In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Closing Time | Fields of Athenry
, door
Nadat we gisteren al de Koude Oorlog en de Afrikaanse Bush Wars hebben gehad, schakelen we nu wat verder terug; naar de Ierse Hongersnood van 1845 (en daaropvolgende jaren).
De hongersnood werd veroorzaakt door een dodelijke combinatie van de aardappelziekte en een systematische politieke en economische onderdrukking die de Ierse boeren in voorafgaande jaren van de beste stukken land had verdreven.
De reactie van de Britse regering op de toenemende noodsituatie was volstrekt inadequaat. Een hoge Britse ambtenaar (en tevens vurig aanhanger van het principe van laissez faire), Sir Charles Trevelyan, beschreef de hongersnood bijvoorbeeld als “an effective mechanism for reducing surplus population” en “the judgement of God”.
Als je als Ier niet wilde verhongeren, kon je natuurlijk proberen eten te stelen om in leven te blijven. Maar de Engelsen hadden zo hun manieren om dat te ontmoedigen, onder andere door deportatie naar een Australische strafkolonie. En dat betekende doorgaans jarenlange dwangarbeid en – als je pech had – onmenselijke ranselpartijen door sadistische opzichters.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.