Noot van de redactie: DeJa is een nieuwe blogger op Sargasso, introductie volgt binnenkort. Globalisering of mondialisering van onze samenleving lijkt een onontkoombaar en onomkeerbaar fenomeen te zijn. Kijkend op Wikipedia naar een definitie, dan wordt onder deze term verstaan ‘een voortdurend proces van wereldwijde economische, politieke en culturele integratie, met als centraal kenmerk een wereldwijde arbeidsdeling, waarbij productielijnen over de wereld worden gespreid.’ Op zich denk ik dat het klopt dat toenemende globalisering inderdaad een onomkeerbaar en voortrazend proces is dat steeds sneller onze maatschappij en de gehele wereld veranderd. Wat ik mij daarbij afvraag is in hoeverre globalisering bij te sturen is en in hoe verre globalisering op de langere termijn iets goeds of iets slechts is. Om te beginnen met goed of slecht, ik persoonlijk denk dat globalisering niet per definitie neutraal is, maar dat er inderdaad vormen van ‘goede globalisering’ en ‘slechte globalisering’ zijn. Ik denk niet dat globalisering gestopt of zelfs maar echt afgeremd kan worden, wel denk ik (of hoop ik) dat globalisering enigszins bijgestuurd kan worden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het was een week geleden al in het nieuws. Het grote re-integratieplan van de overheid zet weinig zoden aan de dijk, aldus een rapport. Maar, zeggen Staatssecretaris Ahmed Aboutaleb en de regering, het is nog te vroeg om vergaande conclusies te trekken. De effectiviteit verbetert en de resultaten van het evaluatierapport gaat maar tot en met 2005.
Gisteren verscheen er tussen de Tweede Kamer documenten nog een evaluatierapport. Deze ging niet zozeer over de effectiviteit maar meer over de kosten en de baten.
Het was taai leeswerk, maar de conclusie is dat het qua opbrengsten eigenlijk net negatief uitvalt. Om dan in het rapport ook steeds weer te wijzen naar het maatschappelijke rendement, een soort echo van het regeringsstandpunt.
Nou zou je zeggen dat als het qua kosten nauwelijks scheelt (kosten re-integratietrajecten wegstrepen tegen de lagere kosten door eerder stoppen met geven uitkeringen) en er wel maatschappelijk rendement is, er toch niets op tegen kan zijn. Kwestie van de efficiëntie een beetje verhogen en het levert je ook nog wat op.
Helaas zitten hier een paar foute aannames in die nader beschouwt de zaak nog wat ongunstiger maken.
Laten we eerst eens beginnen met de belangrijkste grafiek uit het rapport:
Een fraaie visualisatie van het feit dat het effect gering is.
Over dat effect zegt Aboutaleb het volgende:
“We hebben slechts gegevens voor de periode tot 2005. Daarna is de Wet werk en bijstand geïntroduceerd en hebben gemeenten meer financiële prikkels gekregen om mensen aan werk te helpen. Een enorme daling van het aantal mensen in de bijstand was het gevolg. We zitten nu op het laagste aantal in 25 jaar.”
Het eerste bericht laat de indruk achter dat er toch mogelijk weer een crisis aan zit te komen. Het tweede bericht geeft echter aan dat er wel eens iets anders zou kunnen spelen.
Nu is er wel degelijk een heuse dreiging van een creditcardcrisis. Maar dan vanuit de VS en niet het VK. En wel beschouwd is Egg op twee manieren bezig een aparte crisis aan te wakkeren. Enerzijds door de praten over een crisis en mensen onzeker te maken, anderzijds door juist de mensen die verstandig met geld omgaan te blokkeren. En dat zijn nou net de mensen die waarschijnlijk nog wel iets uit te geven hebben straks.
Maar goed, eigen centen eerst.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Microsoft heeft een monsterbod gedaan op Yahoo. 30 miljard Euro bieden Bill en co voor Yahoo, dat door de traditionele media nog altijd een zoekmachine wordt genoemd, maar natuurlijk meer is dan dat. Yahoo is weliswaar begonnen als zoekmachine/directory, maar is -naast een veelgebruikte zoekmachine- inmiddels uitgegroeid tot een collectie interessante sites, die welliswaar niet winstgevend, maar wel zeer populair zijn. Flickr, Del.icio.us zijn goede voorbeelden aan de consumentenzijde. Aan de zakelijke kant van het verhaal is Yahoo sinds de overname van reclamebedrijf Overture ook een reclameverkoper met redelijke invloed. Een kleine vergeleken met Google uiteraard, dat wel, maar voor Microsoft erg interessant.
Microsoft heeft in haar beginjaren verzuimd om zwaar in te zetten op internet, en dat speelt ze nog altijd parten. Met de hoeveelheid resources die ze in projecten kunnen investeren moet het mogelijk zijn om online een populaire speler te worden, maar om de een of andere reden lukt dat niet. Of het nou om communities, zoeken of bannering gaat, het lukt steeds net niet. Innovatie is niet het sterktste punt van Microsoft. En zelfs het opkopen van van (kleine) bedrijfjes die in de langetermijnvisie van het bedrijf passen gaat ze minder goed af dan Yahoo en Google. Hotmail is de enige site die een eigen merk was, maar is inmiddels opgegaan in Live.com. De online visie bestaat uit Live.com, een site waar je als serieus internetter nog niet dood wilt worden gevonden en hooguit een e-mail adres hebt.
“Na Karl Marx is er niemand gekomen met een even urgente analyse van het kapitalisme”, dit zei Pascal Lamy onlangs in een interview in het Franse economietijdschrift Challenges (engelse vertaling). Dat is een opmerkelijke uitspraak van iemand die voorzitter van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) is. Lamy stelt dat: “Het [red: kapitalistische] systeem heeft de neiging rijken rijker te maken en armen armer. Dat is nog steeds waar” (Tumba). In de komende weken kan Lamy bewijzen dat deze woorden hem ook echt een zorg zijn als hij moet beslissen over verdere liberalisering van de handel in landbouw- en industrieproducten: de zogenaamde Doha-onderhandelingen
Eind januari worden nieuwe teksten verwacht met voorstellen om de handel in landbouw- en industrieproducten te liberaliseren. Om de vastgelopen Doha-overhandelingen vlot te trekken wil Lamy op het Wereld Economisch Forum (WEF) in Davos met enkele economische zwaargewichten alvast de teksten behandelen. In de wandelgangen van het WTO-hoofdkwartier in Genève luidt het dat Lamy met de teksten van de voorzitters van de onderhandelingscomités voor de liberalisering van landbouw- en de industrieproducten meteen in de “Green Room” wil. Zo’n Green Room is een geheime onderhandeling met een select clubje van economische grootmachten (IPS). De arme landen vrezen hierdoor dat ze geen inspraak meer krijgen op de herziene teksten.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.