Omdat de negen belangrijkste kaviaar-exporterende landen: Rusland, Iran, Azerbaijan, Kazakhstan, Turkmenistan, Bulgarije, Roemenië, Servië-Montenegro en Oekraïne niet konden aantonen dat hun steurvangst duurzaam is heeft het CITES geen nieuwe exportquota voor 2006 uitgegeven. De steur in de Kaspische Zee is een bedreigde diersoort en de handel erin valt dus onder CITES. Na de implosie van de Soviet Unie en de daarop volgende wetteloosheid is de steur in de Kaspische Zee zwaar overbevist geraakt (grafiek). Watervervuiling door o.a. de olie-industrie dragen ook bij aan het decimeren van deze vissoort. Er zullen pas weer exportquota worden uitgegeven als de betrokken landen aantonen dat hun legale vangst duurzaam is en ze de illegale vangst de kop in hebben gedrukt. Maar ook dan zullen de nieuwe quota veel lager uitvallen dan voorheen. Sturgeon have been in dire straits for some time and it has been clear that something drastic had to be done to stop the trade in illegal caviar and ensure that the legal trade is sustainable and properly regulated," said Susan Lieberman, director of WWF's global species programme. (Guardian)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Oekraïne en de Europese Unie zijn direct bij het begin van het nieuwe jaar met de neuzen op het feit gedrukt dat Rusland in de toekomst steeds belangrijker gaat worden voor de Europese energievoorziening. Terwijl men in de jaren negentig nog dacht dat privatisering van de eigen energiesector en het exporteren van dit economische model naar de voormalige Soviet-Unie een glorieuze toekomst had, blijken de verhoudingen anno 2006 geheel anders te liggen. Rusland heeft met harde hand privatisering van haar eigen energiebedrijven teruggedraaid, in de EU bestaat géén daadkrachtige strategie op internationaal energiebeleid en de afhankelijkheid van energiebronnen buiten de Unie neemt alleen nog maar toe (zie pdf).
Nu straft Poetin Oekraïne voor het geflirt met Europa tijdens de Oranje-revolutie en gunt Poetin-Gazprom het land niet dezelfde voordelige gastarieven als de minder afvallige andere ex-Soviet-republieken maar rekent Gazprom Oekraïne het vijfvoudige. Oekraïne weigert dit vooralsnog te betalen en Gazprom draait resoluut de gaskraan dicht. Maar omdat Oekraïne een doorvoerland is voor Russisch en Turkmeens gas naar de EU zitten nu ook Hongarije, Polen en straks ook Oostenrijk, Duitsland en Frankrijk met een te lage gasdruk, want de Oekraïners zijn genoodzaakt het doorvoergas zelf te gebruiken. Hungary is heavily dependent on Russian gas — 80 percent of the country’s gas needs are supplied from imports and 70 percent comes from Russia (Deutsche Welle). Deze gasrel heeft geen directe gevolgen voor West Europa: In geval van nood kunnen Nederland en Noorwegen de gasproductie verhogen (NOS Journaal). Maar wat als Rusland dit kunstje wat langer volhoudt: een jaar, twee jaar, drie jaar…?
De IJslandse feestfoto’s zijn inmiddels een traditie geworden op ons vier jaar oude medium. Maar vorig jaar ging het bijna mis en kopte dit weblog: “IJslands paradijs verstoord”. Aangestoken door onze eerdere enthousiaste berichtgeving waren reaguurders en loggers uit de Nederlandse blogosfeer massaal naar IJsland getrokken en werd een unieke cultuur ruw verstoord. Tientallen Randstedelijke ransapen stortten zich op de blonde IJslandse vrouwen en de gefrustreerde Vikings hadden het nakijken.
Op de kortste dag van het jaar gaan onze nostaligische gedachten altijd weer uit naar die IJslanders die daar nu bijna de hele dag in het donker zitten. Gelukkig kunnen we uit een eerste inspectie van de feestfoto’s van het afgelopen jaar concluderen dat de situatie weer enigzins genormaliseerd is. De IJslandse mannen hebben hun zelfvertrouwen herwonnen en op midzomernacht jl. werd de laatste Nederlander met roze GeenStijl t-shirt de stad uitgejaagd. Verstoorde liefdesrelaties werden hersteld en in menig IJslands huwelijk is men weer on speaking terms. Zelfs de soft-IJslander en lokale intellectuelen maken weer kans op de huwelijksmarkt.
De IJslandse vrouwen vertonen weer hun eeuwenoude borstenschuddans (1,2,3) die ze vroeger op het strand maakten om hun vissende mannen terug naar de wal te lokken. Echte IJslandse mannen zijn immers zo fanatiek dat ze net zolang doorgaan met vissen totdat hun bootjes bezwijken onder de lading kabeljauw. Affectie (NSFW) tussen vrouwen onderling wordt ook weer gesignaleerd. Dit is volgens de Duitse antropologe Andrea Merkel een teken dat ze zich op hun gemak en veilig voelen: IJslanders zijn weer zichzelf.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Europa staat op het punt om genetische gemanipuleerd maïs toe te staan als voedsel voor mensen.
Tot nu toe was het alleen mogelijk voor dierenvoeding.
Nederland heeft zich in een wat zwakke brede maatschappelijke discussie een paar jaar geleden uitgesproken tegen genetisch gemanipuleerd voedsel.
Je zou verwachten dat de Tweede Kamer of de Nederlandse regering voor het Europese besluit gaat liggen.
Maar de stilte is oorverdovend.
Al die Nederlanders die er psychisch zo onder leden dat ‘zij’ de grootste netto-betaler in de Europese Unie zijn kunnen hun gevoelige onderbuiken weer wat rust gunnen. Volgend jaar hoeven ‘ze’ 1 miljard euro minder af te dragen aan Europa. Na spannende onderhandelingen is er een compromis over de EU-begroting gekomen waarmee alle partijen redelijk tevreden naar huis kunnen. Met dit akkoord is tevens een punt gezet achter de crisis waarin de EU was beland na het grondwet debacle en werd Europa voor de tweede maal binnen honderd jaar gered door een Britse premier.
Persoonlijk blijf ik het jammer vinden dat in de onderhandelingen over de EU-begroting in eerste instantie extra financiële offers van de tien nieuwe lidstaten werd gevraagd. De zuunigheid tegenover deze landen die zich nog maar net hadden ontworsteld aan het destructieve communisme vond ik Europa onwaardig. Ik vind dat de breedste schouders de zwaarste lasten moeten dragen en dat je na verregaande economische hervormingen de nieuwkomers niet binnen één jaar weer om financiële offers kan vragen. Maar goed, gelukkig kwam Duitsland tegemoet en de inschikkelijkheid van onze nieuwste Europese broedervolken siert ze en geeft vertrouwen in de toekomst.
Hier in Nederland worden in sommige kringen al gelijk discussies gevoerd over wat er met die “Zilvervloot van 1 miljard” moet gebeuren. Populisten van links en rechts weten er wel raad mee: stijgende olieprijzen ermee maskeren, vuurwerk kopen of soep uitdelen. Maar ik pleit ervoor om deze 1 miljard direct te investeren in een democratisch verenigd Europa, want dat is voor Nederland de enige garantie om te overleven in de 21ste eeuw.
Het afgelopen voorjaar is Europa rondom het grondwetreferendum nogal negatief in het nieuws gekomen.
Daarna werd het relatief stil. Het kan daarom geen kwaad om even twee recente zaken naar voren te halen waar het goede van Europa zichtbaar wordt.
Allereerst is er natuurlijk de arrestatie van vermeende Kroatische oorlogsmisdadiger Gotovinas. Jarenlang heeft Kroatië weinig medewerking verleend bij het opsporen van deze man. Maar aangezien Kroatië graag bij de EU wil horen, gingen ze uiteindelijk overstag. Daarmee is weer eens aangetoond dat de EU als instrument voor het vergroten van de vreedzame ruimte werkt. Zonder dat er een druppel bloed bij hoeft te vloeien.
En ten tweede is er het vandaag bereikte Europese akkoord over het gebruik van chemicaliën. Het blijkt dat er duizende stoffen in producten zitten waar niet van aangetoond is wat de mogelijke effecten op de mens zijn. Dat gaat in de komende jaren veranderen.
Dit is een wet die zijn gelijke niet kent in de wereld. En hiermee is een andere positief aspect van de Europese Unie duidelijk geworden, namelijk de gezamenlijke economisch sturing. Landen individueel hadden dit nooit kunnen of willen doen omwille van hun industrie. Maar als je maar met voldoende landen samen zoiets afspreekt, gaat het wel.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Uit satellietbeelden is gebleken dat Groot-Brittannië de fijnstof-emissienormen van de EU aan haar laars lapt en ook bestaat het vermoeden dat het dit jaar de Kyoto-doelstellingen niet zal halen. Petrol Depot Fire in the United Kingdom (Earth Observatory)
Twee weken terug kwam een belangrijk vijf-jaarlijks rapport uit over de toestand van natuur en milieu in Europa. De oude media schonken er wat minimale berichtjes* aan maar dit goed doortimmerde werk van het European Environment Agency (EEA) verdient beter. Het rapport The European Environment: State and Outlook 2005 bevat een schat aan cijfermateriaal, infographs en kaarten. Dus download dit rapport of als u dol bent op visualisaties en lijstjes surf dan gelijk naar het plaatjeswerk.
Een paar opvallende conclusies van het rapport waren:
In Turkije is opschudding ontstaan om een krantenfoto van een ministersvrouw die apart van haar man de lunch nuttigt. De situatie was als volgt: AKP minister van Transport zit met een groep heren rond de tafel in een restaurant. Vijf minuten later komt zijn vrouw binnen en terwijl er nog plaats is aan tafel bij het gezelschap gaat zij gedwee in haar eentje aan een tafeltje ernaast zitten. Een van de heren zit zelfs naast een lege stoel met zijn rug naar de ministersvrouw ? De AKP van premier Erdogan is een conservatieve islamitische partij die bij haar aantreden met argus-ogen werd bekeken, maar die er in de laatste jaren alles aan heeft gedaan zich te profileren als de islamitische versie de Europese christen-democratische partijen. Echter een dergelijk voorval met een kruiperige ministersvrouw doet aanhangers van een seculier Turkije vol verontwaardiging reageren, zo ook het weblog Turkish Torque:
But is this how the AKP will bridge the “civilizational divide” between Muslim-East and the Christian-West? Is this how Prime Minister Erdogan offers Turkey to the EU as a role model to prevent the “clash of civilizations”? In no other European country would a Minister’s wife eat her food alone just a few feet away from her powerful husband and his companions… (TurkishTorque)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.