Tijdelijk Duits paspoort mogelijk

Aangezien Nederland zo langzamerhand met de halve wereld ruzie maakt, ondervinden Nederlanders steeds meer problemen in het buitenland met hun nationale paspoort. Nog niet zo lang geleden was ons nationale vod een van de beste documenten om de wereld rond te reizen zoals ik, als (voormalig?) wereldfietser, heel goed weet, maar Nederlanders zijn niet zo populair meer. Nederlandse zakenlieden, maar ook wereldreizigers, kunnen nu tijdelijk een Duits paspoort krijgen. Je krijgt uitdrukkelijk niet de Duitse nationaliteit, maar dus wel een paspoort, zo heeft Sargasso vernomen via het Duitse consulaat in Amsterdam. Ik zou hebben gewild dat ik dat vier jaar geleden had. Op de fiets op weg naar Nieuw-Zeeland stak ik met de boot over van Maleisië naar Sumatra toen op dat moment –ik vermoed nog steeds opzet- Wilders besloot om zijn Fitna uit te brengen. In Medan, waar ik aankwam, hebben ze nog geprobeerd om het Nederlandse consulaat in de fik te steken op het moment dat ik er een paar honderd meter vandaan langs liep. Niets van gemerkt.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Eigen foto copyright ok. Gecheckt 25-08-2022

Paspoortzaken

Vandaag is het de 25ste keer dat jullie hier een stukje van mij kunnen lezen, naast twee eerdere bijdragen in de reeks van Kyra over kleine literaire musea. Voor deze gelegenheid nu een stuk van voor mijn Sargasso-tijd. Het gaat over een bezoek aan de Duitse ambassade in Amsterdam. Ook al leef ik al vele jaren in Nederland, zo heb ik toch nog steeds een Duits paspoort. Ik had ooit al een keer gekeken naar wat het zou kosten om Nederlander te worden, maar dat vond ik toen te duur.

Hoe dan ook, in verband met mijn paspoort moest ik afgelopen jaar een keer naar de Duitse ambassade en wat ik daar heb meegemaakt was nogal bizar, zo bizar dat het volgende Duitse woord met de figuurlijke betekenis van ‘een slechte zaak’ op deze instelling van toepassing is:

Saftladen

Mijn identiteitskaart was verlopen en zoals altijd kwam ik er op het meest ongunstige moment achter, want over drie weken zou ik met vakantie gaan en daarvoor had ik hem nodig. Wat te doen? Nou, verlengen natuurlijk. Maar zo makkelijk is dat niet, ik ben geen Nederlander. Het stadhuis dat mijn paspoortzaken in Duitsland regelt, ligt honderden kilometers hier vandaan en wie weet moet ik er twee keer heen of zo en dan zijn mijn vakantiedagen straks op nog voordat mijn echte vakantie is begonnen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Duitsland struikelt over bezuinigingen

Terwijl de Nederlandse coalitiepartijen om tafel zitten om te onderhandelen over nieuwe bezuinigingen, lijkt het zelfs Duitsland niet te lukken de broekriem aan te halen. De afgesproken bezuinigingen van vorig jaar werden bij lange na niet gehaald en ook voor dit jaar ziet het er niet goed uit, aldus Der Spiegel.

Verwacht de komende dagen dus enig leedvermaak in het zuiden van Europa. De bezuinigingen die in Nederland en Duitsland nodig zijn, zijn immers peanuts vergeleken bij wat beide landen aan de anderen voorschrijven. Als een paar miljard euro sommige rijke cijferfetisjisten al aan het twijfelen brengen, mogen ze dan nog van de verarmde Grieken verwachten dat die zich drie slagen in de rondte bezuinigen?

Als de noordelijke landen inderdaad aanhikken tegen bezuinigingen, maakt dat de weg vrij naar een relaxter beleid, dat meer de balans zoekt tussen bezuinigingen en economische stimuli. Dat is de koers die Italië onder Mario Monti vaart. The Economist hijst hem alvast op het schild. Kijk niet raar op als Europa, nu het wat rustiger is in de eurocrisis, stilletjes een andere koers gaat varen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-11-2022

Van Wulff naar Gauck

Christian Wulff moest vertrekken als president van Duitsland wegens een vervolging over een corrupt verleden. De reden hindert niet voor een groot ritueel afscheid. Gelukkig waren er een paar moralisten, die dat volkomen belachelijk vinden. Inmiddels is de steun aan de eerder verslagen kandidaat  Joachim Gauck weer op niveau. Maar zonder discussie verliep dat niet. De manier waarop Duitsland met zijn verleden omgaat is van betekenis voor heel Europa. Daarom: wie is Gauck en waarover gaat de discussie bij onze oosterburen?

Joachim Gauck is inmiddels 72 jaar. Hij is niet gescheiden van zijn eerste vrouw maar leeft met een jongere journaliste. Hij was dominee in de DDR, trad vrij laat toe tot de protestbeweging en werd vooraanstaand lid van Burgerforum. Bij de ‘Wende’ speelde hij een rol, vooral toen het ging om de subtiele wijze waarop de archieven van de Stasi moesten worden behandeld. In het huidige openbare leven in Duitsland toont hij zich: zo liet hij zich in met het debat over Sarrazin’s “Deutschland schafft sich ab”, een discussie die bij ons als een afspiegeling van de PVV- moslimstrijd is afgeschilderd. Ook van het verhogen van de pensioenleeftijd naar 67 jaar vond hij iets.

Hoe gaan we met herinnering om, collectief en individueel? Het is een thema dat blijft fascineren. In Zuid Afrika werd na de apartheid een Waarheidscommissie ingericht, die jaren verhoorde en een rapportage van duizenden pagina’s afleverde. De dichteres Antjie Krog schreef er over.  Het opende voor mij het thema  van historische verwerking, het thema wat te doen na vertrek van een kwaadaardig regime, het probleem van de collectieve en individuele schuld aan dat regime. Voor die tijd ging het altijd over onze W.O. II en goed en fout: was onze oorlog heldhaftig (L. de Jong) of toch wat grijs? (Chris van der Heijden, “Grijs Verleden”) Het is bepalend voor een collectief zelfrespect.

Foto: copyright ok. Gecheckt 24-09-2022

De geboorte van Lady Gaga

Ooit was zij een volstrekt onbekende singer-songwriter, maar inmiddels is Lady Gaga uitgegroeid tot een wereldberoemde megaster. Hoe is het zover gekomen, waar komt het succes van Lady Gaga vandaan? Mijn zoektocht naar het antwoord op deze vraag bracht mij tot een uniek moment dat ik figuurlijk de geboorte van Lady Gaga wil noemen.

Het antwoord lijkt in eerste instantie heel makkelijk, het is gewoon haar commerciële ondersteuning. Die heeft Lady Gaga beroemd gemaakt. Zonder deze ondersteuning zou Lady Gaga nog steeds onbekend zijn, simpel. Alleen is dan de volgende vraag waarom bij haar wel is gelukt wat bijvoorbeeld de manager van Dries Roelvink nooit voor elkaar heeft gekregen. Ik moet dus verder doorvragen, ik moet vragen wat de commerciële aanpak rond het succes van Lady Gaga zo bijzonder maakt. Waarom lukt bij haar wel wat bij anderen nooit lukt?

De commerciële ondersteuning van Lady Gaga komt van een groep mensen die zich “Haus of Gaga” noemen. Let wel Haus, dus niet het Engelse house maar het Duitse Haus en dat geeft al een eerste aanwijzing waar ik verder moet zoeken. Het spoor leidt naar Duitsland. Ik vind bijvoorbeeld haar lied “Alejandro” eigenlijk ook iets Duits hebben. Ik weet niet, iets van Duitse schlager. Misschien een beetje in geactualiseerde vorm, maar toch.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De schuld van de Duitsers

Griekenland en andere Zuid-Europese landen staan onder zware druk. Zij worden door hun partners in de EU gedwongen tot radicale bezuinigingsmaatregelen die voor velen verlies van werk en bittere armoede betekenen. Een perspectief op economische hervormingen die de recessie kunnen keren is er nauwelijks. De sanering van de overheidsschuld lijkt het enige agendapunt. Regeringen stapelen de ene bezuinigingsmaatregel op de andere. De woedende bevolking reageert met massale demonstraties en stakingen. Door de geplaagde ambtenaren, pensionado’s en andere getroffenen wordt bij alle kritiek op de eigen regering ook de vinger gewezen naar de “hoofdschuldige” van hun economische achteruitgang: het machtige Duitsland. En dan blijkt dat dit land nog steeds last heeft van een zwart verleden. De Duitse schrijver Ingo Schulze vermeldt in een artikel waarin hij zijn visie op de crisis geeft een incident dat hem persoonlijk raakte toen hij vorig jaar in Portugal een nieuw boek kwam presenteren. In een verhitte discussie over de actuele crisis in Europa werd hem de vraag gesteld:

of wij Duitsers niet nu met elke euro voor elkaar kregen wat ons destijds met onze tanks niet was gelukt. Niemand uit het publiek ging hier echter tegenin.”

En een Grieks commentator schrijft over het plan om zijn regering onder curatele te zetten:

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende