Begrotingscrisis woekert voort: beurzen dalen

Europa staat aan de vooravond van 'een enorme financiële instorting' stelt Scott Minerd, CIO van de Amerikaanse investeringsbank Guggenheim Partners. Nu kan je zeggen dat deze Amerikaan zich met zijn eigen zaken moet bemoeien. Want met het verhogen van het schuldenplafond schuift de Verenigde Staten de problemen alleen maar voor zich uit. Extra schuld is nu mogelijk, dus kan het piramidespelletje in de VS nog even doorgaan. Toch ziet het er (ook) niet goed uit voor Europa. Vandaag kelderden de Europese beurzen in Londen, Parijs en Frankfurt omdat beleggers zich zorgen maken over de situatie in Spanje en Italië. Waarschijnlijk zal de Europese Unie het rampenfonds moeten vergroten omdat het huidige bedrag van 440 miljard euro niet genoeg is om ook de Spaanse en Italiaanse economie te redden. Ondertussen vluchten beleggers in goud. Vermogensbeheerde Keijser Capital ziet daarom 'puur technisch gezien' ruimte voor goudprijs om verder te stijgen tot 1.700 dollar. Slimme beleggers maken gebruik van de korte perioden van hoop veroorzaakt door nieuwe reddingsplannen uit Washington en Brussel. Bij hoop op een oplossing van de schuldencrisis daalt de goudprijs kort, wie dan instapt kan enkele dagen later cashen als de hoop alweer vervlogen is en de goudprijs verder omhoog schiet. Leugens zijn goed voor goud: de stijging regeert, en dalingen zijn correcties in dit proces. En zo beweegt het kapitalistische systeem aan beide kanten van de Atlantische Oceaan zichzelf onherroepelijk naar de afgrond. Hoe na de 'enorme financiële instorting' het brood op de plank komt is vooralsnog een raadsel. Recepten voor een smakelijke bereiding van goudstaven zijn daarom van harte welkom in comments.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alleen samenwerken niet genoeg voor Defensie EU

Een bijdrage van Tomas Valsek, director of foreign policy and defence at the Centre for European Reform.

How do you do more with less? The EU defence ministers agreed last week that the way to limit the impact of the economic crisis on their defence budgets lies in more co-operation. In a joint statement, they called for more military ‘pooling and sharing’: joint development and procurement of weapons, and partial integration of European militaries. EU member-states have trialled such ideas before but with limited success. Deep co-operation remains highly sensitive: governments are reluctant to build joint units because this may require them to share decisions on how and when to use them. The ministers’ conclusions are correspondingly cautious: they call for a “structured” and “long-term” approach while offering few specific guidelines. It need not be this way: past pooling and sharing attempts offer plenty of lessons on what makes military collaboration successful.
In a recent CER report,’Surviving austerity: The case for a new approach to EU military collaboration‘, May 2011, I suggested ways for European countries to avoid past mistakes. Partial military integration works best when participating countries have similar strategic cultures, a high level of mutual trust, comparable attitudes to defence industry, and relatively low corruption in defence procurement. It also helps if countries are roughly similar in size, and serious about defence matters: that is, they are willing to use their armed forces and keen to maintain their ability to fight for future contingencies.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Europese energie data in beeld

Gisteren was het Eurostat Hackday: een dag waarop data experts en designers (virtueel) samenkomen om interessante informatie te creëren met Eurostat data. Deze keer was energie het onderwerp. Hoeveel energie wordt er in Europa verbruikt? Wat is het aandeel van de industrie, huishoudens, transport, landbouw en services? Hoeveel van die energie wordt al duurzaam geproduceerd? Hieronder ziet u het aandeel hernieuwbare energie per land voor de periode 1997-2008. Oostenrijk en Portugal hebben ‘makkelijk praten’ met hun waterkracht uit de bergen. IJsland daar spuit het kokende water vanzelf uit de grond. Maar de flatline van Nederland is wel erg gênant. Klik en scroll voor alles wat u altijd al had willen weten over energie in Europa.

Quote du Jour | Euro mis? Europa mis

“Es gibt keine Gemeinsamkeiten, die sich aus Europa ergeben – jenseits der gemeinsamen Währung. ”
(Historicus Philipp Blomm in interview met Der Spiegel)

Juist ja. Behalve de euro’s die dagelijks door alle handen gaan, delen Europeanen niet bewust iets met z’n allen wat uit de Europese Unie voortkomt. En dat geeft te denken. Dit wijst er op dat als het met de euro fout gaat het ook fout zal gaan met de EU. En dat kan geen enkel land zich veroorloven. De gedachten keren dan terug naar Mitterand die onmiddellijk na de val van de DDR, en de daarop volgende vereniging van Oost- en West-Duitsland, een gezamenlijke munt eiste. Mitterand deed dit vanuit een historisch bewustzijn: als anderhalve eeuw Europese geschiedenis ons iets geleerd hebben is dat geen enkel land in Europa zich een toekomstige Duitse alleingang kan veroorloven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De echte waarde van Europa en de Oranjes

Wederom een bijdrage van Paul Teule.

Sommige levenslessen hebben een incubatietijd. 10 jaar geleden leerde de markante en lijvige dr. Odink ons UvA economiestudentjes dat alles relatief is. “Alles?”, vroeg ik dan. “Alles”, donderde Odink. Pas de laatste jaren ontdekte ik hoe waar dit is en, belangrijk, hoe je met relativeringsvermogen de werkelijkheid naar je toe kan trekken.

Zondag bij Buitenhof bijvoorbeeld. Clairy Polak vraagt de Vlaamse hoogleraar Europese politiek Hendrik Vos – ter inleiding van een opvallend goed debat over Europese belastingen – naar het Europese budget.

Vos:  ‘Europa werkt eigenlijk vandaag met een bedrag van laat ons zeggen ongeveer 130 miljard euro.’

Polak (gespeeld verbaasd): ‘130 miljard? Toe maar! Het is dus niet zo gek dat heel veel mensen vinden dat Europa een geldverslindende machine is.’

Vos: ‘130 miljard is een enorm bedrag natuurlijk. Maar als je het een beetje in perspectief zet, dan valt dat eigenlijk wel goed mee hoor. 130 miljard staat voor ongeveen 1% van de totale welvaart in Europa. Landen werken met een budget van 33% en 55% van hun BBP. (…) Eigenlijk, in perspectief gezet, is dat Europese budget heel erg klein.’

Vos verstaat de kunst van het relativeren. Hij had ook kunnen zeggen dat de EU minder dan 1 euro per EU burger per dag kost. Een prikkie dus. Maar eurosceptici kunnen je – (letterlijk) voor hetzelfde geld – tot een heel andere oordeel verleiden. De EU geeft immers elke dag 356 miljoen euro uit. Of 15 miljoen per uur. Een bodemloze put dus. Beide ‘perspectieven’ zijn in zekere zin waar, en daardoor zo zinloos. Als burger schiet je heen en weer tussen eurofilie en euroscepsis. De echte discussie, die over kwaliteit, raakt op de achtergrond. Wat krijgen we eigenlijk voor 130 miljard?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende