Het vaderschap is meer dan een dag per week voor de kinderen zorgen

Al jaren probeer ik collega’s en vrienden uit te leggen dat de woensdag niet mijn papadag is, maar dat ik gewoon vrij ben. Papadag impliceert dat ik de overige dagen niet voor mijn kinderen zou zorgen, terwijl ik in mijn taakopvatting als vader juist uitga van 24 uur per dag, zeven dagen per week. Gelukkig hoef ik als vader niet altijd veel te doen. Af en toe een spelletje spelen, een pannenkoek bakken of een pleister plakken. Het ouderschap is toch vooral een kwestie van aanwezig zijn. Dat is voor veel Nederlandse mannen al moeilijk genoeg. De eigen carrière gaat vaak voor. Opvallend is dat vooral vrouwen mijn vrije dag als papadag bestempelen. Bang als zij zijn dat vaders zich straks echt meer met de opvoeding gaan bemoeien en zich dus op het domein van de moeders begeven. Maar als mannen hun rol in de opvoeding willen pakken dan lopen ze keihard aan tegen wat Renske Keizer, bijzonder hoogleraar pedagogiek en de Universiteit van Amsterdam, de sterke Nederlandse moederschapsideologie noemt. Vrouwen zorgen nu eenmaal beter voor kinderen dan mannen is de heersende gedachte. Daar kan geen kinderopvang of vader tegenop. Een fulltime werkende moeder staat in Nederland gelijk aan slecht moederschap. Dat zit nu eenmaal in onze cultuur ingebakken.

Door: Foto: Roel Wijnants (cc)
Waan van de dag

‘Emancipatie = paternalisme’

, door

Bestuurskundige Paul Frissen in Trouw:

Samengevat zou je kunnen zeggen dat het paternalisme voorwendt te beschikken over een superieure moraal die van de samenleving een betere samenleving en van de mens een beter mens maakt. Daarmee stuiten we automatisch op het emancipatiedilemma: moeten we mensen willen emanciperen die dat zelf niet willen? Het pedante paternalisme zegt zonder aarzeling ja op die vraag. Emancipatie moet zorgen voor gelijke machtsposities en is vooral een strategie van morele verheffing. Dat zijn geen onschuldige ambities want het paternalisme wil zijn doelen politiek verwerkelijken en via meerderheidsvorming aan de hele samenleving opleggen. Daarmee is de totalitaire verleiding gegeven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Mary Harrsch (cc)

Recep Tayyip Erdogan is de Turkse Oedipus

, door

COLUMN - President Recep Tayyip Erdogan van Turkije houdt van vrouwen. En dan vooral van vrouwen met kinderen. Want dat is precies zoals zijn geloof de vrouw graag ziet. Als moeder. Het moederschap is waar het voor een islamitische vrouw allemaal om draait in het leven. Een echte vrouw heeft kinderen. Volgens Erdogan dan.

De Turkse vrouwenliefhebber sprak deze wijze woorden op een top over Vrouwen en Recht. Gelijke behandeling van mannen en vrouwen druist volgens hem in tegen de natuur. Feministen begrijpen dit niet, omdat zij het concept van moederschap niet accepteren. Niks baas in eigen buik. Vrouwen en mannen zijn niet gelijk. Nu niet en nooit niet.

Zo kunnen vrouwen ook niet hetzelfde werk doen als mannen, zoals in een communistische heilstaat vaak het geval is. Hun karakters, gewoontes en fysieke kenmerken zijn nu eenmaal anders. Een vrouw een schep geven en haar laten werken past dan ook niet in ideaalbeeld van Erdogan. Het is in strijd met haar delicate postuur. Een postuur dat hard nodig is voor het baren van minstens drie kinderen.

Om zijn liefde voor vrouwen en het moederschap te onderstrepen sprak Erdogan op de bijeenkomst vol vertedering over zijn eigen moeder. ‘Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp mij dan een zedige blik toe en huilde soms.’ Als het paradijs echt naar de voeten van de moeder van Erdogan zou ruiken, dan komen al die islamitische zelfmoordaanslagplegers nog van een koude kermis thuis.

Foto: gheeke (cc)

Ampelfrau verovert Dortmund en daarna de wereld

, door

COLUMN - In de gemeenteraad van Dortmund woedt een serieuze discussie over het invoeren van Ampelfrau, de vrouwelijke tegenhanger van Ampelmann, het van oorsprong Oost-Duitse figuurtje in de verkeerslichten van veel Duitse steden. Nu zijn het nog de rode en groene mannetjes die de boventoon voeren, maar als het aan de SPD en die Grünen ligt is de verdeling straks 50-50. Een nobel streven, meer dan de helft van de wereldbevolking is immers vrouw. Een duidelijker signaal dat het tijdperk van de man voorbij is, is nauwelijks denkbaar.

De discussie maakt nog net niet zo veel emoties los als de Zwarte Piet in ons land, maar de kritiek in de lokale media en op internetfora is niet mals. Velen vragen zich af of een stad die aan de rand van de financiële afgrond staat zich wel moet bezighouden met dit soort bijzaken. Hebben de dames en heren politici niets beters te doen? Misschien wel, gezien de 12 procent werklozen in Dortmund, een percentage dat ver boven het Duitse gemiddelde ligt.

De stoplichtvrouwtjes zijn echter niet alleen leuk en ludiek, maar hebben wel degelijk een belangrijke boodschap. Dat mannen en vrouwen gelijke rechten hebben bijvoorbeeld. Of ze kunnen als rolmodel dienen in de strijd tegen stereotyperingen. Bovendien is Ampelfrau een stuk verkeersveiliger dan Ampelmann. Ze laat veel meer licht door vanwege haar wijd uitlopende rokje en uitstekende vlecht. Over stereotyperingen gesproken.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Free to Be…You and Me

, door

Veertig jaar geleden, op 11 maart 1974, werd Free to Be…You and Me uitgebracht in de VS. Deze combinatie van boek, film en album had als boodschap dat traditionele genderrollen niet vast hoefden te staan. Ook jongens kunnen met poppen spelen, was bijvoorbeeld de boodschap van het bovenstaande filmpje.

Ander filmpje: Boy meets girl.

Ook nu nog is Free to Be…You and Me relevant voor kinderen (en ouders). Jammer genoeg lijkt er geen Nederlandse versie te bestaan…

h/t Lethe

Foto: FaceMePLS (cc)

Moslima’s en emancipatie

, door

OPINIE - Van tijd tot tijd borrelt de discussie weer op over moslima’s en emancipatie. Het is frustrerend dat die discussie dan vaak tussen niet-moslims plaatsvindt. Mag ik me als moslima even mengen in de discussie die over mij gaat?

Waarom wordt er in dit soort discussies altijd over de moslima gepraat alsof zij niet geëmancipeerd kan zijn als zij een hoofddoek draagt? Voor de meeste mensen die zich in deze discussie mengen, is het niet belangrijk welke betekenis de moslima’s zelf toekennen aan het dragen van een hoofddoek. Zij vinden het een symbool van vrouwenonderdrukking en dus is dat zo.

Alsof moslima’s kleuters zijn die zelf niet kunnen nadenken en geen eigen keuzes kunnen maken over wat goed of slecht voor hen is. Als het niet onze vaders, broers of mannen zijn die ons vertellen wat we moeten doen, dan zijn het wel de ‘verlichte’ Hollanders die bepalen wat goed voor ons is.

Die opmerking over vaders, broers en echtgenoten is trouwens sarcastisch bedoeld. Ik zeg het er maar even bij voor degenen die het niet hebben begrepen.

Er zijn echter genoeg dames die zelf de keuze maken om de hoofddoek te gaan dragen. Ook ik ben een van die vrouwen die er toch echt zelf voor heeft gekozen – toen ik ruim over de twintig was.

Foto: Ferran Moreno Lanza (cc)

Klassieker | Effi Briest

, door

RECENSIE - Als er één klassieker in de Duitse literatuur is die de ongelijkheid tussen man en vrouw aan de kaak stelt, dan is dat Effi Briest. Deze roman van Theodor Fontane verscheen in 1896. Net als Anna Karenina en Madame Bovary is Effi Briest een realistische roman. Fontane concentreert zich niet alleen op de leef- en gevoelswereld van een jonge barones, hij slaagt er in om de motieven van alle personages en daarmee de Pruisische samenleving inzichtelijk te maken. Effi Briest is een hoogtepunt uit de Duitse literatuur, niet alleen vanwege de mooie taal, maar ook omdat het je de sleutel geeft om alle rolmodellen uit die tijd te kunnen begrijpen.

Effi wordt op haar zeventiende door haar ouders gekoppeld aan de twintig jaar oudere Geert von Instetten. Baron von Instetten is een goede partij, hij heeft voortreffelijke vooruitzichten. Het enige wat Effi zorgen baart, is dat haar aanstaande man er nogal wat principes op nahoudt. Effi houdt niet van regels, zij houdt juist van het gevaar. Na de bruiloft gaat het stel in een afgelegen badplaats in Vorpommern wonen. Geert von Instetten neemt zijn huwelijk serieus, maar zijn carrière ook. Daardoor is Effi vaak op zichzelf aangewezen in het saaie dorp Kessin. Majoor Crampas verschaft haar afleiding, samen rijden ze graag paard over het strand en door de bossen. Over de precieze aard van de relatie zwijgt Fontane, maar door de briljante dialogen valt er genoeg te raden voor de lezer.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: klokwerk (cc)

De sociale effecten van een basisinkomen

, door

OPINIE - Een onvoorwaardelijk basisinkomen brengt verschillende sociale effecten. Mensen zijn geen loonslaven meer, vrouwen worden zelfstandiger en vrijwilligerswerk wordt niet meer bestraft door een korting op de uitkering, betoogt Jolanda Verburg.

Onze samenleving is in transitie. De overgang van het industriële naar het digitale tijdperk is in volle gang maar gaat niet zonder slag of stoot. We zijn in verwarring door de chaos en onzekerheid die het met zich mee brengt. Zelfs de politiek heeft weinig antwoorden op de verandering, terwijl er wel instrumenten zijn.

Een groot probleem is dat gevestigde politieke partijen blijven vasthouden aan wat er is. Het roer omgooien is een groot risico, want als ze onvoldoende de relevantie van nieuwe ontwikkelingen weten over te brengen aan het electoraat dan kan het desastreuze gevolgen hebben voor de partij. Daarom is een instrument als het onvoorwaardelijk basisinkomen nog niet ingevoerd.

Toch heeft het basisinkomen zowel in de jaren ’80 als in de jaren ’90 op de politieke agenda gestaan, vooral bij de partijen aan de rechterflank van het politieke spectrum. Zij zien in dat het vrijheid biedt aan de burger en dat het de overheid kan ontlasten en waardoor overheidsuitgaven worden bespaard. De linkse partijen daarentegen beschouwen de burgers nog te vaak als onmondig, niet deskundig en hulpbehoevend, resulterend in de bevoogdende rol van de overheid “die wel weet wat goed is voor haar burgers.”

Foto: Dave Pinter (cc)

Emancipatiestrijd

, door

OPINIE - De Arabische lente zal de geschiedenisboeken in gaan als een bijzondere periode, waarin de Arabische jeugd de arrogantie van Westerlingen over hun verheven cultuur een spiegel voor houdt.

De mondiale economische crisis die zijn staart nog steeds roert, roept zeer uiteenlopende reacties uit. De opstand tegen de heersende elite in het Westen kende zijn hoogtepunt met de Occupy-beweging. Deze nogal tamme en onduidelijke beweging doofde als een nachtkaars uit. De Arabische jeugd echter toont een revolutionair elan dat weinig onderdoet voor de bestormers van de Bastille. Sinds lange tijd krijgt Rousseau’s verlichtingsideaal van de volonté générale weer betekenis. Een democratie is meer dan een periodieke verkiezing, waar mensen in de tussentijd klagen dat het allemaal dezelfde zakkenvullers zijn.

Helaas kent een revolutie kent zelden een schoon verloop. Ook in de Arabische wereld is dat het geval. De chaos als gevolg van de machtsvacua ontmondt in talrijke geweldsexplosies. Schokkend is het lot van veel vrouwen die in de bestuursloze situaties ten prooi vallen aan het beest in de mens. Het is voor sommigen een aanleiding om in zelfgenoegzaamheid de superioriteit van de Westerse cultuur ten opzichte van de achterlijke Islam van stal te halen.

Een verandering van cultuur kan zowel van bovenaf opgelegd worden of van onderop worden bevochten. Arabische vrouwen voeren die strijd van onderop. Met gevaar voor eigen lijf blijven ze strijden voor hun positie. Ook na de talloze zeden- en geweldsdelicten op het Tahrirplein blijven vrouwen met of zonder hoofddoek zich er vertonen. In een recente reportage van het programma Altijd Wat is te zien hoe Arabische vrouwen een guerrillastrijd voeren voor de verovering van hun rechten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Jenny Bradford (cc)

Ruim baan voor carrièremoeders

, door

COLUMN - Oud Zeikwijf schopt de bal terug naar minister Bussemakers veldhelft.

Het grootste dilemma dat ik ervoer tijdens het schrijven van Dilemma’s, waarin ik een lans breek voor de wens van de Nederlandse moeders om in deeltijd te werken, was of ik het moest schrijven of niet. Het wel schrijven zou koren op de molen zijn van conservatieven die moeders maar al te graag achter de koters willen plakken (en hen, als ze hun houdbaarheidsdatum hebben overschreden, het liefst inruilen voor een nieuw – lees: jong – exemplaar). Maar niets antwoorden aan de kortzichtige en egoïstische oproep van minister Bussemaker zou de stem van het merendeel van de Nederlandse moeders negeren, die keer op keer laten zien dat ze niet gediend zijn van zulk dwingelandij, van moeders die én willen werken, én zelf willen zorgen voor hun kinderen.

We hadden het dus over het merendeel van de Nederlandse moeders. De (toch wel omvangrijke) rest, onder wie ikzelf, voelt er niets voor om minder te werken om op baby’s te passen. Je moet het kunnen, en je moet ertegen kunnen. Je moet het ook willen. Tegen je zin thuis gekluisterd terwijl je studiegenoten met rasse schreden de maatschappelijke ladder beklimmen lijkt me geen zinvol bestaan. Niet dat een bestaan perse zinvol moet zijn. Persoonlijk ben ik van mening van niet, maar dat is een andere discussie.

Vorige Volgende