Terwijl ik nog steeds bezig was met het compleet maken van de lijst met privacyschendingen, kwam ik ineens een nieuw document tegen tussen de kamerstukken. Deze ging over het samenvoegen van twee wetten, op de identificatieplicht bij dienstverlening en op meldingsplicht verdachte transacties. Daarbij kon dan gelijk even een Europese richtlijn meegenomen worden. En toen werd ik even stevig op het verkeerde been gezet. Las ik nou goed dat "Politically Exposed Persons", oftewel in goed Nederlands "Politiek Prominente Personen", uitgesloten werden van die meldingsplicht? Het zou toch niet! Gelukkig bleek niets minder waar. Sterker nog, hier komt een wetsvoorstel voorbij die juist de politici eens een keer stevig aanpakt. De redenering vanuit de EU is als volgt. Politici (en aan politiek gerelateerde personen als rechters en directeuren van centrale banken) zijn een kwetsbare groep als het gaat om corruptie. Om er zeker van te zijn dat ze niet het verkeerde pad bewandelen, moeten ze extra aandacht krijgen bij alle financiële handelingen. En ook hun familie. In de toelichting staat het als volgt:
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In het kader van de lopende discussie over privacy hier een bijdrage van D66 Europarlementarier Sophie in ’t Veld.
ANONIEMPJE: Democratisch Appèl anno 2008
“Onschuldige mensen hebben niks te verbergen” zegt VVD Kamerlid Fred Teeven. Hij vindt dat we best nog méér privacy mogen offeren in de strijd tegen misdaad en terrorisme. Heel veel mensen zijn het met hem eens. En oppervlakkig gezien klinkt het inderdaad logisch: hoe meer controle, hoe groter de kans om booswichten op te sporen. Dus hebben burgers in de laatste jaren zonder morren toegestaan dat de overheid inzicht krijgt in elk intiem detail van hun privé-leven.
Maar de werkelijkheid is niet zo simpel. Het is een fictie dat we in ruil voor minder privacy en minder vrijheid automatisch meer veiligheid krijgen. En een gevaarlijke fictie bovendien. Een fictie die geen daadwerkelijke veiligheid schept, maar een schijnveiligheid.
Wat weet de overheid van ons?
De overheid weet wie we zijn, wie onze vrienden zijn, met wie we bellen en mailen en waarover, wat we eten en drinken, welke boeken we lenen uit de bieb, welke websites we bezoeken en wat we op Google zoeken, welke ziektes of psychische problemen we hebben, van welke politieke beweging of kerkgenootschap we lid zijn, dat we een partner zoeken op een datingsite of de Viva dildo bestellen, hoeveel geld we op onze bankrekening hebben en naar wie we geld overmaken. Door passagiersgegevens, OV chipkaart, kilometerheffing, camera’s in de publieke ruimte, Google Earth en RFID chips valt van minuut tot minuut vast te stellen waar we ons bevinden. Binnenkort zijn ook onze vingerafdrukken en DNA opgeslagen in centrale gegevensbanken. Als de regering haar zin krijgt worden in het electronisch kinddossier ook details over onze luieruitslag, kleuterdriftbuien en opvoedgewoonten van onze ouders bijgehouden. Intelligente camera’s en microfoons analyseren ons gedrag, en superscans kijken dwars door onze kleding of door de muren van onze woning heen. Dit is allemaal geen science fiction meer, het is werkelijkheid geworden. Kortom: het is voor een normaal mens vrijwel onmogelijk zich aan het Alziend Oog te onttrekken, behoudens misschien in je eigen badkamer of ver weg van de bewoonde wereld, diep in de bossen.
Wat gebeurt er met al die persoonlijke informatie?
Het verhitte maatschappelijk debat over de ethiek van embedded advertising naar aanleiding van de advertorials van society-verslaggever Rutger bij de Nederlandse strijdkrachten in Noorwegen is nog maar net geluwd of de volgende rel over ‘reclame voor het leger’ staat alweer voor deur. Want het kan altijd erger. Waar? In Israël uiteraard.
Vorige maand startte de Israëlische overheid een reclamecampagne tégen dienstweigeraars. Israël kent immers de dienstplicht en men hoeft dus niet zoals in Nederland soldaten te werven voor een beroepsleger. Maar die paar dienstweigeraars ziet men in Israël blijkbaar als een probleem. Waarschijnlijk omdat ze een signaal zijn dat er misschien wel iets mis is met het gedrag van het Israëlische leger in de bezette gebieden? Dus wat doet de Israëlische overheid? Die maakt een spotje waarin de dienstweigeraar wordt neergezet als een lafbek die zich zou moeten schamen. Setting: een vaag touristententje in India waar Israëlische jongens aan de praat raken met een paar Europese ‘lekkere wijven’. De Israëlische jongens vertellen één-voor-één enthousiast wat ze in het leger hebben gedaan. Zodra de dienstweigeraar aan de beurt is valt er een ongemakkelijke stilte. Clou: de Europese ‘lekkere wijven’ zouden hevig teleurgesteld in de dienstweigeraar en deze jongen loopt derhalve een nachtje tropische geile neukseks mis.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“De onwettige afscheiding door Kosovo van Servië is het resultaat van het misdadige beleid van de Verenigde Staten die daarmee het Handvest van de Verenigde Naties en alle internationale verdragen schenden” (Elsevier). De Servische premier Vojislav Kostunica is meer dan verontwaardigd over de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo.
Nadat Rusland de VN-Veiligheidsraad zondag bijeen had geroepen voor een spoedzitting ging deze even later zonder besluit weer uit elkaar. Rusland had de onafhankelijkheid van Kosovo nietig willen verklaren. De Westerse leden van de Veiligheidsraad kwamen met een verklaring dat wat hen betreftde onafhankelijkheidsverklaring van de Servische provincie het “einde van het proces” is dat tot het bepalen van een definitieve status moest leiden (nu.nl).
Europa is wellicht het meest kansrijke continent op aarde als het gaat om een eerlijke verdeling van welvaart, duurzaam gebruik van grondstoffen en het kanaliseren van nationalistische driften via onschadelijke ietwat nichterige zangwedstrijden. Maar aan transparantie en democratische inspraak in het bestuur schort het tot op heden nogal. Europese burgers eisen echter in toenemende mate democratisering en transparantie op, denk bijvoorbeeld aan het initiatief Newropeans. Deze week manifesteert zich een petitie in de Europese blogosfeer die betrekking heeft op de aanstande benoeming van de ‘President van Europa’.
Het Europese kwaliteitsblog European Tribune is een petitie (nl versie) gestart tegen de nominatie van Tony Blair als voorzitter van de Europese Raad. Dit bestuursorgaan dat sinds 2004 samenkomt in Brussel wordt gezien als het hoogste Unie-orgaan. De Europese Raad stelt de politieke richting van de Europese Unie vast, en is als zodanig een grote stimulator van Europese integratie. Maar nu wordt de Britse oud-premier Blair genoemd als grote kanshebber voor het voorzitterschap van deze raad en dat is gezien zijn staat van dienst onwenselijk zo vinden de opstellers van de petitie.
De petitie somt enkele redenen op waarom Blair geen nominatie toekomt.
Ten eerste heeft Blair het internationale recht geschonden door Groot-Brittannië te betrekken bij de invasie in Irak. Zijn rol in oorlog in Irak zou zwaar op het imago van de Unie in de wereld wegen als hij in feite tot President zou worden benoemd. De stappen die Blair’s regering heeft genomen en zijn medeplichtigheid met de administratie van George W. Bush in het illegale “extraordinary renditions” programma hebben tot een ongekende uitholling van burgerlijke vrijheden geleid. Dit is in tegenspraak met de voorwaarden van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, dat een integraal deel van het Verdrag van Lissabon uitmaakt.
Ten tweede heeft Blair in plaats van de Europese integratie verder te helpen tijdens de onderhandelingen over het Verdrag van Lissabon zich ingezet om Groot-Britannië buiten een aantal cruciale punten van het verdrag te houden, te weten: the Charter of Fundamental Rights, foreign policy, common law, and tax and benefits (BBC).
Ten derde heeft Blair als premier zijn land altijd buiten de Schengen-akkoorden en de eurozone gehouden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Assimilierung ist ein Verbrechen gegen die Menschlichkeit”. “Ich verstehe sehr gut, dass ihr gegen die Assimilierung seid. Man kann von euch nicht erwarten, euch zu assimilieren.” (Berliner Morgenpost)
De Turkse premier Erdogan heeft op de laatste dag van zijn vierdaagse bezoek aan Duitsland in Keulen een menigte van 20.000 Duitse (Nederlandse, Belgische en Franse) Turken toegesproken. Geflankeerd door zijn gehoofddoekte echtgenote stelde hij dat Turkse immigranten niet volledig moeten opgaan in de Duitse cultuur. “Het is goed om Duits te leren, maar de Turkse taal en cultuur mogen zeker niet achterblijven” (NOS). Erdogan benadrukte de vredelievendheid van de in het buitenland levende Turken en herinnerde zijn toehoorders aan het feit dat Turken al meer dan veertig jaar bijdragen aan de economische ontwikkeling van Duitsland.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Talkshow vertaling gezocht: Een Bussie Vol Met Polen – Komentarz Szkło Kontaktowe