Het was weer bal afgelopen weekend. Telegraaf had een intern memo van de IND in handen gekregen waarin melding werd gemaakt van een stevige stijging van het aantal asielzoekers naar Nederland. Heel suggestief koppelde ze dat ook maar even aan het generaal pardon zonder te zeggen dat het IND dit roept. Hun valse schoothondje deed er vervolgens nog een schepje bovenop. Die verwezen echter naar een stukje van mijn hand. Niet slim, want daardoor ga ik alleen maar de boel tot op de bodem uitzoeken. Bij deze dus mijn antwoord: Aanzuigende werking van Generaal Pardon blijft een mythe. Daarbij gelijk de kanttekening dat er wel degelijk een relatie zit tussen specifiek asielbeleid en de instroom. Maar daarover later meer. Eerst maar even de geactualiseerde grafiek: Duidelijk is dat er inderdaad sprake is van een stevige stijging. Die stijging was overigens al in juni duidelijk en werd gecommuniceerd door Albayrak. Gaan we de cijfers echter in wat meer detail bekijken (helaas alleen voor de laatste 6 kwartalen beschikbaar want het CBS is plots de oude cijfers kwijt), dan zien we dat de toegenomen instroom vooral wordt veroorzaakt door drie landen:
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Optimistisch van nature als ik ben *kuch* dacht ik dat het nog wel meeviel met het Frankensteinvoedsel in ons verstandige Europa.
Tot ik deze vandaagkaart tegenkwam.
Sluipend gif wat in onze biodiversiteit onomkeerbare schade zal aanrichten, of moeten we nog blij zijn met de groengekleurde stukjes? Ik blijf het merkwaardig vinden dat niemand vrijwillig onder een schoorsteen gaat wonen, maar veel schouderophalender is wanneer het om voedsel of de grotere schaal (die buiten het eigen tuintje) gaat.
Miskende grootmachten zijn misschien wel de gevaarlijkste? En dan heb ik het niet over Amerika dat zich al jaren miskend voelt door een niet aflatende stroom Amerika-bashing vanuit met name Sargasso. Nee dan doel ik op Rusland. Zonder mij hier te willen opwerpen als expert van de russische ziel (hier op Sargasso is dat namelijk Olaf Koens die weer een aardmagnetisch medium vormt voor Anatoly Vitalievitsj: de ware Rus) valt het mij op dat de Russen die ik de afgelopen jaren sprak steevast na twee zinnen conversatie denken te moeten benadrukken dat Rusland een machtig land is met een rijke geschiedenis.
Het heeft iets zieligs dat gebedel om erkenning. Maar ik ben de rotste niet en mij terdege bewust van de grootsheid van Rusland dus een complimentje is snel gemaakt. Begin deze eeuw roerde ik boomlange bebaarde Rus in strakke speedo-zwembroek tot tranen toen ik onder de brandende zon op een toeristische partyboat voor de kust van Vietnam de ‘Russische Bodemkunde’ roemde. “Really, Russia can be regarded as the founder of modern soil science”. Het liet deze bioloog uit St. Petersburg niet onberoerd, eindelijk kreeg zijn volk de erkenning van die gladde superieure Westerlingen.
Ook bij de huidige crisis rondom Georgië, Oekraïne en het raketschild gaapt het Grote Onbegrijpen tussen Oost en West en draait het om dat russische verlangen naar erkenning. Onze franse vrienden bij France24 spraken hun netwerk van burgercorrespondenten aan op zoek naar meer duiding met als resultaat: vijf korte russische reacties op de huidige crisis en twee fotofucks: “Looking for nuclear war? Bring it on!” Wat opvalt is dat het gebedel om erkenning lijkt te zijn geëvolueerd in het oogsten danwel afdwingen van erkenning. Een stemming van “en nu doorpakken…” , “anders plaatsen wij gewoon raketten op Cuba en in Syrië” , “moeten we nuken, geen probleem: bring it on!”. Terwijl Washington en Brussel op vakantie waren is Moskou al begonnen aan zijn inhaalslag om R.E.S.P.E.C.T. Misschien moeten wij in het Westen maar eens heel snel echt gaan begrijpen hoe ‘de Rus’ (“dé Rus bestaat niet” vrij naar prinses Maxima) denkt of anders laat hij het ons zelf wel even weten.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De ontwikkelingen in Oost-Europa zitten nog steeds in een stormachtige fase. Vandaag heeft het Russische parlement president Medvedev ‘de opdracht gegeven’ om Zuid-Ossetië en Abchazië te erkennen als onafhankelijk staten. Nog maar een paar dagen geleden schonken de Amerikanen en Polen Georgische wijn om hun besluit over het raketschild te beklinken en beschuldigde de Oekraïnse president Viktor Joesjtsjenko zijn premier Joelia Timosjenko van hoogverraad. De ‘witte maagd’ Timosjenko zou te veel op de hand van Rusland zijn in de hoop dat ze met hulp van Moskou in 2010 tot president wordt gekozen. Vandaag op de 17e verjaardag van de onafhankelijkheid van Oekraïne riep president Viktor Joesjtsjenko op om haast te maken met het NAVO-lidmaatschap, hij verwees hierbij naar de situatie in Georgië. De Georgische president Saakasjvili waarschuwde al eerder dat Oekraïne het volgende doelwit van Moskou wordt: inzet is Sebastopol de strategische zeehaven op de Krim. Er gaan geruchten dat Moskou paspoorten rondstrooit onder de meerderheid van etnische Russen op de Krim zoals ze dat eerder deden in Zuid-Ossetië, l’histoire se répéte?
Het is duidelijk dat er in hoog tempo belangrijke beslissingen worden gemaakt en de oude Sovjet-staten snel keuzes maken over aan welke zijde zij willen staan in een mogelijk nieuwe Koude Oorlog. Laat Oekraïne profiteren van uw Wisdom of Crowds, we gaan polen pollen:
Enige weken geleden was kort in het nieuws dat er een nieuwe privacy inbreuk op handen zou zijn. Europa was voornemens om heel veel gegevens uit te wisselen met de Verenigde Staten onder de noemer “terrorismebestrijding”. Mijn initiële aandacht ging dan ook uit naar dat aspect. En toen behanger van Retecool het stuk vond en beschreef, werd dat ook bevestigd.
Echter, uiteindelijk moet je de zaken toch zelf lezen om ze goed te vatten. En wat blijkt, het Europese voorstel gaat maar voor een heel klein deel over die uitwisseling. De grote lijn is echter veel enger. In het stuk beschrijft men hoe Europa naar een, zeg maar gerust totalitaire, informatiebewakingsstaat moet gaan. Alle gegevens moeten uitgewisseld worden, alles moet in de gaten gehouden worden en nieuwe technieken (bv onbemande spionagevliegtuigjes in te zetten tegen burgers) moeten worden ontwikkeld. Dit alles in een taal die zo uit het boek 1984 zou kunnen komen. En nergens is er sprake van een weging van belangen. Nee, terrorisme (en criminaliteit en immigratie) zijn een grote ramp en zoveel mogelijk maatregelen moeten genomen worden om dit te bestrijden. Ook al gaat dat ten koste van de burgerrechten van diezelfde mensen die je wilt beschermen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
