall fight in the fields and in the streets, we shall fight in the hills; we shall never surrender”. We zullen zien wie er uiteindelijk gelijk krijgt. Blijkt het nu al veranderende klimaat toch niet te veranderen? Laat het IPCC politiek gemotiveerde morosofen toe en worden alle rapporten herschreven vanuit de religie dat de mens nooit invloed zou kunnen hebben op het klimaat? Of lukt het om op wetenschappelijke wijze informatie te blijven verzamelen, te beoordelen en hierop beleid te voeren? It’s our future, we decide.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
“U hebt het charisma van een dweil en het uitzicht van een bankbediende” ‘Euro’-‘parlements’lid Nigel Farage tegen onze president. Zo gaat het wanneer je gefrustreerde provinciaaltjes die ooit de wereldzeeën bevoeren laat doen. Uiteraard heeft de man niets persoonlijks tegen Van Rompuy. Wat later komt er al heel wat inhoudelijkers naar boven: “U bent de sluipmoordenaar van de Europese democratie en de nationale staten.” Nu nog de eer aan zichzelf houden, want als Europa dan toch zo slecht is, waarom ga je dan niet ergens anders wonen, Nigel? [Bron: De Standaard]
Further to our article “Now the EU spouts off…about our milk jugs” on February 3, we have been asked to point out that there is no proposed EU ban on milk jugs or any other milk containers”. (Daily Express)
Het kan dus wel: een krant die halfslachtig …maar tóch excuses maakt voor ongefundeerde tendentieuze berichtgeving. De Britse Daily Express zoog vorige week een verhaal over de Europese Unie die melkkannen in de typisch Britse teashops zou willen verbieden compleet uit haar duim. Het zal wel een hoernalistieke reflex zijn geweest waarmee men wilde inspelen op lucratieve euroskeptische sentimenten onder het publiek? Voor je het weet bepaal je immers met een je eigen relletje de mediadiscussie voor een klein weekje en verkoop je (eenmalig) een paar duizend extra exemplaren van je dode boom. Na Referendumgate, Fitnagate en Climategate weet iedere calculerende journalist immers dat je euroskepsis, klimaatskepsis, xenoskepsis én alle andere vormen van latent aanwezige skepsis tot de laatste druppel dient uit te melken voor het beste commerciële resultaat, ongeacht de feiten. Maar zo nu en dan sorry zeggen, dat kan er dus ook bij horen. Anders worden we op een dag nog eens massaal journaliskeptisch, of bent u dat eigenlijk al?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
