Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Slimme Meters, Energiebesparing en Minimalisering van het Gezeik
De Tweede Kamer sprak vandaag over Slimme Meters voor in uw stoppenkast. In 2020 moet 80% van de huishoudens een slimme meter hebben. Het zal mij benieuwen of dat vrijwillig kan. Het argument om de meters in te voeren is dat de consument ziet welke apparaten veel stroom gebruiken. De consument zal dan tot inkeer komen en zijn gedrag aanpassen. Het gekke is: De energiehandel hoeft deze gegevens helemaal niet te hebben, maar de kastjes zenden het wel draadloos uit. Voor de niet-hackers onder ons is deze informatie dus niet gemakkelijk toegankelijk, maar voor de energiebedrijven wel. Het is een beetje alsof automobilisten een verbruiksmeter in de auto zouden krijgen, waarbij de Shell kan zien waar en wanneer u veel peut gebruikt, maar u zelf toch een beetje moeite heeft om uw Slimme Telefoon te laten syncen met zowel de carkit als de energiemeter.
Diederik Samson, die een tijdje geleden nog tegen leek te zijn, staat nu te juichen in Twitter. Toch zijn zijn argumenten oneigenlijk, want je kun nu al zelf al meten wat je gebruikt en je kunt dat zelf veel beter. Zo heb ik met deze meter al eens aangetoond dat je moderne voedinkjes rustig in het stopcontact kunt laten zitten, omdat ze niets gebruiken als je je gadgets er niet mee oplaadt, en LB zag met iets dergelijks dat zijn “media-meuk” in stand-by wel veel energie zoog.
Energiezuinige gebouwen en departementale organisatie
illustratie: Woningvoorraad Nederland (bron:VROM), klik voor volledig beeld.
Dezer dagen presenteert de regering Rutte zich aan de Kamer en zijn algemene beschouwingen. De nieuwe regering hergroepeert een aantal taken van departementen en spaart daarmee een paar bewindslieden uit. Dat is mooi en krachtdadig, maar is het ook doordacht? Dat is de vraag: is b.v. de combinatie van veiligheid en justitie niet vooral gericht op het verstoren van een balans tussen burgerrechten en opsporingsbevoegdheden, ten gunste van de veiligheid? Het zou kunnen dat onder de bezielende leiding van Opstelten onze liberale vrijheden achter de horizon verdwijnen. Waakzaamheid is geboden.
Wonderlijk is ook de combinatie van WWI (Wonen, Wijken en Integratie) en Binnenlandse Zaken. De volkshuisvesting was ooit een taak voor een “hamer en nijptang- ministerie”, met technische problemen en planning en productie van woningen als taak. Dat veranderde geleidelijk, toen de decentralisatie de zorg voor de productie van woningen bij de gemeenten neerlegde en de technische zorg voor kwaliteit als een achterhaalde zaak werd gezien waar de samenleving zelf maar op moest letten.
Zo groeide een vreemde situatie waarin VROM geld bij de woningcorporaties weghaalde, teneinde die middelen voor sociale doelen in de wijken in te zetten. (de Vogelaar heffing) Daar houden we nu maar mee op. Misschien nog vreemder was de toepassing van de vennootschapsbelasting, die de schatkist 500 miljoen moest opleveren, geld waarvoor woningcorporaties prima bestemmingen hebben en hadden. Een woningcorporatie uit Ommen voelt zich hierover zo getreiterd dat zij wil uittreden uit het bestel: als het Europese Hof daarin mee gaat, kan dat het einde inluiden van ruim 100 jaar sociale woningbouw in ons land. Het is een onzinnig risico, maar de vorige regering heeft het willens en wetens genomen. Die 500 miljoen moest naar de schatkist, ondanks alle nuttige dingen die met het vermogen van de corporaties zouden kunnen. Een voorbeeld is het energiezuiniger maken van de woningvoorraad.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het Russische charme-offensief
Dit is een gastbijdrage van Jan Kruidhof over de VPRO’s Tegenlicht uitzending van vanavond: Brief uit Polen – Over de onheilspellende toekomst van een labiele regio | maandag 25 oktober 20:55 – 22:00 uur Ned2
VPRO’s Tegenlicht belicht maandag 25 oktober de gespannen verhouding tussen Polen en Rusland. Opvallend genoeg lijkt die relatie de laatste maanden op politiek gebied juist verbeterd te zijn. Hoe kon dit opeens gebeuren?
Jarenlang waarschuwden Polen voor een neo-imperialistisch Rusland en drongen zij aan op het beteugelen van ‘de grote beer’ die hen in het verleden zoveel leed had toegebracht. De Poolse minister van Economische Zaken verraste de Europese Commissie dan ook, door anderhalve week geleden te bepleiten dat de Russische monopolist Gazprom tot 2045 de Yamal-gasleiding mag uitbaten. De Commissie eiste eerder dat die leiding, die via Polen richting het Westen loopt, ook voor andere bedrijven beschikbaar zou zijn en leek hiermee de Polen tegemoet te komen. Maar zij scharen zich inmiddels dus aan de zijde van hun voormalige aartsvijand. Is de Poolse angst voor Rusland plotseling verdwenen?
Het antwoord op deze vraag ligt besloten in de gebeurtenissen na 10 april, de dag waarop de Poolse president Lech Kaczynski omkwam bij een vliegtuigongeluk. Deze ramp kwam voor de Russen in een bepaald opzicht een geschenk uit de hemel, stond onlangs in Trouw. De auteur bedoelde, dat men in het Kremlin had begrepen dat Rusland alleen een semigrootmacht kan blijven als de federatie moderniseert en een goede band opbouwt met de Europese Unie. Een mogelijke route naar Brussel loopt via Warschau en de vliegtuigramp bood de Russen de kans om zich tegenover de Polen van hun beste kant te laten zien.
Rusland lanceerde een charmeoffensief. De Poolse ambassade in Moskou werd bedolven onder bloemen en bij de herdenking troostte premier Poetin zachtaardig zijn ontroerde Poolse ambtgenoot. Deze welwillendheid raakte de Polen, die positief reageerden. De liberale presidentskandidaat Bronislaw Komorowski liet zich in zijn campagne goedgezind uit richting Rusland en het Poolse volk verkoos hem boven de anti-Russische Jarosław Kaczynski.
In september werden de bilaterale banden nog eens aangehaald bij een ontmoeting tussen de Poolse minister van Buitenlandse Zaken en zijn Russische collega. De Poolse minister sprak hierna vleiend over “our big neighbor” en maakte bekend dat Polen niet langer een visum nodig hebben voor een bezoek aan de oblast Kaliningrad. Later die maand overhandigden de Russen twintig tot dan toe geheime documenten over het bloedbad bij Katyn.
Dit bloedbad uit 1940, waarbij de Sovjets zo’n 22.000 Poolse officieren en intellectuelen vermoordden, had de wederzijdse relatie lange tijd bemoeilijkt. Decennialang gaven de communisten de nazi’s de schuld en werden Poolse weduwen voorgelogen. Pas in 1990 gaf Gorbatsjov toe dat de Russische geheime dienst achter de moordpartij zat. De Polen zijn ook nog niet vergeten dat het Rode Leger in 1944 maandenlang rustig toekeek toen de Duitsers de tweede opstand in Warschau neersloegen en de stad verwoestten. Zelfs de Poolse Delingen van 1771, 1793 en 1795 liggen tot op de dag van vandaag nog gevoelig voor veel Polen.
Dat de Poolse minister over deze gevoeligheden heen is gestapt, komt waarschijnlijk doordat hij liever ziet dat het Poolse en het Russische gasbedrijf samen de leiding delen, dan dat West-Europese bedrijven zijn nationale markt bestormen. Het draait dus voornamelijk om economisch gewin. Maar dat voor dit doel bewust is gekozen voor warme diplomatie met de voormalige vijand, wil nog niet zeggen dat de onderliggende sentimenten louter positief zijn. Wat onder de oppervlakte schuilgaat, zullen we in de uitzending van vanavond zien.
Refuting myths about immigration and the environment
Hier is een bijdrage die we overnemen van Climate Progress: “A Project of Center for American Progress Action Fund”
Immigrants are integral to driving clean energy innovation. They accounted for 70 percent of men and women who entered the engineering and science fields from 1995 to 2006 and 40 percent of all high-tech venture-backed companies.
CAP’s Jorge Madrid has a new report, “From a ‘Green Farce’ to a Green Future.” Here’s his summary:
Combating climate change and reforming our broken immigration system are two of the greatest challenges facing Congress and the Obama administration. Legislation to address these issues has come up short thus far. Both have been fiercely debated throughout the country and many Americans demand solutions.In the midst of these debates anti-immigrant groups are revamping their efforts to play these issues against each other using misinformation. These voices have long argued that immigrants destroy the environment, accelerate climate change, and undermine U.S. efforts to transition to a clean and green future.
Nativist organizations and hate groups are attempting to drive their political agenda using environmental concerns as a cover. And conservative lawmakers and opponents of clean energy and climate legislation who use phony environmental arguments as a political wedge are promoting these groups’ talking points.These arguments are a “green farce.” They’re supposedly presented out of concern for the environment but are intentionally misleading and dangerously misinformed. They present Americans with a false choice between achieving fair and humane immigration reform and climate legislation that will respect the environment and lead our country to a clean and prosperous energy future.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.