Het openbaar bestuur bezit het fascinerende vermogen om beleidsmatige fouten tot het einde te volvoeren. Ik schrijf dit op de dag dat de Britten stemmen over hun lidmaatschap van de EU. Was de Britse EU-toetreding een vergissing? Rampen Ik moet denken aan ondergang van de Prinsendam in de Stille Oceaan, voor de Amerikaanse kust (1980). In het verhaal over de ramp in de NRC stond een soort psychologische analyse. Er was een klein gebrek in de machinekamer, maar in de uren die volgden deden de leden van de bemanning ongeveer alles verkeerd en werd het probleem alleen maar groter. Uiteindelijk slaagden zij er in, ondanks hun opleiding en training, het schip te laten vergaan. Het is een mooi verhaal; stel dat er niets aan de hand was en je zou de bemanning van circa 20 man vragen het schip met blote handen te doen vergaan, het zou ze vermoedelijk niet gelukt zijn. Ik zou het verhaal nog graag eens teruglezen maar kan het nergens meer vinden. Het vergaan van de Prinsendam doet mij denken aan de EU: goed getraind, competent, bezig met positieve doelen, maar het schip vergaat toch. Inderdaad: als je het als doel zou stellen, zou het niet lukken.
I see visions of outrage
Europe is falling apart
In the absence of war
We are questioning peace
In the absence of god
We all pray to police
De immer lezenswaardige publieksintellectueel Bas Kromhout gooide er vanochtend nog maar een Laibachje in. Right on the money.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - Onlangs publiceerde Alexander Pechtold een artikel in NRC Handelsblad met de titel: ‘Het einde van de redelijkheid? Dat geloof ik helemaal niet’. Hierin legt hij uit hoe moeilijk het is om populisme te bestrijden. ‘Als ik niet op de kletspraat van Wilders reageer, ben ik een wegkijker. Als ik er niet serieus op reageer, ben ik elitair. Als ik er wel op reageer, heb ik louter electorale motieven’, aldus Pechtold.
Hij is niet de enige politicus die door populisten soms tot wanhoop wordt gedreven, politici door heel Europa en sinds Trump ook in Amerika worstelen met dit probleem. Pechtold is waarschijnlijk wel een van de grootste ervaringsdeskundigen op dit gebied, en zijn doorzettingsvermogen heeft hem al veel steun en stemmen opgeleverd. Maar desondanks staat de PVV nog steeds hoog in de peilingen, zoals Pechtold vertwijfeld toe moet geven.
Ik heb goed nieuws: in Zwitserland, het land waar populisme al vele jaren zeer nadrukkelijk aanwezig is, lijkt er een antwoord te zijn gevonden. Dit antwoord heet Operation Libero.
Operation Libero is een beweging die zich ten doel stelt de Zwitserse politiek ingrijpend te veranderen. De aanleiding voor de oprichting was de aanname van het beruchte Masseneinwanderungsinitiative. Met dit volksinitiatief eiste de rechts-populistische Schweizer Volkspartei (SVP) dat Zwitserland de immigratie weer zelf zou gaan ‘sturen’. Dat dit niet compatibel is met het vrije personenverkeer van de EU, en dat hierdoor de samenwerking met de EU in gevaar zou komen, werd weggewuifd. De uiterst krappe aanname van dit volksinitiatief zette de relatie tussen Zwitserland en de EU op scherp, de SVP had haar doel bereikt.
COLUMN - Wij leven in een tijd van hoge snelheid, van continue prikkels, van snelle veranderingen. Winkelen is allang shoppen geworden en moet een belevenis zijn. Vakantie betekent avontuur, in Azië door de jungle trekken, op de mountainbike door de Alpen rijden of met de bus dwars door Iran reizen. We houden van veel en van samen, van collectieve vreugde – Koningsdag of een wedstrijd van Oranje – en van collectief verdriet – de dood van Prince of de aanslagen in Parijs en Brussel. En we houden niet van saaiheid, van traagheid, van het grijze midden. Dat is niet sexy.
En juist dat laatste is de EU, een bedachtzame, schijnbaar kleurloze, ondoorzichtige overlegorganisatie. Een vergadertafel waar 28 verschillende landen het eens moeten zien te worden over de meest uiteenlopende thema’s, waar wordt gehandeld, onderhandeld, waar wordt gegeven en genomen, en waar dan uiteindelijk een soms onbegrijpelijk compromis uitrolt. Daar wordt de kiezer van de 21e eeuw echt niet blij van. Want dat is niet sexy.
Dan de beloftes van de PVV, UKIP, het Front National, de SVP, de AfD: stem op ons, dan wordt ons land weer soeverein, onafhankelijk, kunnen wij weer zelf internationale verdragen afsluiten en onze grenzen bewaken. Dan hebben wij onze eigen munt weer, dan betekenen wij weer iets in de wereld. Natuurlijk gaan wij ook handelen met die anderen, maar dan alleen nog op ónze voorwaarden. Wij bepalen zelf wie er naar ons toe mag komen, we willen alleen nog maar harde werkers die ons geld brengen, want bij ons geldt: eigen volk eerst! Dat is toch een veel aantrekkelijkere boodschap? Een heldere visie, een glanzende toekomst! Dat is pas sexy!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Diese veraltete Staatsform braucht kein Mensch mehr. Also: Weg mit dem Drecks-Gangster-Pack [das uns im Moment regiert].”
Deze woorden werden uitgesproken door een spreker, direct nadat een vertegenwoordiger van de “Duitse PVV”: Alternative fur Deutschland, Roland Ulbrich, een speech had gehouden. (*) Met ‘verouderde staatsvorm’ bedoelt hij de parlementaire democratie. Waardoor deze vervangen moet worden is niet duidelijk, maar het gaat niet om invoering van een districtenstelsel. Hij wil een soort Nürnberg tribunaal om de ‘volksverraders’ te berechten.
ANALYSE - De agenda voor een Europees stedelijk bondgenootschap zoals onlangs uiteengezet door de burgemeesters van de Europese hoofdsteden klinkt wel fraai, maar wordt te weinig concreet.
Op 21 april gaven de burgemeester van de EU-hoofdsteden een verklaring uit over de Europese Agenda en de vluchtelingencrisis. Het stuk is de voorbereiding voor een Pact van Amsterdam, te sluiten op 30 mei a.s. tussen de EU ministers, die verantwoordelijk zijn voor het stedenbeleid in hun landen. Het is een van de profileringen van het Nederlandse voorzitterschap.
Zij zijn het op 21 april eens geworden over 25 punten. Verwacht mag worden dat de ministers daar, eind volgende maand, ongeveer zo over zullen denken. Omdat er veel geklaag is over een EU, die zo slecht luistert naar de burgers, vestig ik er maar eens de aandacht op. Moeten we blij zijn met een initiatief als dit? Het beeld is gemengd.
Metropolen
In de opening (1) staat dat onze steden altijd gericht zijn geweest op Europa en samenwerking in Europa.
Dat lijkt me nogal gezocht. Londen was vooral het centrum van het Britse Gemenebest en niet erg gericht op Europa. Parijs is de bakermat van het Franse chauvinisme en cultureel autisme. Misschien kan Berlijn het meeste pochen op een internationale en Europa gerichte houding, maar daar zit een lastige historische breuklijn. (Speer kreeg de opdracht van Hitler om Berlijn mooier te maken dan Parijs.)
Zoals u weet hangt de redding van de democratie in Europa af van uw nee-stem bij het Ukreferendum. Zoals u ook weet is dat bullshit. Dat het referendum relevant is, toont vooral het democratische tekort van Europa aan, waarbij een handjevol kiezers in één land besluitvorming kan tegenhouden waartegen de rest al lang ja gezegd heeft.
Ook bullshit is dat bij een Nederlands nee een soort Europees Armageddon dreigt. Wat u dan namelijk gaat zien is het lelijke gezicht van de democratie, met zijn achterkamertjes, hypocriet gedraai, oprekken van regels en de volledige trucendoos der volleerde charlatans, waarna onder veel boegeroep van het nee-legioentje alsnog gebeurt wat de meerderheid wil, namelijk dat het associatieverdrag met de Oekraïne doorgaat zoals gepland.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De Grieken moeten duidelijk aangeven waar die [bestuurlijke capaciteits]behoefte bestaat, zonder het beeld te creëren dat mannen in zwarte pakken de boel overnemen in Athene.
Een Europese diplomaat geeft aan dat Griekenland weer diep in de problemen zit, dit keer niet door eigen toedoen, maar dankzij de Europese vrienden, die het land tot vluchtelingenkamp benoemd hebben. Daarvoor zouden de Grieken niet de bestuurlijke capaciteit hebben, dus moeten ze vertellen wat ze nodig hebben.
EU lijkt in minder dan 5% van de verwijzingen in de rechtszaken in Nederland van invloed te zijn. Uit een eerste open data analyse van alle uitspraken vanaf 2013 is minder dan 5% van de verwijzingen naar een uitspraak van een Europese instantie. Terwijl eenderde van onze wetten daar vandaan komen.
Tientallen tonnen mestvrachten aan geld in ieder geval, volgens de Bertelsmann stichting, een van de voornaamste neoliberale denktanks van Duitsland.
Tijd is geld, en langere wachttijden aan de grens betekenen hogere kosten voor het bedrijfsleven aan personeel en grotere voorraden, daarmee gepaard gaande hogere productiekosten, waardoor prijzen voor producten zullen stijgen. Hogere prijzen laten zich omslaan in afnemende consumptie, alsmede een slechtere concurrentiepositie waardoor exporten zullen dalen.