De gevreesde lange arm in Egypte

Vanaf heden geregeld een bijdrage van Abu Pessoptimist, een Nederlandse blogger in Israel. Vandaag zijn eerste bijdrage die ook op zijn blog is te lezen. Met een beetje moeite misschien nog wel net te lezen, het opschrift van dit dossiertje: in het Arabisch staat er 'Het bombarderen van de Kerk van de Twee Heiligen in Alexadrië'. De foto is gemaakt in het hoofdkwartier van de Amn al-Dawla, de Egyptische Staatsveiligheidsdienst in Nasr City in Cairo. De kans dat er veel belastends uitkomt is niet groot, de Staatsveilgheidsdienst heeft letterlijk karrevrachten papieren verbrand en door de shredder gehaald, zoals de foto hieronder laat zien.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Martelpsychologen CIA binnenkort voor de rechter

De twee psychologen die het folterprogramma van de CIA hebben opgezet, zullen zich binnenkort voor de rechter moeten verantwoorden. Ze streken miljoenen op om CIA-ondervragers en militair personeel te leren hoe die vermeende terroristen moesten folteren.

De burgerrechtenorganisatie ACLU heeft namens enkele slachtoffers en nabestaanden van het folterprogramma – waarin nogal wat volstrekt onschuldigen jarenlang werden vastgehouden en gemarteld op geheime locaties – een rechtszaak aangespannen.

Een Amerikaanse senaatscommissie maakte anderhalf jaar geleden al gehakt van de praktijken en de resultaten van het folterprogramma.

James Mitchell liet zich eerder uitgebreid bevragen door VICE.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Standard Operating Procedure

DOCUMENTAIRE - Errol Morris is een wereldvermaard documentairemaker, met films over Stephen Hawking, Robert McNamara en Donald Rumsfeld, de holocaustontkennende executietechneut Fred Leuchter en een vermeende SM-verkrachteres van een Mormoonse missionaris.

Wat ik niet wist was dat Morris in 2008 ook een twee uur durende documentaire had gemaakt over het verhaal achter de beruchte Abu Ghraib-foto’s. In gesprekken met een aantal van de voornaamste betrokkenen, waaronder Lynndie England, wordt duidelijk hoe de behandeling van de gevangenen in Abu Ghraib zo snel zo uit de hand konden lopen.

Het loont met het oog op komende Bevrijdingsdag wel de moeite Standard Operating Procedure eens te bekijken; met name omdat er Nederlandse columnisten bestaan die martelen een prima idee vinden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

De Architect

Luitenant-kolonel b.d. James Mitchell is een van de twee psychologen die genoemd worden als de architecten van het folterprogramma van de CIA.

VICE News zag kans om hem uitgebreid te spreken. En Mitchell popelt om zijn kant van het verhaal te doen, al kan hij niets bevestigen of ontkennen. Hij is het in ieder geval niet eens met psychologen die zeggen dat ‘enhanced interrogation’ niet werkt.

Hannah Arendts dictum over de banaliteit van het kwaad blijkt ook hier weer eens op te gaan. Mitchell vond het na 9/11 gewoon zijn morele plicht om zijn land te dienen en zijn expertise in te zetten om het land veiliger te maken tegen islamitische ‘jedi warriors’ die er op uit zijn om de Westerse beschaving om zeep te helpen.

En zien we daar nu het favoriete citatenboek van Hans Jansen in Mitchells kast staan?

Quote du Jour | Rectal rehydration

Het Amerikaanse senaatsrapport over folteringen door en in opdracht van de CIA is afgelopen dinsdag publiek gemaakt, en de media zijn in een staat van grote verontwaardiging.

The summary is filled with examples of torture and abuse that shock the conscience. For example, at least five CIA detainees were subjected to “rectal rehydration” or “rectal feeding” in order to establish total dominance over the prisoner. Some detainees were placed in ice water “baths.” Others were threatened with handguns and power drills (…) An al Qaeda suspect known as Abu Zubaydah, became “completely unresponsive with bubbles rising through his open full mouth” during a particularly aggressive session of waterboarding. Another detainee died due to hypothermia in a freezing prison.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.