Vandaag een bijdrage van Bert van den Braak, medewerker van het Parlementair Documentatie Centrum van de Universiteit Leiden en verbonden aan het Montesquieu Instituut. De bijdrage is ook op het blog van het instituut te lezen. De recente verkiezingen in Zweden leidden tot een parlement waarin geen van de twee grote blokken een meerderheid behaalde. In het Verenigd Koninkrijk was eerder dit jaar voor het eerst sinds lang sprake van een 'hung parliament', een 'onbesliste uitslag. Kabinetsformatie in België en Nederland is en blijft traditioneel moeilijk. En in Duitsland kalven de centrumpartijen steeds meer af, waarbij de komst van een nieuwe rechtse partij vooral een bedreiging is voor de CDU. Los daarvan is steeds meer sprake van tweedelingen. Soms, zoals in Griekenland en Spanje, was dat traditioneel al zo, maar het verschijnsel lijkt sterker te worden. Daar waar twee grote blokken tegenover elkaar staan en een (nieuwe) derde partij sterk opkomt, wordt regeringsvorming per definitie moeilijker. De komst van de extreemrechtse Zweden Democraten is daarvan een goed voorbeeld. Daaruit zijn twee conclusies te trekken. Ten eerste: welk kiesstelsel een land ook heeft, er is geen zekerheid voor het tot stand komen van een duidelijke parlementaire meerderheid. Ten tweede: polarisatie biedt kansen aan kleine en soms extreme partijen om grote invloed uit te oefenen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het verleden hijgt ons soms in de nek. Het boek van Martin Bosma, “De schijnelite der valse munters”, is in menig opzicht merkwaardig. De schrijvers is niet zonder belezenheid, bedreven rapporteur, met kennis, moed en discipline.
Toch is het een vreemd boek. Veel dingen zijn te begrijpen: hij kroop bij Wilders in de gangkast, die ook door Meindert Fennema beeldend wordt beschreven, toen de “groep Wilders” nog echt moest pionieren. Zij zijn door hard werken en volhouden gekomen bij waar ze nu zijn: dat geeft inspiratie, intense vriendschap, loyaliteit en zelfvertrouwen.
Maar de werkelijkheid wordt wel een beetje een-dimensionaal beschreven: Bosma heeft één bril. Op zich is daar natuurlijk niets tegen. Maar het ondermijnt het verhaal.
Ik herinner me mijn eigen verwarring toen ik als provinciaal studentje bij de communistische boekhandel Pegasus naar binnen wilde. Een studiegenoot hield me tegen en wees naar de overzijde van de Leidsestraat: “Daar zit de BVD; als je iets wilt kopen, betaal dan wel contant, anders sta je geregistreerd.”
Volgens Bosma deed de BVD van Docters van Leeuwen soortgelijke dingen jegens Janmaat en de Centrum Democraten: de dienst zou strijd tegen hen hebben geleverd, inclusief de “dirty tricks”. Het lijkt mij inderdaad de vraag of dit hoort en wie dat wisten en wat men wist. Waren Janmaat en de CD een bedreiging van onze rechtsorde? En waren de communisten dat? Ik heb mijn twijfels.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
There is one solution: the exit of Germany from the eurozone or the division of the eurozone into two subregions. (Sunday Telegraph)
Aan het woord is Joseph Stiglitz, voormalig Wereldbank econoom en Nobelprijswinnaar die afgelopen zondag een update van zijn boek Freefall presenteerde. In een interview met de Sunday Telegraph waarschuwt hij dat Spanje in een ´dodelijke spiraal´ terecht kan komen als het moet vasthouden aan de (dure) euro en zodoende haar export niet kan vergroten. Spanje zou een vergelijkbare crisis kunnen beleven als Argentinië in 2001. Pas toen daar de peso werd losgekoppeld van de dollar krabbelde het land weer overeind. Om dit te voorkomen moet de euro drastisch hervormd worden, beter nu de mislukking erkennen dan later opgezadeld met nog meer werkloosheid en ellende zo stelt Stiglitz. Ook het IMF liet in haar derde World Economic Outlook van 2010 doorschemeren dat Europa niet hoeft te rekenen op herstel. Bezuinigingen om begrotingstekorten terug te dringen zullen de Zuid Europese landen langzaam verstikken, juist het opgeven van de euro-discipline geeft deze landen lucht om beweegruimte om zich weer te herstellen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
