Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Top drie Nederlandse taboes
Edge of Europe trapt de overzichtenmaand af met een top drie van Nederlandse taboes. Opvallend is dat ik geen incidenten heb kunnen vinden in 2011 in Nederland die wijzen op taboes rond de islam of de profeet Mohammed. Ik zal niet ontkennen dat die taboes bestaan, maar deze zorgden het afgelopen jaar niet voor vuurwerk of voor media die zich in rare bochten wringen.
Er heerst in Nederland een taboe op rechts terrorisme. Breivik was een “eenzame gek”, de naziterreuraanslagen op moslims en andere Kanacken in Duitsland heten nog altijd zuinigjes “dönermoorden” en de vele pogingen tot aanslagen op moskeeën in Nederland worden keurig onder het tapijt geveegd. Rechts terrorisme bestaat niet. Terreur is het exclusief domein van links en natuurlijk vooral van hun bloedbroeders de moslims, wier kinderen dan ook al jaren “straatterroristen” worden genoemd. Dus: kinderen die rondhangen en naar je buurmeisje sissen zijn terroristen en Duitse neonazi’s die Turken overhoop schieten uit extreemrechtse politieke motieven zijn dat niet.
Een enorm taboe is ook Geert Wilders afbeelden als dode. Dit leidde tot moralistische afkeurblogjes en een krokodillentranen huilende Hero Brinkman bij Pauw & Witteman. Een gevoelig mens, die Hero. Een kraker die een – echte – schedelfractuur is geslagen, is “mooi” want “ze staat nog“, maar zijn – getekende – vriend en politiek leider met een – getekende – keukenschaar in zijn borst is aanleiding voor minutenlang gedreig met rechters en gedramatiseer, bijgestaan door Witteman die de voormalige ME’er gedienstig een misplaatste vergelijking met Theo van Gogh aandraagt.
En Geert zag dat het goed was
Afgelopen nacht liep een zeiljachtje van een meter of twaalf in zware zee op de rotsen bij Brindisi, met aan boord vierenzeventig vluchtelingen; voornamelijk Koerden, Afghanen, Irakezen en Iraniërs. Er zijn drie doden geteld en nog dertig opvarenden vermist. De “gelukszoekers” vertrokken uit Turkije en vergingen na vijf dagen letterlijk in het zicht van de haven.
Zullen we deze vierenzeventig “illegalen” die vijf dagen doorbrachten op een bootje geschikt voor vier man eens anders framen? Zo moeilijk is dat niet – de hoofdmoot komt uit landen die volgens de PVV islamofascistische regimes hebben. En zeker in het geval Iran en Afghanistan is daar weinig op af te dingen.
Maar daar hoor je de politiek niet over; Geert Wilders weet maar al te goed dat medelijden met de slachtoffers van die verschrikkelijke islam geen drijfveer is voor zijn kiezers. De opgeknoopte homo’s in Teheran bungelen daar slechts om “links” mee om de oren te slaan. De vervolgde christenen in Irak lijden alleen maar omwille van het aantonen van het Grote Gevaar.
Doel is nadrukkelijk niet om deze mensen te helpen. Niet met het zenden van troepen, niet met het sturen van hulp, niet met het toelaten in onze landen. Mochten er revoluties – in de woorden van Wilders: burgeroorlogen – uitbreken in die landen, dan moet Nederland op slot en gaat de propagandamachine overuren draaien om vooral het slechte nieuws te benadrukken. Die Arabische lente – Wilders heeft er nooit in geloofd. Zegt hij.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Linkse kerk” maakte Geert Wilders groot
Niet de rechtse media, maar de linkse kranten en omroepen zijn degenen die Geert Wilders en de PVV groot maakten. Ze boden een spreekbuis, zegt freelance journalist en voormalig Volkskrant-journalist Frits van Veen.
Dat er iets heel griezeligs in dit land aan de hand is, werd mij afgelopen dinsdag duidelijk toen ik naar het debatprogramma Pauw & Witteman keek. De twee topinterviewers hadden gehoord dat vier van de vijf Marokkanen en Turken “nog steeds” met andere Marokkanen respectievelijk Turken trouwen. Hoewel de tafelgasten hun best deden wat tegengas te geven (“Zou het bij autochtone Nederlanders niet veel anders zijn?”), waren de twee interviewers niet te stuiten. Het schuim stond hen bijna aan de mond. Dit kon toch niet? Dit duidde toch op een op een volstrekt gebrek aan integratie?
Het ging dus niet om importhuwelijken, waarbij de bruid of bruidegom uit het land van herkomst wordt gehaald. Dat is tegenwoordig nog maar een miniem deel van de huwelijken in deze kringen.
Dat 20 procent van de Turken en Marokkanen met iemand uit een andere bevolkingsgroep trouwt, lijkt mij eerlijk gezegd een verrassend positieve wending in de integratie. Bij autochtone Nederlanders ligt dat percentage aanmerkelijk lager. En dat terwijl van immigrantengemeenschappen, waar ook ter wereld en van welke origine ook, bekend is dat zij meestal zo dicht mogelijk tegen elkaar aan kruipen.
Angela en Geert in de modder
“Een monetair systeem van een volk weerspiegelt alles wat een natie wil, doet, ondergaat, is”; het is een opmerking van Schumpeter die ik vond in the Economist. Nu is er met ons monetaire systeem wat mis: dat bengt bij mij onrust teweeg, misschien zelfs een identiteitscrisis. Wat zijn de bankbiljetten in mijn zak volgend jaar nog waard?
De weeffouten van de euro worden politiek niet besproken, zo schreef ik in “de ondraaglijke lichtheid van de ideologie”. Daags na verschijning daarvan kreeg ik van mijn partij een invitatie voor een discussie over Europa, met de titel “een rechtvaardige oplossing”. Huh? Is dat de goede vraag? Moeten we alleen even wat onrecht wegwerken in Europa? Het probleem lijkt iets ingewikkelder.
Waarom spreken we niet over de onderwerpen van de crisis, die er echt toe doen, over aanpassingen in de verdragsteksten, die voor grotere stabiliteit kunnen zorgen? Want, zeg ik simpeltjes, het kernprobleem is dat de stabiliteit rond de euro zoek is en dat stabilisatoren onvoldoende werken. Dat is ook, misschien vooral, een politiek probleem. Dus niet alleen monetaire specialisten moeten zich met het debat bemoeien, maar ook politici. Onlangs heeft De Jager nog dapper geroepen dat alle scenario’s werden onderzocht op Financiën; daar moest de Tweede Kamer meer van weten. Maar Rutte en De Jager hielden hun kaken vrijwel geheel op elkaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
‘Palestina is geen Jordanië’
Zou iemand Wilders al gewaarschuwd hebben? Eén van zijn goede politieke vrienden, niemand minder dan de ideologisch zo aan hem verwante racistische Israelische minister van buitenlandse zaken Avigdor Lieberman, heeft een uitspraak gedaan die hem (en zijn compaan PVV-kamerlid Kortenoeven die zich graag presenteert als ‘Midden-Oostenexpert’) lelijk in verlegenheid zou moeten brengen. Het gaat over Jordanië. Jordanië als Palestijnse staat om precies te zijn. Weliswaar is Wilders niet snel in verlegenheid te brengen. In het hermetisch gesloten systeem van zijn door hemzelf geconstrueerde beeld van de islam, en van de wereld in het algemeen, is nu eenmaal weinig ruimte voor de realiteit, zo lijkt het. Maar toch.
Lees even mee: Hier is om te beginnen het verkiezingsprogramma van de PVV bij de laatste verkiezingen:
Sinds 1946 bestaat er een onafhankelijke Palestijnse staat, daarom noemt de Nederlandse regering ‘Jordanië’ voortaan gewoon ‘Palestina’.
Of Wilders in een speech voor het ultra-rechtse Hatikva-partijtje op 5 december 2010 in Tel Aviv:
But as long as the West refuses to understand how the Palestinians are used as a weapon against Israel, it will not be able to see who is truly to blame; it will not be able to see that it is not Israel’s duty to provide a Palestinian state – for the simple reason that there already is a Palestinian state and that state is Jordan.
Indeed, my friends, Jordan is Palestine.
Apocalyptisch wereldbeeld van Breivik en Wilders heeft niets met Islam te maken
Moslims zijn vanouds niet anti-joods en anti-homo. De westerse agressie tegen hen mist elke grond, zegt Frits van Veen, journalist, gespecialiseerd in Noord-Afrika en het Midden-Oosten.
Het bloedbad dat de Noor Anders Breivik in juli in Oslo aanrichtte, is al weer vergeten. De door hem bewonderde Geert Wilders heeft vanuit de achterkamertjes, als gedoogpartner van een minderheidskabinet, een grote invloed op het bestuur van ons land.
Het “apocalyptische wereldbeeld” dat Breivik en Wilders destijds door veel commentatoren werd toegedicht, waart nog steeds door Europa, al wordt alle aandacht nu opgeeist door de financiele crisis. Samen kan dat een explosief mengsel opleveren. Zie de atoombomcrisis rond Iran.
Er zijn drie, steeds weer terugkerende onderdelen van dit wereldbeeld, die zich toespitsen op de islam. Is deze relatief jonge wereldgodsdienst antisemitisch (Wilders zegt zelfs fascistisch), is de islam anti-homo en zijn de aanhangers van deze godsdienst, desnoods door terreur, uit op de wereldheerschappij?
Ik denk dat de eerste twee vragen beantwoord moeten worden met: vanouds niet, maar misschien is er een kentering. Het antwoord op de derde vraag is moeilijker. Opmerkelijk is op zijn minst dat wat we nu moslimextremisme noemen, begonnen is in de Palestijnse gebieden en dat twee prominente Palestijnse extremisten christenen waren.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Onderzoek naar herintroductie gulden en meer…
PVV-leider Geert Wilders wil laten onderzoeken wat het voor de Nederlandse economie zou betekenen als we uit de euro stappen. Als dit onderzoek uitwijst dat de gulden op de lange termijn voordeliger uitpakt dan de euro, wil hij een referendum organiseren. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik Wilders de meest abjecte politicus sinds 1945 vindt. Maar op dit punt ben ik het wel met hem eens: we moeten met alle scenario’s rekening houden.
Tot nu toe zijn de somberste voorspellingen voor de economische crisis uitgekomen. Al in 2006 voorspelde hoogleraar economie Nouriel Roubini dat Italië het nieuwe Argentinië zou worden. Dat betekent banken die hun deuren sluiten, een overheid die geen nutsvoorzieningen meer kan leveren en een samenleving zonder geld. Het faillissement van Italië zal onherroepelijk overslaan op Frankrijk en de rest van de Europese Unie. Journalist en econoom Mathijs Bouman gaf deze week aan dat in het ergste geval er in Nederland ‘geen geld meer uit de muur komt’. Je kan zoiets wegwimpelen als stemmingmakerij of overdreven angstig, maar gezien het verloop van de crisis moet ook met dit scenario rekening gehouden worden. Wat ik mij nu afvraag: heeft de Nederlandse overheid al plannen klaarliggen voor de dag dat er ‘geen geld meer uit de muur komt’? Naast een onderzoek naar de lange termijn kosten van de euro zullen er nu ook plannen gemaakt moeten worden voor het moment dat de euro er op korte termijn misschien (even) wel helemaal niet meer is. Of gaan we dan met ‘Artasmoney’ betalen?