In aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Voorwaarde is wel dat ze meedoen in de discussie die er op volgt. Hier wederom een stuk van Judith Sargentini, lijsttrekker van GroenLinks. Dit maal samen met Rens van Tilburg. Nederland is buitengewoon kwetsbaar voor zowel de financiële als de klimaatcrisis. Beide vereisen een wereldwijde aanpak. Wij vinden het daarom van belang dat de fragiele internationale samenwerking uitmondt in concrete afspraken. In een Green Deal tussen de rijke en de opkomende landen voor een ingrijpende economische koerswijziging. Dat vraagt een ambitieuze en solidaire inzet. Mondiale problemen Er was een tijd, nog niet zo gek lang geleden, dat we de economische modellen nog vertrouwden. Het was een overzichtelijke tijd, met schijnbaar overzichtelijke problemen. Zo berekende de Britse econoom Nicholas Stern eind 2006 dat stabilisering van het klimaat één tot twee procent van ons inkomen zou kosten. Een jaar eerder stelde Jeffrey Sachs de prijs voor het beëindigen van de wereldwijde armoede op minder dan één procent van ons inkomen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Vandaag Dennis de Jong, lijsttrekker van de SP.
Een klein bericht is snel vergeten, ook zijn de berichtjes vaak zo onopvallend dat je er snel overheen leest. Maar als die kleine berichten keer op keer terugkomen is er meer aan de hand. En keer op keer komt uit Brussel het bericht dat grote bedrijven tevreden zijn met maatregelen die uit de Brusselse koker komen. Keer op keer geven consumentenorganisaties, vakbonden en milieuorganisaties aan dat zij zich niet gehoord voelen. Voor de burgers is het een van de geheimen van de Brusselse achterkamertjespolitiek maar de Brusselse lobbyisten weten het al lang: Brussel is er voor Big Business.
Enkele weken terug was er weer zo’n klein berichtje, het ging deze keer over een energielabel voor consumentenelectronica. Een label waarmee je in één oogopslag zou kunnen zien wat een product aan energie verbruikt. Een goede zaak zou je zeggen, een eenvoudig label waardoor de consument een goede keus kan maken tussen de verschillende producten. De Europese Commissie stak al de loftrompet op over haar eigen maatregel: Brussel maakt consumentenelectronica groener stond er in de kop. Onderaan het bericht kwam in één zinnetje iets heel anders naar voren: de Consumentenbond sprak van een misleidend label, niet geschikt om consumenten een duidelijke keus te geven maar bedoeld om bedrijven zich groen te laten voordoen. Ook Milieudefensie zag in het label niets anders dan een poging van het bedrijfsleven om duurzaam te doen, zonder het te zijn. Een hemelsbreed verschil, mede mogelijk gemaakt door de Europese Unie.
Brussel maakt van energielabels een misleidende manier om bedrijven niet echt groen te laten zijn. En toch staat de SP alleen in haar oproep tot openheid van lobbyisten. Minstens 15.000 lobbyisten, waarvan er 12.000 voor het bedrijfsleven werken kunnen zonder zelfs maar te vertellen wie ze zijn en voor wie ze werken toegang krijgen tot het Europees Parlement, de gebouwen van de Europese commissie en de andere instellingen in Brussel en Straatsburg. Lobbyisten worden zelfs uitgenodigd om mee te schrijven aan Europese wetten en regels die betrekking hebben op hun eigen activiteiten. In Brusselse kantoren laten ambtenaren het bedrijfsleven de spelregels bepalen en alles wat u ervan leest is een klein stukje in de krant.
Verkiezingen voor het Europees Parlement zijn niet zo eenvoudig. Vooral niet omdat veel mensen niet weten waarvoor ze nou eigenlijk kiezen. Europa is in het leven geroepen om die dingen te doen die de individuele landen niet goed kunnen regelen. Het fraaie begrip “subsidiariteit” is hier van toepassing.
Maar de kieswijzers houden hier nog geen rekening mee. In de waan ziet u twee kieswijzers. Beide hebben een vraag over het zelfde onderwerp:
1: De EU moet zich inzetten voor erkenning van het homohuwelijk in alle lidstaten.
2: Het homohuwelijk (openstelling van het burgerlijk huwelijk voor stellen van hetzelfde geslacht) is een goede zaak.
Op het eerste heb ik “oneens” geantwoord, op de tweede “mee eens”. Dat klinkt tegenstrijdig, maar dat is het niet. Ik ben namelijk voor het homohuwelijk, maar ik vind het geen taak van Europa om hier regelgeving over af te dwingen.
Echter, de tweede stemwijzer maakt dit onderscheid niet en stuurt me dus naar verschillende partijen op basis van de verschillende antwoorden. Hoeveel mensen zullen zich dit realiseren en het verkeerde stemadvies overnemen?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Mind my words. De historisch lage opkomstcijfers bij de Europese verkiezingen in het verleden zullen in ons land dit keer gevolgd worden door een all time high op 4 juni (althans voor EP-verkiezingen). Ik heb twee redenen voor die voorspelling. Allereerst wordt dit de eerste échte gelegenheid voor het electoraat om zich uit te spreken over de huidige politieke verhoudingen in Den Haag, sinds het aantreden van dit kabinet.
Maar veel belangrijker motief voor veel thuisblijvers, om ditmaal wél de gang naar de stembus te maken, is de heersende euroscepsis bij grote delen van de bevolking. Het afwijzen van de Europese Grondwet per referendum was daar al een aanwijzing voor; maar het feit dat een vrijwel gelijkluidend verdrag nadien alsnog door het kabinet is geratificeerd (zonder volksraadpleging) heeft die scepsis alleen nog doen toenemen.
Bij vorige gelegenheden was er feitelijk geen mogelijkheid om in de stembus uiting te geven aan die onvrede over de toenemende dominantie van de EU en de rappe uitbreidingsplannen tot 27 staten. Goed, men kon bij de SP terecht, maar dat was voor velen toch een stap te ver. Nu de PVV zich ook met kandidaten meldt aan de poort van Brussel (met Barry Madlener als lijsttrekker), ontstaat ineens de mogelijkheid om breed uiting te geven aan het anti-Europa gevoel. Zoals ook het PVV-electoraat deze verkiezingen kan aangrijpen om zijn onvrede over de huidige politieke verhoudingen kracht bij te zetten. Of het bij drie van de 25 zetels, zoals voorspeld, zal blijven betwijfel ik. Als de PVV komende weken een goede anti EU-campagne neerzet, dan vrees ik dat er wel vijf zetels in het verschiet liggen.
Dat wat wij in Nederland niet kunnen, kan op Europees niveau prima. Een site die netjes het stemgedrag van het Europees Parlement in kaart brengt. Per persoon, per land, per coalitie, wat je maar wilt.
Om het er hier in NL even goed in te wrijven geef ik dit dus meer dan een waanlink.
Hier zo’n mooie overzichtsplaat (zoek B6-0562/2008 of privacy onder Text) horende bij een stemming over een motie voor de bescherming van privacy:
Het mag geen verrassing zijn dan de coalitie waar het CDA toe behoort (European People’s Party (Christian Democrats) and European Democrats) de minste voorstemmers kende.
[Via David Rietveld]
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.