De prijs van tarwe bereikte gisteren op de Chicago Board of Trade een recordhoogte van 8.35 dollar per bushel. Handelaren reageerden op de hete winden die de Australische oogst teisterde. Waarschijnlijk zal daar 2 miljoen ton minder geproduceerd worden dit jaar dan de meest pessimistische scenario's hadden voorspeld. Sinds begin juli dit jaar wordt tarwe verhandelt op haar hoogste niveau ooit (klik voor historische data tot aan 1908), en de prijs blijft maar stijgen. De productie neemt niet genoeg toe, mede wegens aanhoudende droogtes, om aan de steeds grotere vraag te voldoen. Vooral zorgwekkend is het voor importeurs van tarwe. De exporteurs zijn namelijk hun export-tarief aan het verhogen opdat de binnenlandse markt niet in het geding komt, waardoor de export afneemt. Oekraïne, de 6de grootste tarwe-exporteur, verhoogde haar tarief in juni. Rusland de 5de grootste tarwe-exporteur lijkt het volgende land te zijn die deze stap zal zetten.
Minister van Financiën Wouter Bos geeft in een speech aan dat hij zich geen zorgen maakt over de overname van grote Nederlandse bedrijven door buitenlandse. Hij vindt dat je beter aandacht kan besteden aan het stimuleren van nieuwe bedrijven. Heeft hij daarin een punt?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Stel je een land voor met een flink groeiende economie, 1,3 miljard mensen en zonder rechtszekerheid. Juist, China.
Een van de opvallendste rariteiten hier in het dagelijks leven is dat praktisch alles cash wordt betaald. Mooie flappen in het loonzakje, nieuwe broek, horeca, even een auto kopen voor 8000 euro, usw. Gas, water en elektra betaal je cash bij het desbetreffende staatsbedrijf op kantoor. Overschrijvingskaarten bestaan niet, internetbankieren komt zoetjes aan een beetje in zwang maar bied minder zekerheid dan cash. Papiergeld wordt driftig gekopieerd, Chinezen kopiëren immers graag.
Resultaat: rijen, eindeloze rijen. Gasrekening van 50 eurocent betalen kost al snel 2 uur omdat er nog honderden anderen dat ook willen. De huur kan overgemaakt worden, maar schrik niet als dat 3 uur wachten kost aan de balie of een uur bij een speciaal pinapparaat. Een bank met minder dan 50 wachtenden voor je is een geschenk waar je dan ook heel snel gebruik van moet (en eindelijk kan) maken.
Ronduit vervelend voor grote bedragen is het Chinese geld. De grootste denominatie is 100 RMB, ongeveer 10 euro. Heb je een goede week gedraaid met je restaurant, dan heb je al snel enkele duizenden biljetjes van honderd in handen. Er zijn “cash recycling” machines om deze in te nemen, maar die staan vrij scherp afgesteld. Met “gebruikt” geld wordt al snel 10% weer uitgespuugd omdat het, voor de machine, vals lijkt. Wat rest is de balie. De bankmedewerkers achter de balie hebben geldtelmachines, maar controleren toch elk biljetje op echtheid en tellen de machine na. De andere kant op idem, even 8000 biljetjes opnemen om die nieuwe auto te betalen kost de bankmedewerker al snel een half uur tot een uur telwerk. Je moet natuurlijk daarvoor nog wel eerst minimaal twee uur in de rij staan…
Onze vrienden van Jansen & Janssen zorgen vandaag nog voor de uitzending voor vuurwerk. De uitzending van vanavond gaat over enorme leegstand in kantorenland. Over dit onderwerp doet wethouder Maarten van Poelgeest van Amsterdam de volgende uitspraak:
Je kan extra laten betalen bij leegstand. Maar veel effectiever is als dat soort panden gewoon gekraakt wordt. Ik denk dat een belegger dat veel vervelender vindt dan zo’n leegstandsbelasting die hij misschien moet betalen.
Exclusief hier het stuk met van Poelgeest uit de uitzending van vanavond:
Met name CDA kamerlid Jan ten Hoopen, die al jaren een strijd tegen kraken voert, windt zich hier heel erg over op. Dit tot ongenoegen van de vier grote steden overigens.
Hoe staat u daar tegenover? Poll:
[poll=86]
Promo aflevering vanavond:
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Economische wetten en de mores van het bedrijfsleven staan los van morele afweging en emoties.
Gisteren stonden op de voorpagina van NRC twee berichten boven elkaar. Het onderste artikel ging over de 21 miljard euro aan bonussen die de financiële mensen in London dit voorjaar ontvingen. Daarbij werd ook de voorzichtige teleurstelling uitgedrukt dat de bonussen vanwege de kredietcrisis straks wel eens lager uit zouden kunnen uitvallen.
In het bericht erboven wordt gesproken over de mogelijke bewegingen van de FED en andere centrale banken om de kredietcrisis te bezweren. Renteverlaging, extra kortlopende leningen of extra cash zijn middelen die genoemd werden.
Wat ik dan lees is het volgende: De financiële wereld mag allerlei risicovolle constructies verzinnen en beloont zichzelf daarvoor rijkelijk. Op het moment dat blijkt dat deze constructies toch niet zo goed zijn, moeten anderen (bv centrale banken) ingrijpen om te voorkomen dat de economie grote schade oploopt en mogen velen tijdelijk op de blaren zitten (bv werknemers van bedrijven die nu ineens omvallen).
Waarom gaat hier het principe “De vervuiler betaalt” niet op? Waarom leveren al die financiële goochelaars niet met terugwerkende kracht hun bonussen in? Sterker nog, het is zelfs te verwachten dat die financiële goochelaars ook van die onrust op de markt weer weten te profiteren. Iedereen ongelukkig, behalve de veroorzakers.
Ergens mis ik toch de balans.
Het waren steeds kleine, onopvallende berichten die de laatste weken op de telex voorbij kwamen. Maar samen geven ze toch een beeld dat wat aandacht behoeft.
Het begon een tijdje geleden al met de stijgende prijs van maïs. Mede als gevolg van de wens om biobrandstof te produceren uit deze plant (hoe inefficiënt) stijgt de vraag al enige tijd. De productie kan de vraag nog niet bijhouden en het weer werkt ook weer eens tegen. Dus krijg je hogere prijzen, in de orde grootte van 50% over het afgelopen jaar.
Toen verschenen her en der berichten over de stijgende prijs voor rijst.
De toenemende vraag, mislukte oogsten en de productie die niet zo snel meer groeit, zorgt ook hier voor prijsstijgingen.
En deze week was het tarwe dat ineens sterk in de belangstelling stond. De verwachting dat oogsten in Europa, Canada en de VS tegen zullen vallen terwijl de vraag nog steeds stijgt, zorgen ook hier voor een stijgend prijs. Mede ook doordat landen proberen nu al andere tekorten hiermee aan te vullen.
Een prijsstijging op zich bij een van de producten is natuurlijk geen ramp. Het geheel wordt toch wel wat spannender als de stijging zich voor doet voor juist deze drie producten. Maïs, rijst en tarwe zijn samen goed voor een substantieel deel van basisvoedselvoorziening van de hele wereld.
En dat geldt zowel direct (als in rijst), als indirect (brood, cornflakes, ijs) als in heel indirect (vlees).
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een stuk van Tess. Zij heeft sinds kort ook haar eigen weblog.
Vanaf grote billboards langs de snelweg laat een beertje met droeve kraaloogjes ons weten dat het strijdt tegen kinderkanker. Heb je mazzel dat je op weg naar het AMC voor het rode stoplicht komt te staan, kun je zijn boodschap lezen en is er voldoende tijd om het diep tot je door te laten dringen. Het stoplicht stond wel erg lang op rood, die keer dat ik er voor stond. Het was lang genoeg om te zien dat het niet goed gaat met de kleine knuffel.
Het lijkt wel alsof de beer op het reclamebord kanker heeft, getuige de plukjes haar op z’n verder kale bolletje. Elk mens begrijpt inmiddels wel dat, als er plukjes haar in het spel zijn, de eigenaar ervan kanker heeft. Een golf van mededogen gaat door je heen en tegelijkertijd hoop je stiekem dat dit lot jou nooit zal treffen. Je wendt je blik eerbiedig af en je geeft gul, om mee te helpen aan het uitroeien van deze ziekte, die jaarlijks vele, vele dierbaren uit ons midden rukt. Geld geven voor dit goede doel is nobel. Niemand wil ziek zijn en iedereen wil helpen aan het tot stand brengen van een gezondere wereld. Ook ik.
Waren we net een beetje bekomen van de berichtgeving over verontrustend hoge hoeveelheden gifstoffen in (kinder-)kleding, matrassen en speelgoed uit China, worden we nu opnieuw wakker geschud uit onze consumentendroom door de KiKa beer? Het kleine beertje dat voor het luttele bedrag van zes euro en vijfennegentig cent besteld kan worden, waarbij nog eens de helft van dat bedrag bestemd is voor onderzoek naar kinderkanker, wordt door een bedrijf in Ridderkerk geïmporteerd uit het Verre Oosten. Hoe anders is het mogelijk dat de beer voor zo weinig geld wordt verkocht?
USAID heeft in kaart gebracht hoeveel steekpenningen je onderweg moet betalen om een transport in een bepaald deel van Afrika van A naar B te krijgen (via via). Heel handig, zo kan je beter bepalen welke route goedkoper is om hulpgoederen bij de hulpbehoevenden te krijgen. Uitbreiden, mashup maken met Google earth en via satelliet aanbieden aan alle hulpverleningsorganisaties. Spaart een hoop steekpenningen. Prima initiatief.
Toch?
Maar het gaat wel uit van de acceptatie van steekpenningen als noodzakelijk kwaad bij het werk van NGO’s en hulpverleningsorganisaties. Omkoperij is dan ook juist in de landen waar veel hulp naar toe gaat aan de orde van de dag.
Het argument om te accepteren dat steekpenningen nodig zijn, is vaak dat anders de hulp überhaupt niet gegeven kan worden.
Dit is echter wel heel erg een korte termijn argument. Steekpenningen geven houdt een corrupt systeem in stand. Een systeem dat er baat bij heeft delen van de bevolking afhankelijk te houden van hulp dus. Het geld gaat naar de macht en de slachtoffers schieten er maar een heel klein beetje mee op.
Een aantal ervaringsdeskundigen legden onlangs uit dat in bijvoorbeeld India tussen de 10 en 50 procent van het geld dat daar aankomt vanuit liefdadigheidsinstellingen, aan omkopen opgaat. Soms heel bot om snel een vergunning te krijgen voor het een of ander, soms voor een mooi huis van de directeur van het nieuwe weeshuis die anders niet meewerkt.
Deze kosten ziet u overigens nooit als aparte post staan in de mooie jaarverslagen.
Is het niet verstandig om voorlopig helemaal geen steekpenningen meer te geven zodat op langere termijn er een eerlijke verdeling kan komen en de werkelijke problemen worden opgelost? En als er dan toch steekpenningen gegeven worden, zou daar dan niet gewoon verantwoording over afgelegd moeten worden?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.