Twee maten: antisemitisme en moslimhaat

Vorige week suggereerde onze minister van Sociale Zaken Lodewijk Asscher dat het antisemitisch is om het CIDI een criminele organisatie te noemen. Daarmee lijkt de minister de definitie van antisemitisme te hebben opgerekt. Kan iemand mij uitleggen waarom? En zou hij vergelijkbaar reageren wanneer een islamitische belangenorganisatie crimineel zou worden genoemd? CIDI Voor alle duidelijkheid: ik vind het CIDI geen criminele organisatie. Een organisatie is crimineel wanneer die organisatie de wet overtreedt en dat is bij het CIDI niet het geval. Het CIDI is een lobby-organisatie van een bevriende natie. Je zou kunnen betogen dat dit land, Israel, crimineel is, omdat het mensenrechten schendt, net als VN-resoluties en internationale verdragen. Op dezelfde manier zou je trouwens veel andere landen ook crimineel kunnen noemen, waaronder ook het bestuur in Gaza.

Quote du jour | dubbele standaard

QUOTE - Nee. Nee! Niet in de wetenschap, toch? Dat bolwerk, wat zeg ik, bastion van rede en neutraliteit, waar alleen iemands kwaliteit van belang is? Een dubbele standaard ten opzichte van (bijvoorbeeld, in dit geval) vrouwen, die kan daar toch niet bestaan?! Een dikke beurs krijg je toch omdat je goed bent, wat zeg ik, excellent zelfs, en heeft toch niets te maken met je geslacht?

Doordat de criteria voor de Starting Grant niet goed gedefinieerd zijn, concentreren panelleden zich bovendien op verschillende dingen, schrijven de onderzoekers. Onafhankelijkheid, bijvoorbeeld, gaat voor sommige panelleden vooral om een duidelijke afstand ten opzichte van eerdere begeleiders (fysiek of in het onderzoek). Volgens een geïnterviewd panellid zouden vrouwen vaker geneigd zijn om samen te werken met mensen die ze al kennen, terwijl mannen meer ambitie zouden hebben om zelf een onderzoek te beginnen.

Door de aanname dat vrouwen minder onafhankelijk zijn dan mannen worden ze strenger beoordeeld op dit vlak, schrijven de onderzoekers. Zo ontstaat een dubbele standaard. Volgens sommige panelleden lijkt het geen probleem voor een mannelijke kandidaat om veel publicaties te hebben met een begeleider als co-auteur, terwijl vrouwen om die reden wel negatiever beoordeeld worden. Hetzelfde geldt voor mobiliteit. “Sommige mannen blijven altijd bij dezelfde universiteit, maar iedereen vindt dat ze wel een goed CV hebben”, zei een panellid. “Tegelijkertijd wordt het wel genoemd als een vrouw niet naar het buitenland is geweest tijdens haar PhD of erna.”

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Quote du jour | Niet vermeld

Je ziet het dagelijks in de krant en op de televisie: ‘Oost-Europeaan mishandelt man, Antillianen meest criminele bevolkingsgroep, Marokkanen beroven tankstation.’ Opvallend is dat de afkomst niet vermeld wordt wanneer het een autochtoon persoon betreft. Door dit in de berichtgeving te benadrukken, wordt er door de media een onderscheid gemaakt dat inspeelt op racistische onderbuikgevoelens in de maatschappij en de zichtbare verrechtsing van de politiek.

Lotte Houwing en Kwinten Keesmaat in de Volkskrant.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

De dubbele standaard van de VVD treffend geïllustreerd

Uit Trouw:

Een poster van de VVD in Rotterdam heeft voor veel ophef gezorgd. ‘In Rotterdam spreken we Nederlands’, staat daarop te lezen.

Maar dat geldt blijkbaar alleen voor bruine mensen die Ali of Achmed heten:

Dat het gebod om Nederlands te spreken niet aan iedereen gericht is, blijkt overigens uit een spotje van de VVD in Amsterdam-Centrum. De liberalen in de hoofdstad proberen de expatgemeenschap daar te verleiden tot een stem, met een verkiezingsfilmpje dat deels in het Engels is opgenomen. ‘Better connectivity’ en ‘more entrepreneurship’ staan daar hoog op de agenda van de partij.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.