Polarisatie, oplossing of probleem?

Polarisatie is inmiddels alweer een tijdje een hippe term in de media en binnen de politiek. Volgens de voorstanders is polarisatie goed om zaken eindelijk eens besproken te krijgen, de onderste steen boven te krijgen. Dankzij de polarisatie zou het mogelijk zijn om hervormingen door te voeren en de bezem door de regenten cultuur te halen. Polarisatie hoort inmiddels al weer een aantal jaren bij het publieke debat. De vraag die bij mij opkomt is dan ook: draagt deze polarisatie echt bij aan het oplossen van de problemen binnen Nederland?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilt u aub uw smoel houden?

Hou je smoel! (Foto: Flickr/___federico___)De geest van Theo lijkt nog steeds onverminderd door ons land te waren. Iedereen moet tegenwoordig niet alleen overal een mening over hebben, maar deze het liefst ook nog op TV of op het internet verkondigen! Dit alles onder het strijdlustig wapperende vaandel van vrijheid van meningsuiting. Dit is goed voor Nederland, wij zijn de samenleving! Openheid, geen gluiperige achterkamertjespolitiek. Altijd overal inzicht in ieders mening, alle besluitvorming publiekelijk uitvechten. Je moet immers altijd voorbereid zijn als er een publiciteitsgeile cameraploeg een microfoon onder je snufferd duwt. Of beter nog deze zelf opzoeken.

Een recent voorbeeld hiervan zijn de uitspraken van Korpsbeheerder Hubert Bruls die openlijk in de media moet verkondigen dat hij lekker niet gaat doen wat er van hem gevraagd wordt. Excuse me? Als je het niet met iets eens bent kan je dat ook binnenkamers te berde brengen. Niet alles hoeft in de media gebracht te worden. Binnen veel overheidsinstellingen lijkt het idee te heersen dat je een eiland op zich bent als korpsbeheerder of burgemeester. Wanneer je je gelijk niet kan halen dan stap je naar de media! Dat je daarmee het vertrouwen in een instelling beschadigt? Ach, collateral damage in de strijd om de vrije mening. In het bedrijfsleven zo openlijk de broodheren bekritiseren is toch al snel een enkeltje richting arbeidsbureau.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De entertainmentwaarde van Amy Winehouse

Amy Winehouse live (Foto: Flickr/podiluska) Het zal weinigen van ons ontgaan zijn, fan of niet, muziekliefhebber of niet. Amy Winehouse beheerst de media met haar destructieve levensstijl. Het kijken naar, en lezen over, hoe een medemens zichzelf kapot maakt is entertainment. Niet voor niets vind je de meeste artikelen over Amy dan ook steevast onder het kopje “entertainment”. Het gaat inmiddels zover dat er zelfs een website is waar je de datum kan voorspellen wanneer ze dood gaat. Blijkbaar kan je er een iPod mee winnen. Uhm… tja, hoera?

Wat niemand zich lijkt af te vragen is wat dit over ons als mens en samenleving zegt. Wat zegt het over een beschaving als iemand die zichzelf kapot maakt entertainment is? Net een stapje hoger dan de Romeinen die voor hun plezier een dagje uit gingen naar het Colosseum om hun medemens verscheurd te zien worden door wilde beesten misschien? Natuurlijk hebben wij geen directe invloed op haar leven, maar we consumeren alsnog leed als vermaak. Bij websites die over haar berichten is vaak geen sprake meer van het brengen van nieuws. Een grote groep mensen smult enkel van de zoveelste foto’s waarop ze zichzelf kapotmaakt.

Ook zegt het veel over de mensen om haar heen. Haar ouders en wat (bekende) vrienden proberen het, maar hebben niet de invloed om haar te dwingen. Een beeld dat natuurlijk vaker in onze samenleving voorkomt; wanhopige moeders die hun kinderen kapot zien gaan. Toch heb ik het gevoel dat in het geval van Amy Winehouse er mensen zijn die er van profiteren en daarom niet ingrijpen. Mensen die hun moraal uitschakelen als ze maar betaald krijgen en alles doen wat ze vraagt (en daarmee haar ouders tegenwerken), of zelfs mensen die wel brood zien in haar dood. Elk mensenleven is immers in geld uit te drukken, toch?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De verstikkende normen in Nederland

Er was eens een land dat trots was op zijn excessen. Dat land bracht de wereld unieke en schokkende zaken als legale euthanasie, legale abortus, gedoogbeleid, legale prostitutie, het akkoord van Wassenaar en het homohuwelijk. Deze zaken konden alleen maar tot stand komen doordat men open stond voor afwijkende meningen en afwijkend gedrag. De ideeën die daar uit voortkwamen hadden de ruimte om te groeien, te rijpen en zich te ontwikkelen tot gedragen beleid.
Afwijkingen, opstandigheid, het afzetten tegen de norm, het zijn allemaal zaken die verandering veroorzaken. Verandering is belangrijk om je constant te kunnen aanpassen in een wereld die zich snel ontwikkeld. Afwijkingen zorgen voor alertheid, spanning en discussie. Afwijken is evolueren. Evolueren is groeien.

Het land is Nederland. Een land dat zich na de verstikkende verzuiling, met voor iedere zuil eigen normen en waarden waar niemand aan mocht ontsnappen, ontwikkelde tot een ruimdenkende natie. Na de jaren 50 werd de afwijking langzaam gemeengoed.

Tot de 21ste eeuw zijn intrede deed in dat kleine landje.

Ineens waren de verworvenheden excessen. Ineens was vrijheid eng. Ineens was de afwijking de oorzaak van al het slechte dat men dacht waar te nemen.
Het zou makkelijk zijn om te wijzen naar een kwaadaardige staat die langs geraffineerde wegen volgens een groots plan bezig is de burger tot brave slaaf te knechten. Dat is echter niet waar het vandaan komt. Dat is slechts een afspiegeling van wat veel mensen schijnen te willen.
Veiligheid, als in “gevoel van geborgenheid en bescherming, afwezigheid van risico’s en gevaren” en fatsoen, als in “netjes met elkaar omgaan”, dat is wat de burgers willen. Geen rare fratsen. Geen enge dingen. Geen confrontatie.
Alles wat afwijkend is, is een bedreiging. Alleen brave winkelstraten, goed verlicht, met brave kerstmuziek en vriendelijk lachende witte kerstmannen zijn acceptabel.
De wallen moeten schoongeveegd worden om ruimte te bieden aan brave galerieën . Kunst die aanstoot kan geven wordt geweerd. Afwijkend gedrag van ouders en kinderen wordt geregistreerd in een dossier. Kraakpanden worden gesloten. Een joint roken in je vrije tijd mag niet meer voor agenten. Coffeeshops, zeker in de buurt van scholen, moeten dicht. De meest schokkende gebeurtenis van dit jaar draaide om protesterende scholieren die minder of zinvolle lesuren willen hebben….
Niet dat de mensen daar ook daadwerkelijk braver van worden. De persoonlijk verworven vrijheden wil men niet weggeven. Maar het verdwijnt wel uit het publieke domein. Het gaat ondergronds, de illegaliteit in. Wat weer leidt tot frustratie en negatieve energie.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De slechte gewoontes van goede doelen

Donaties (Foto:  bigeoino/Flickr)Deze week was het weer zover: een envelop met acceptgiro van de Lepra stichting. Die envelop maak ik niet eens meer open, ik ken de organisatie en de inhoud inmiddels uit mijn hoofd. Dit ritueel voltrekt zich een paar keer per maand voor verschillende organisaties en altijd met dezelfde uitkomst; de vuilnisbak.

Ik heb niets tegen goede doelen. Ik vind dat ik best minder bedeelden, of een andere goede zaak, financieel mag steunen, zeker omdat ik bovenmodaal verdien. Die paar euro per maand zal mijn leven slechter, noch beter maken, terwijl het voor iemand anders letterlijk een wereld van verschil kan zijn. Daarom steun ik ook verschillende goede doelen (zowel binnenlands als buitenlands). Omdat je niet alles tegelijk kan steunen verander ik ook nog wel eens van doel. En daar zit hem nu juist het probleem.

Zodra je eenmaal bekend bent bij een goed doel veranderen deze moeder Theresa’s in spe ineens in pitbulls. Je wordt bestookt met extra acceptgiro’s: of je deze maand toch niet nog wat extra’s kan bijdragen? Ook als je het donateurschap opzegt word je nog jarenlang verblijd met bergen papier inclusief bijbehorende acceptgiro. Waarschijnlijk kost het drukken en versturen meer dan ik ooit aan een dergelijke organisatie heb gegeven. Het meest extreme voorbeeld van pitbullgedrag zijn twee organisaties, aangesloten bij het CBF die, nadat ik mijn donateurschap had opgezegd, rustig door bleven gaan met afschrijven!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zijn er fatsoensnormen op het internet?

Vodafone logoOp het weblog Frontaal Naakt trok eigenaar Peter Breedveld een tijd geleden flink van leer tegen een medewerkster van Vodafone. Er was een conflict ontstaan omtrent zijn telefoonabonnement. De geleverde service van de medewerkster van het callcenter beviel hem niet (ze nam te langzaam opnieuw met hem contact op) en hij besloot de medewerkster van het callcenter eens flink door het slijk te halen. Hij noemde daarbij haar volledige naam. Inmiddels heeft de medewerkster hem voor het gerecht gedaagd.

Blijkbaar wordt ze privé lastig gevallen, dagelijks telefonisch getreiterd en zelfs bedreigd. Ook haar ouders worden lastiggevallen. Haar advocaat beaamt ook dat haar loopbaan beschadigd is omdat haar naam nu negatief in verband met haar werk wordt gebracht. Dit allemaal omdat ze iemand een paar dagen te laat terug zou hebben gebeld. Waarbij niet bekend is of dit door haar eigen toedoen is of door hoe Vodafone intern werkt.

Peter Breedveld, die inmiddels de naam van de medewerkster van zijn blog heeft verwijderd, is van mening dat hij juist handelde door de medewerkster direct te noemen in plaats van zijn conflict met Vodafone als bedrijf uit te vechten. Dit zou juist goed zijn voor de consumenten en onder de vrijheid van meningsuiting vallen. Op webwereld meldt bezoeker ‘wilwilwel’ dat hij bezig is om een website op te zetten om in eensgelijke situaties mensen publiek aan de schandpaal te nagelen. Daarnaast hebben we natuurlijk ook nog de shock blogs als geenstijl die zich nog wel eens op bijvoorbeeld de kinderen van een bekende politicus richten. Het internet tiert welig van de helden achter een monitor.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige